ပꨓ္ꨟꨣတူဝ္လိꨀ္ꨳယူꨲꨓီꨲꨁူꨀ္ꨵေꨅꨣꨲꨀ်ီꨲတꨯးꨡမ္ꨲꨡြꨀ္ꨲ

ဝꨓ္းမူိဝ္ꨳလꨱဝ္ ပီꨳꨓြင္ꨵတꨯးꨟဝ္း ꨅူိဝ္းꨡꨓ္လꨱꨓ္ꨳဝꨰပ္ꨵသꨯꨤꨵ ꨀမ္ꨳꨓမ္ꨡြꨓ္ꨀꨓ္ ယိပ္ꨳတုိဝ္းꨘြꨓ္ꨵတꨯꨳ ̒̒ေꨅꨣꨲꨀ်ီꨲတꨯး ယူꨓီꨁူꨀ္ꨵ̒̒ မꨣးꨬလꨳ လꨯꨳꨟူꨵဝꨣꨳ မီးပꨓ္ꨟꨣꨡꨓ္ဝꨣꨳ ꨀမ္ꨳꨕြင္ꨳလူꨡꨤꨓ္ꨲꨘြꨓ္ꨵ ꨡမ္ꨲလꨯꨳꨓꨯယဝ္ꨵ။ ယြꨓ္ꨵꨓꨓ္ꨵေသ ꨟဝ္းလꨯꨳလꨱပ္ꨳꨟꨱꨓ္း ထတ္းသꨤင္လူိင္ꨳꨓꨯꨵတူꨉ္းယူꨲ၊ ꨟဝ္းꨀꨮꨣꨲယြꨓ္ꨳ ပုိတ္ꨲတူꨉ္းꨁြမ္း ꨡူꨉ္းေꨀꨣꨵꨡူꨉ္းေသꨳေသ သုိပ္ꨲပုိတ္ꨲတူꨉ္းဝꨰပ္ꨵꨟဝ္း တီꨳꨡꨓ္တꨤင္ဝꨯꨵတꨰမ္ꨳဝꨯꨵꨘြꨓ္ꨵ ေꨅꨣꨲꨀ်ီꨲတꨯး- ယူꨲꨓီꨲꨁူꨀ္ꨵꨓꨓ္ꨵယူꨲ။

သုိပ္ꨲꨡꨤꨓ္ꨲ

ꨟဝ္းေꨀꨣꨳလꨯꨳꨟူꨵလူိင္ꨳမꨓ္းမꨣးꨓင္ꨲꨓꨯယဝ္ꨵ။ ေꨅꨣꨲꨀ်ီꨲတꨯး-ယူꨲꨓီꨲꨁူꨀ္ꨵꨬလꨳ ꨘြꨓ္ꨵေꨀꨣꨵꨅꨯꨤးꨓꨓ္ꨵ မꨓ္းပꨱꨓ္ꨡꨓ္လꨱဝ္ꨀꨓ္၊ ယဝ္ꨵေꨀꨣꨳ ေပꨣးပꨱꨓ္ ꨁြမ္းꨟူꨉ္ꨡꨓ္ ꨡမ္ꨲ install zawgyi-tai unicode ꨓꨓ္ꨵ ေတလꨯꨳသ္ꨮꨲဝꨯꨵꨘြꨓ္ꨵေꨀꨣꨵꨅꨯꨤး။ ေပꨣးꨓꨓ္မꨓ္းꨅင္ꨲေတꨅꨤင္ꨳꨟꨓ္ ꨕတ္း လူꨡꨤꨓ္ꨲလꨯꨳ လိꨀ္ꨳတꨯး ꨡꨓ္ꨡဝ္ꨘြꨓ္ꨵ ေꨅꨣꨲꨀ်ီꨲတꨯးယူꨲꨓီꨲꨁူꨀ္ꨵေသ တꨰမ္ꨳဝꨯꨵꨓꨓ္ꨵယဝ္ꨵ။ ꨡꨓ္လီထိသုတ္းꨓꨓ္ꨵꨬတꨵ install zawgyi-Tai unicodeꨓꨓ္ꨵ လီေသပူိꨓ္ယဝ္ꨵ။ တီꨳꨓꨯꨵꨟဝ္းꨁ္ꨮꨳလꨤတ္ꨳꨡိတ္းꨓုိင္ꨳဝꨣꨳ ꨅူဝ္ꨳꨀꨣꨳ တူꨳယꨱပ္းမꨣး ꨘြꨓ္ꨵတꨯးတင္းသꨱင္ꨳꨓꨯꨵ ꨘြꨓ္ꨵတꨯးꨡꨓ္ယိပ္းလီ ယိပ္းငꨯꨤꨳ simple ေသပူိꨓ္ꨳꨓꨯꨵ ပꨱꨓ္ꨘြꨓ္ꨵ ေꨅꨣꨲꨀ်ီꨲတꨯး- ယူꨲꨓီꨲꨁူꨀ္ꨵ ꨓꨯꨵယဝ္ꨵ၊ ယူꨲꨓီꨲꨁူꨀ္ꨵတꨯး ꨡꨓ္ꨓꨯꨵꨅုိင္ ယိပ္းꨀုိꨀ္းလꨯꨳꨘြꨓ္ꨵ (ꨕꨣꨲသꨣꨲ)ꨀူꨳလꨯꨤꨡꨓ္၊ ꨡမ္ꨲမူိꨓ္ꨓင္ꨲ ယူꨓီꨲꨁူꨀ္ꨵမူိဝ္ꨳꨀူꨳပြꨀ္ꨵ ꨅူိင္ꨵꨓင္ꨲ သူꨀဝ္ ꨟဝ္းꨟꨣးယိပ္းမꨣး၊ ယူꨲꨓီꨲꨁူꨀ္ꨵ မူိဝ္ꨳꨀူꨳပြꨀ္ꨵꨓꨓ္ꨵ မီးပꨓ္ꨟꨣ ယိပ္းꨀုိꨀ္းꨘြꨓ္ꨵတꨤင္ꨲမꨱဝ္း (တꨤင္ꨲꨕꨣꨲသꨣꨲ) ꨡမ္ꨲလꨯꨳ၊ ယဝ္ꨵေꨀꨣꨳ လꨯꨤးမꨓ္းꨓမ္ꨡိတ္းꨓုိင္ꨳ၊ ꨟဝ္းꨡမ္ꨲဝꨣꨳ မꨓ္းꨡမ္ꨲလီ လီယူꨲꨁꨰမ္ꨵယူꨲ ꨀူꨉ္းꨀꨣꨳ ယူꨲꨓီꨲꨁူꨀ္ꨵ- ေꨅꨣꨲꨀ်ီꨲတꨯးꨓꨯꨵꨬတꨵ ꨟဝ္းꨟꨓ္ထုိင္ဝꨣꨳ ယိပ္းငꨯꨤꨳယိပ္းလီ လူိဝ္ေသပူိꨓ္ꨳꨓꨯယဝ္ꨵ။ ထꨰင္ꨳလူိင္ꨳꨓုိင္ꨳ ꨟဝ္းꨓပ္ꨵယမ္ ငိꨓ္းꨟူမ္ငိꨓ္းꨅူမ္း ꨁုပ္ꨵဝꨯꨳသꨣ ꨅဝ္ꨳသꨣꨲရꨣꨲꨟဝ္း ꨅဝ္ꨳꨁူးသုꨁမ္း ꨡꨓ္လꨯꨳꨁတ္းꨅ္ꨮ ꨁပ္းꨁုိင္ꨁူင္သꨤင္ ꨟꨱတ္းꨡြꨀ္ꨲပုိꨓ္ꨬꨕ ေꨅꨣꨲꨀ်ီꨲတꨯး-ယူꨲꨓီꨲꨁူꨀ္ꨵ ꨓꨓ္ꨵꨬတꨵꨬတꨵဝꨣꨳဝꨣꨳꨁꨣꨳယဝ္ꨵ။ ။

သꨰင္ꨁꨤꨓ္ꨲ

ꨁူိင္ꨳꨁပ္ꨵꨕꨯꨲ

မူိဝ္ꨳꨓꨯꨵꨟဝ္းမီး ꨁူိင္ꨳꨅ္ꨮꨵတꨤင္းတုိဝ္း ꨡꨓ္ပူိꨓ္ꨳꨟꨮꨟြင္ꨵဝꨣꨳ (သြပ္ꨵꨬဝးယꨣး) ꨡꨓ္ꨓုိင္ꨳ ꨟꨮ္ꨳလꨯꨳꨡဝ္မꨣး တြꨓ္ꨳပꨓ္ပီꨳꨓြင္ꨵ တꨯးေꨀꨣꨵꨟဝ္းꨁဝ္ေသꨀမ္း။ ꨡြꨓ္တꨤင္းသုတ္း ꨟဝ္းေတသူပ္းꨓမ္ꨡိတ္းꨓုိင္ꨳꨁꨣꨳ။ သူပ္းꨓမ္ꨡꨓ္ဝꨣꨳꨓꨓ္ꨵꨬတꨵ မꨓ္းမီးလူိင္ꨳတꨤင္းမꨓ္းယူꨲ၊ မူိဝ္ꨳယꨤမ္းပꨯꨲꨟုိင္ꨓꨓ္ꨵ ꨁြမ္းꨡꨓ္ ဝꨣꨳꨓꨓ္ꨵ ꨟဝ္းꨀူꨉ္းေမꨣပုိတ္ꨲ ယဝ္ꨵေꨀꨣꨳေမꨣလꨱꨓ္ꨳꨀꨰမ္းꨀူꨉ္း၊ လူိဝ္ေသꨓꨓ္ꨵ ꨟဝ္းꨡမ္ꨲေမꨣ ꨡမ္ꨲꨟူꨵလူိင္ꨳမꨓ္းသင္၊ ꨀမ္ꨵꨓမ္ ꨡꨓ္ꨀꨯꨵေလꨲထူပ္း ပꨓ္ꨟꨣꨓꨓ္ꨵꨬတꨵ ပꨱꨓ္ꨁြမ္းꨟꨱတ္းꨀꨤꨓ္ထူိင္းꨓꨓ္ꨵယဝ္ꨵ။

သုိပ္ꨲလူထꨰင္ꨳ

ပူိꨓ္ꨳလꨤတ္ꨳဝꨣꨳ ꨟꨮ္ꨳꨁပ္ꨵꨕꨯꨲပꨓ္ꨓꨯယဝ္ꨵ။ ꨟꨱတ္းꨅြမ္းယူꨲ ꨀူꨉ္းꨀꨣꨳ Disk Defragmenter ꨡꨓ္ꨀုိꨀ္းပꨣးꨅြမ္း windows ꨓꨓ္ꨵသမ္ꨵ ထူိင္းꨓꨣꨲ ꨓꨀ္းꨓꨣꨲ၊ ေပꨣးမꨓ္းꨟꨱတ္းꨀꨤꨓ္ယူꨲꨓꨓ္ꨵ ပုိတ္ꨲꨡီꨳသင္ေꨀꨣꨳ ꨀုိတ္းꨀုိတ္းꨁမ္ꨁမ္ မꨤင္ꨲပြꨀ္ꨲ သင္ဝꨣꨳေတပ္ꨮꨵေတꨣꨲမꨓ္းယဝ္ꨵꨓꨯ ေတꨟုိင္ယူꨲꨓုိင္ꨳ ꨅူဝ္ꨳမြင္း ꨡမ္ꨓꨓ္ ꨁုိင္ꨳမူင္း မꨓ္းꨅင္ꨲေတꨟꨱတ္းꨀꨤꨓ္ယဝ္ꨵ။ ပြꨀ္ꨳꨓုိင္ꨳ ꨟဝ္းလꨯꨳꨟꨓ္ ꨡူꨉ္းေꨀꨣꨵꨟဝ္းေꨀꨣꨵꨓုိင္ꨳ ꨅ္ꨮꨵ Disk Defragmenter ꨡꨓ္ꨁꨰမ္ꨵ ꨡꨓ္ꨟꨱတ္းꨀꨤꨓ္ဝꨯး ꨡꨓ္ꨁပ္ꨵꨕꨯꨲꨁြမ္းꨅꨱဝ္းယဝ္ꨵꨓꨓ္ꨵယူꨲ။ ꨟဝ္းဝꨣꨳꨟဝ္းေꨀꨣꨳ ꨁ္ꨮꨳလꨯꨳꨁ္ꨮꨳယꨱပ္းꨡူိဝ္ꨳ မုꨓ္ꨟူမ္ꨲပꨓ္ꨟဝ္းꨕြင္ꨳလူး ꨅြင္ꨲေတလꨯꨳ ꨓꨯယဝ္ꨵ။ မꨓ္းသမ္ꨵဝꨣꨳ ꨁူိင္ꨳမꨱဝ္းꨓꨯꨵ ꨡမ္ꨲလꨯꨳလꨯꨤလꨯꨤꨀူꨉ္း၊ ꨀူꨉ္းꨀꨣꨳ သင္သူꨁ္ꨮꨳလꨯꨳေꨀꨣꨳ ꨟဝ္းေတပꨓ္ ဝꨣꨳꨓꨯေသ မꨓ္းမꨣးသ္ꨮꨲပꨓ္ꨟဝ္း။ ꨕူိဝ္ꨲꨟဝ္း ေꨕꨣꨲမꨰတ္ꨵꨁြမ္းꨟဝ္းေသ ꨡꨤင္ꨳꨁုိꨓ္းသ္ꨮꨲမꨓ္းꨡမ္ꨲလꨯꨳလꨣးလꨣး ꨀြꨯးꨉꨣးꨡꨓ္ꨕꨤင္း short cut မꨓ္းꨀူꨉ္းလူး။ ꨟဝ္းေꨀꨣꨳဝူꨓ္ꨵꨓ္ꨮးꨅ္ꨮꨟဝ္းဝꨣꨳ ꨁူိင္ꨳမꨱဝ္း ꨓင္ꨲꨓꨯꨓꨯꨵ ꨡမ္ꨲလꨯꨳလꨯꨤꨬတꨵꨟꨣꨵေꨡꨵ ꨓꨯေသ ꨟဝ္းꨀꨮꨣꨲသြꨀ္ꨵတဝ္မင္ ꨓ္ꨮးgoogle ꨓꨓ္ꨵꨡူိဝ္ꨳ။ ယဝ္ꨵေꨀꨣꨳ ꨟဝ္းလꨯꨳလꨯꨤမꨣး ꨓင္ꨲꨓꨯယဝ္ꨵ။ ꨅုိဝ္ꨳမꨓ္း ꨟြင္ꨵဝꨣꨳ Auslogics disk defrag ꨓꨯ၊ ေꨡꨣꨳ꨷ ꨟြꨯးဝꨣꨳလꨯꨳလꨯꨤယူꨲလူး။ ꨁူိင္ꨳꨡြꨓ္ꨲ ꨡꨓ္ꨓꨯꨵ ꨟဝ္းယိပ္းေတꨣꨲꨟꨤꨓ္ꨵꨓꨯꨵꨁꨣꨳꨡူိဝ္ꨳ။ ꨅူိဝ္းပꨯꨲမီး၊ ꨅူိဝ္းꨡမ္ꨲမီးꨁꨤဝ္းယꨤမ္းꨟꨣ၊ ꨅူိဝ္းပꨯꨲꨟူꨵꨓꨓ္ꨵ သင္ꨁ္ꨮꨳလꨯꨳ သင္ꨁ္ꨮꨳယိပ္းꨅုိင္ ꨀꨮꨣꨲꨡဝ္တီꨳ side bar ꨕꨯꨤꨲꨁꨮꨣꨲꨓꨓ္ꨵꨁꨣꨳꨬလꨳ-
ꨓပ္ꨵယမ္ေသ
သꨰင္ꨁꨤꨓ္ꨲ

လꨯꨤးꨟꨱတ္းꨟꨮ္ꨳ IP မꨯꨤꨁြမ္းꨟဝ္း လꨯꨤꨳꨟင္းꨀူꨉ္း

ꨟဝ္းမီးတꨤင္းꨟူꨵ ꨀꨰမ္တူဝ္ꨡြꨓ္ꨲꨡꨓ္ꨓုိင္ꨳ ေတတြꨓ္ꨳꨀꨓ္ꨀꨮꨣꨲ တြꨓ္ꨳတꨣꨲ ပီꨳꨓြင္ꨵတꨯးꨟဝ္းꨁဝ္ ꨅူိဝ္းပꨯꨲယꨤမ္ꨳꨟူꨵလြꨀ္းလꨯꨤး လꨯꨤꨳမꨯꨤ IP ꨁြမ္းꨅဝ္ꨳꨀဝ္ꨲ ꨓꨓ္ꨵယူꨲ။ တီꨳꨓꨯꨵ ꨀြပ္ꨳသင္ ꨟဝ္းꨁꨣꨳသမ္ꨵ လူဝ္ꨲလꨯꨤꨳမꨯꨤꨁြမ္းꨟဝ္းလꨣꨲ ေပꨣးဝꨣꨳꨓꨯꨅုိင္၊ ယြꨓ္ꨵပူိဝ္ꨳဝꨣꨳ တꨣꨲꨀꨰတ္ꨲေꨁ ꨁူဝ္းꨁြင္ꨅဝ္ꨳꨀဝ္ꨲ ꨡꨓ္မီးဝꨯꨵꨓ္ꨮးꨁြမ္း (လိꨀ္ꨳ၊ ꨁꨰပ္းꨟꨤင္ꨳ၊ ေတꨲꨀꨮꨣꨲ ꨡꨓ္ꨟဝ္းသ္ꨮꨲဝꨯꨵ ꨓ္ꨮးꨁြမ္းꨟဝ္း) ꨓꨓ္ꨵယဝ္ꨵ။ ေပꨣးꨡမ္ꨲꨓꨓ္ꨅုိင္ ပူိꨓ္ꨳေတꨟꨣꨟꨓ္ မꨯꨤꨁြမ္းꨟဝ္းေသ ပူိꨓ္ꨳꨅꨤင္ꨳꨡဝ္လꨯꨳ ꨁူဝ္းꨁြင္လမ္ꨲလြင္ꨳ personal information ꨟဝ္းꨓꨓ္ꨵယဝ္ꨵ။ ꨀြပ္ꨳꨓꨓ္ တꨤင္းꨟူꨵꨡြꨓ္ꨡꨓ္ꨓꨯꨵ ပိꨀ္ꨵသမ္ꨵဝꨣꨳ လꨱꨀ္ꨵꨓြꨯꨵေꨀꨣꨳ ထုꨀ္ꨲလီ ꨟူꨵဝꨯꨵယူꨲꨓꨯꨬလꨳ ꨅင္ꨲလꨯꨳ တꨰမ္ꨳတꨤင္ꨲဝꨯꨵꨓ္ꨮးဝꨰပ္ꨵ ꨓင္ꨲꨓꨯꨲယဝ္ꨵ။

သုိပ္ꨲလူထꨰင္ꨳ

လꨯꨤးမꨓ္းꨬတꨵ မီးꨓင္ꨲꨓꨯ-
ꨡြꨓ္တꨤင္းသုတ္း ꨀꨮꨣꨲတီꨳ Start ယဝ္ꨵေꨀꨣꨳ သုိပ္ꨲꨀꨮꨣꨲတꨱꨀ္းပꨓ္ Control Panel မꨓ္းေတꨡြꨀ္ꨲမꨣးပꨓ္ꨓꨣꨳလိꨀ္ꨳ ꨡꨓ္ꨓုိင္ꨳ၊ တီꨳꨓ္ꨮး ꨓꨣꨳလိꨀ္ꨳꨓꨓ္ꨵ ꨀꨮꨣꨲလုိꨀ္ꨳတꨱꨀ္း Network Connections > သြင္ꨀမ္းထပ္းꨀꨓ္၊ မꨓ္းေတပုိတ္ꨲမꨣးပꨓ္ ꨓꨣꨳလိꨀ္ꨳထꨰင္ꨳ ꨟဝ္းေတလꨯꨳꨟꨓ္ network connection icon ꨟဝ္း၊ သုိပ္ꨲꨀꨮꨣꨲတꨱꨀ္းပꨓ္ click ꨁꨮꨣ (right click) ေပꨣးယဝ္ꨵ ꨀꨮꨣꨲတီꨳ properties ေသ တꨱꨀ္းꨓုိင္ꨳꨀမ္း၊ မꨓ္းေတသုိပ္ꨬꨓမꨣးထꨰင္ꨳ ꨓꨣꨳလိꨀ္ꨳမ္ꨮꨲꨡꨓ္ꨓုိင္ꨳ တီꨳꨓꨣꨳလိꨀ္ꨳꨓꨓ္ꨵ ꨕꨯꨤꨲꨓူိဝ္သုတ္းသုတ္း မꨓ္းေတမီးဝꨯꨵ လိꨀ္ꨳသꨤမ္ထꨰဝ္ (General, Authentication, Advanced) လူိꨀ္ꨳꨡဝ္ General > ꨀꨮꨣꨲ select ပꨓ္ Internet Protocol ꨓꨓ္ꨵေသ သုိပ္ꨲတꨱꨀ္းပꨓ္ OK ေသေꨀꨣꨳလꨯꨳယဝ္ꨵ။ ေပꨣးꨓꨓ္ ꨟဝ္းမꨣးပုိတ္ꨲꨁြမ္းꨟဝ္းမူိဝ္ꨳလ္ꨮေꨀꨣꨳ မꨓ္းေတလꨰꨀ္ꨳလꨯꨤꨳပꨓ္ မꨯꨤꨁြမ္းꨟဝ္း ꨟင္းꨀူꨉ္းမꨓ္းယဝ္ꨵ။

ꨟꨮ္ꨳသူိဝ္းꨅ္ꨮꨀူꨳေꨀꨣꨵေသꨀမ္း

တꨰမ္ꨳ- သꨰင္ꨁꨤꨓ္

လꨯꨤးꨬမးꨟꨰင္းꨡိꨓ္ꨲတꨣꨲꨓꨰတ္ꨵ

မူိဝ္ꨳꨓꨯꨵ မီးတꨤင္းꨟူꨵꨀꨰမ္တူဝ္ꨡြꨓ္ꨲꨡိတ္းꨡြတ္း ယြꨓ္းꨟꨮ္ꨳလꨯꨳꨡဝ္မꨣးꨀပ္းသုိပ္ꨲထုိင္ ေပꨣꨳꨬမꨳပီꨳꨓြင္ꨵꨟဝ္းꨁဝ္ ꨡꨓ္ပꨱꨓ္ ꨀꨱဝ္ꨲꨀပ္းလူꨉ္ꨳ ꨟꨰင္းꨡိꨓ္ꨲတꨣꨲꨓꨰတ္ꨵထူိင္း ꨓꨓ္ꨵေသ ေတလꨯꨳꨟꨱတ္းꨟုိဝ္ ꨬꨀꨳလꨱတ္ꨳပꨓ္ꨟꨣမꨓ္း ꨬတꨲꨀꨮꨣꨲꨅူိဝ္းꨓꨓ္ꨵယဝ္ꨵ။ ꨓꨯꨵပꨱꨓ္လြꨀ္းလꨯꨤးထꨰင္ꨳꨡꨓ္ꨓုိင္ꨳ၊ ꨡꨓ္ꨓꨯꨵမꨓ္းေတꨀꨱဝ္ꨲꨀပ္းလူꨉ္ꨳ ꨁြမ္းꨟဝ္းꨁꨣꨳꨕြင္ꨳ၊ တꨤင္းꨓြꨀ္ꨳေသတီꨳတီꨳ ꨟꨱတ္း limit ဝꨯꨵေꨀꨣꨳꨅꨤင္ꨳပꨱꨓ္လꨯꨳယူꨲ။

သူိပ္ꨲလူထꨰင္ꨳ

လြꨀ္းလꨯꨤးမꨓ္းꨅမ္ꨵ ꨡြꨓ္တꨤင္းသုတ္း ꨀꨮꨣꨲတီꨳ start menu, သုိပ္ꨲꨀꨮꨣꨲတီꨳ run, ꨀꨮꨣꨲတꨰမ္ꨳသ္ꨮꨲဝꨣꨳ gpedit.msc ꨓꨯေသ တꨱꨀ္း OK,
မꨓ္းေတꨡြꨀ္ꨲမꨣးပꨓ္ ꨓꨣꨳလိꨀ္ꨳꨡꨓ္ꨓုိင္ꨳ၊ သုိပ္ꨲꨀꨮꨣꨲ တꨱꨀ္းပꨓ္တီꨳလြꨀ္း [+] ꨡꨓ္မီးထꨰဝ္လိꨀ္ꨳဝꨯꨵဝꨣꨳ Administrative Templates,
မꨓ္းေတꨬꨓလူင္းမꨣးထꨰင္ꨳ ꨀꨮꨣꨲꨟꨣ ꨡꨓ္မီးထꨰဝ္လိꨀ္ꨳဝꨯꨵဝꨣꨳ Network, တီꨳꨓꨯꨵေꨀꨣꨳ တꨱꨀ္းပꨓ္ထꨰင္ꨳ တီꨳ [+]လြꨀ္းꨓꨓ္ꨵထꨰင္ꨳတꨣꨵ။
မꨓ္းေတꨬꨓထꨰဝ္လိꨀ္ꨳလူင္းမꨣးထꨰင္ꨳ ꨟꨣꨟꨮ္ꨳꨟꨓ္ ထꨰဝ္လိꨀ္ꨳꨡꨓ္ဝꨣꨳ Qos Packet Schedulꨲ တꨱꨀ္းပꨓ္တီꨳꨓူိဝ္ folder ꨓꨓ္ꨵေသ ꨀꨮꨣꨲလူိꨀ္ꨳတꨱꨀ္း right click တီꨳတူဝ္လိꨀ္ꨳꨡꨓ္ဝꨣꨳ Limit reservation bandwidth သုိပ္ꨲꨀꨮꨣꨲတꨱꨀ္းတီꨳ Properties >
သုိပ္ꨲꨀꨮꨣꨲတီꨳ Not Configured ေပꨣးယဝ္ꨵ ꨁုိꨓ္းတꨱꨀ္းတီꨳ Enabled > ꨀꨮꨣꨲ select ပꨓ္ꨓ္ꨮးလြꨀ္းꨡꨓ္မီးꨕꨯꨤꨲတ္ꨮꨳꨓꨓ္ꨵ ꨟꨱတ္းပꨱꨓ္ 0 ေပꨣးယဝ္ꨵ တꨱꨀ္း Apply > OK >
ေပꨣးယဝ္ꨵယဝ္ꨵ restart ပꨓ္ꨁြမ္းေသေꨀꨣꨳလꨯꨳယဝ္ꨵ။

တူꨉ္းꨡဝ္ꨁꨰပ္းꨟꨤင္ꨳꨓꨯꨵေသ ꨟꨱတ္းꨀꨮꨣꨲေꨀꨣꨳလꨯꨳ
1ꨵ

2ꨵ

3ꨵ

4ꨵ

5ꨵ

6ꨵ

7ꨵ


ꨟꨮ္ꨳမီးတꨤင္းသူိဝ္းꨅ္ꨮꨀူꨳꨅဝ္ꨳေသꨀမ္း

တꨰမ္ꨳ- သꨰင္ꨁꨤꨓ္ꨲ

ꨅ္ꨮꨵတုိဝ္းꨕြꨓ္ꨵတꨯးလꨯꨳယဝ္ꨵ

မူိဝ္ꨳꨓꨯꨵ ꨟဝ္းꨁꨣꨳလꨯꨳတꨤင္းꨟူꨵꨡꨓ္ꨓုိင္ꨳ ꨡꨓ္ꨀꨱဝ္ꨀပ္းလူꨉ္ꨳ လြꨀ္းလꨯꨤးတꨣꨲေတꨅ္ꨮꨵတုိဝ္း ꨕြꨓ္ꨵတꨯးငꨯꨤꨳငꨰမ္ꨳလူမ္ꨅ္ꨮ၊ ꨓင္ꨲ ꨕြꨓ္ꨵမꨤꨓ္ꨳ zawgyi1 ꨬလꨳꨕြꨓ္ꨵတꨤင္ꨲꨅူိဝ္း။ မူိဝ္ꨳလꨱဝ္ ꨕြꨓ္ꨵတꨯးꨟဝ္းꨁꨣꨳ ꨅ္ꨮꨵလꨯꨳꨀူꨳတီꨳꨁꨣꨳယဝ္ꨵ။ ꨅ္ꨮꨵꨀုိꨀ္းꨀꨓ္တင္း ꨕြꨓ္ꨵတꨤင္ꨲꨡꨓ္ေꨀꨣꨳလꨯꨳ။ လြꨀ္းလꨯꨤꨳꨡꨓ္ꨓꨯꨵ ꨟဝ္းꨁꨣꨳ လꨯꨳꨟꨓ္ လꨯꨳꨡဝ္မꨣးꨓ္ꨮးဝꨰပ္ꨵသꨯꨤꨵ ꨡꨓ္ꨅုိဝ္ꨳဝꨣꨳ ꨀရုꨓꨣꨲတꨯးမꨤဝ္း။ ꨟဝ္းꨁꨣꨳ ငိꨓ္းလီငိꨓ္းꨅူမ္းꨅြမ္း ꨀရုꨓꨣꨲတꨯးမꨤဝ္း ꨡꨓ္လꨯꨳ share ပꨓ္ꨀꨱဝ္ꨲꨀပ္းလူꨉ္ꨳ တꨤင္းꨟူꨵꨓမ္တꨤင္းꨟꨓ္ꨀꨮꨤင္ꨳ ꨀူꨳသꨰꨓ္းသꨰꨓ္း ꨓꨓ္ꨵꨬတꨵꨬတꨵꨁꨣꨳယဝ္ꨵ။ ယဝ္ꨵေꨀꨣꨳ ꨟဝ္းꨁꨣꨳယြꨓ္းꨀပ္းသုိပ္ꨲပꨓ္ ꨟꨰင္းလိꨀ္ꨳမꨓ္းတီꨳꨓꨯꨵ တြꨓ္ꨳတꨣꨲ ꨅူိဝ္းပꨯꨲꨟꨣꨟꨓ္ ဝꨰပ္ꨵသꨯꨤꨵမꨓ္းတီꨳꨓꨯꨵ- ꨀရုꨓꨣꨲတꨯးမꨤဝ္း

ꨁူင္းꨀꨤꨓ္ꨕြမ္ꨵꨟူမ္ꨳꨀူꨓ္းမူိင္းꨁူိဝ္း
-

ꨅ္ꨮထုိင္ꨟူိꨓ္း

q[xkdifNdef:
JJJJ


q[xkdifNdef: rkdef:wjrkif;
q[bkif;bmif; tmif;rldof:ckdef:
wkdef:yh,qmif; bmif;rj:uh
q[xkdifsr; sv;auj.puf.
uGmrf:wuf.cmef bmefrj:auj;
awj;trf,vkdrf: qkdrf:wD;tluf:
xluf:rguf,ch; vgif;rh;vldwf,
uldwf,yAefoguf: cguf:olef.tguf,
vh;xguf,rguf, zknf,seumifq[eif,eh...

qhm:vSif:wh:

-

Article of Sao Sir Acara

cmof,vDayj;sr;yD;egif.rldif:cldof:



tefeh.yAef zkdeftgif,vduf; zD,at,(OIdvif:uj) qof;cl:qefawjzjO-OSifcmef,? (rldif:cldof:)? yD-2009? rldof;vAofpmif;pSef: wj,awckdef; qef.tSrf,at,bl, / /

rldof;yD-2007 eef.auj; qof;cl:cwfwdborfO-ckefpmef (rldif:cldof:) bof.uGj,qef. zD,at,? xkdifrj: 2008 ref:qof;bof.uGj, qef.tSrf,at,? rldof;vAofref:qof; rldof:Okdyf,ykdefsz;OjOej wD;rldif:wh:bl, / /

clif:umefzgrf.plrf;ulef:rldif:cldof:

-

y[.wlnf:rldof;ref:vhm;rD,uD:
JJJJJJJJJ


zgrf.uefpj.` zgrf;uefpkdof`
eluf,wkdofrj:vhmcmof:
wmof:vkwf;rj:vhmymef
bmefuefrj:vhm;qmwf;
yvmwf;rj:vhmqlof;
zlefplof;rj:vhmOkdyf,
uldyf,ej,auj;arjzif.
bkuf:buf:cif.ylef.zif,
trf,arjqgh;eif,rlwf.
ukrf,clwf.pl:Okdif,wlof
tofulofzifzkduf:zgef.
tofigef.wkduf:P;Olwf.
erf.zlwf.wifeldofuAif:
omef;oAif:eh.yAefuof
tofOlyf:uGmrf;zofbgh;
qgh;pSif:tD:wluf:pj.
wSrf;vduf;yqgwf;rldof
pduf;oj;emrfOldofemrfil:
ulnf:arjql:vhm:ihm;
y[.wlnf:rldof;ref:vhm;rD,uD:
awyAefzuf:rD:tlefpkdof` erf.yvmof;`J

wSrf;- bmifyAef:

-

The Ability Of Virya (Energy)

The Ability of Viriya (Energy)1
-

Pariyattisâsanâlaàkâro'ti Sâmaúerânaù vibhâgo

Pali1

* This article is written by Jao Nanasamilankara (Murng Pon).
-

vDeyf.brfzl;tgefplofvD (Okdyf,ekdif;)


wSrf;- qof;cl:tjqjI (OSifcrf:qkdef;)? oAif:rl,aq<
JJJJJJJJJJJJJJJJJJ

yl,tguf,zlofar: trf,xkuf,arjuef? Egif.trf,Ogmif:udefyD;? yD;trf,arjpuf.pgrfegif. qldof:eh. bgef.trf,rD:vgif;cAif, eyf.brfawj,uefsv; awtrf,rD:wmif:rlef;Oldof:vh;/ yl,tguf,zlofar:uef vDeyf.brfuef seP;yAefyldifbmif,ugef, vkuf;vmif:auj; qif,arjeyf. brfuef qgrf:vifpof:rj:/ ayj:yAefeef ej;pldef:qif,pmif;vD rD:rif,uvj,aO rlef;Oldof:/ ayj:ej;pldef:rlef;Odlof:auj; wlofq[awuwf:bAefaO yhm:rmuf;rD: qmif;ckdef;b[,r[,Okifbof./ zl;rD:yef,nj,cofoj;- yhm:rldif:eh. aw,wD;pgif;pldef:rj:bof.? ayj:pgif;pldef:ckdef;b[, ej;omef;wjOlef qif,ckdef;b[,? ayj:ej;omef;wjOlefckdef;b[,bof. ej;cl:ej;oAif: qif,ckdef; b[,? ayj:ej;cl:ej;oAif:ckdef;b[,bof. ej;rldif:wldif:uj: qif,ckdef;b[,vh;ehbof./

tefway: trf,OGmif:udefcl:eef.auj; umefOgefumefpAef:? vgif;bl,Oof:cof trf,rD:vgif;ckdef; b[,vh;/ e[:rl,qkrf:auj; zl;vAuf. trf,eyf.brfzl;b[,? zl;b[,trf,arjwlnf:xkdif eldofvkuf;egif.eh trf,rD:vgif;ckdef;b[,vh;/ trf,rD:vgif;ckdef;b[,ulnf:rof,uj: pkdifrj:qkdif awyAefwmif:trf,pmef.q[eldofuefaO awrD:vgif;zdwf:arj:uef? uGmrf:erf? OD,au.ap;wjawj,uefrj: trf,pmif.bof./ ayj:wlnf:ej;rldif:? ulef:pldef:? zl;uGmef:owf.? rl,qkrf: tefrD:yuf:yldif rSif,ej;wD;uef? oh.vgif;vAuf. vgif;b[,aO arjbl,zAif,yAif: pl.vgif;ygif,ykdif; vgif;eyf.brfuefeef.eh umefbl,Oof:cof;tguf,? umefOgefumefpAef:? umefq[.qhm,qldof:eh. wkdef:awrD:vgif;ckdef;b[,rj: trf,pmif.bof./

vhm:eyf.brful;rAof:rAof:
JJJJJJJ

vgif;eyf.brfuefeh. ykwf.xqof; aw:Oej;oh.bl,- ]ujIaoj q edojawj q}eh e[:rif,uvOkwf;eef./ wD;ygif,ref: oj;wD;zl;tefukdif,vDeyf.brfeef. pl.arjeyf.brfsv;Oif? wD;zl;tefxkuf,vDulofbrfeef. pl.arjoh.q[tlef;tgef, ulrf,ugrf:egrf:wrf,aO ulofbrfsv;Oifeh yAefrif,uvjvDvlif yldifekdif;bof.-ehbof./

e[:Ogifyldifeh. rhmekdif;- awvh;wArfxlef; vlnf;vgif;rD:q[ tlef;tgef, ulrf;ugrf:egrf: wrf,ugef,? rhmOgif- qif,c[;rD:q[eyf.brfvh;bof./

e[:xrf:tyIdpjedb qAwf:bldif; wj,omef;rldif: ckdef;b[,r[,Okif wD;acj;rhmOD,eef.- vDeyf. brf zl;b[,ulef:vlif ulef:su,cofeh cof;yj:oh.xSif;bof./

vgif;eyf.brfuefeh. tdifvlnf;zdif;si; qmof:cldof:z[ref: Oj,Oej,z[ref:aO yuf:yldif sv; vguf:vhm:eyf.brfuef qmif;rD:wmif:ySuf,yldifuefvh;bl,/ urf;zgif; bkdef:rkdof:bdyf:urfuef Oef,Oef,zSwf:zSwf:aO eyf.brfuef? urf;zgif; pgrf:rkdof:oh;OjuefaO eyf.brfuef? urf:zgif; rkdwf;uefsv; tofzj,rkdof: vkyf;uguf:plofuefaO eyf.brfuef? urf;zgif; tofuSrf;wldof.xknf vknf.ygwf;uefzhm,awj,zhm,aO eyf.brfuef? urf;zgif; tofej;tluf:ilyf.qyf: ugwf,uefaO eyf. brfuef? urf;zgif; wloftrf,wldof. tofuguf:plof ulrf;ugrf:awj,uefaO eyf.brfuefeh vh;pefrD:uGj, ulvhm:vhm:bl,/

vhm;eyf.brfOkduf:cof (acj;Okduf: sv; wD;tefuAof,vlnf; qgrfydofsw. pgif.oj;wuf.brf)Orf. vh;pefbkuf.rkdof:cgefcGj uGhm.wmif,ej;zmuf,aO eyf.brfuefbof./ zl;vAuf. vh;eyf.brfzl;b[, tgefwmif:aO zl;b[,Orf.vh;ckdef: wkrf.wgyf,yj;vifbof./ wdIqf.Omef,cofqrf. tofwmif:phm. wmif:pSif: wSuf;uefaO eyf.brfuefbof./

wD;eh. c[;Okdyf,sezdif;wh:pof:tefekdif;bl,/ wj,ulef:wmif,cldof:cofqrf. wldof.vkyf;uguf: plofuefeh. trf,oh.yAefwmif:zdwf: tefekdif;aO trf,oh.erf.uj;eguf; e[:q[uefaOwauj; wh:sw. wkdef:trf,zgrf.eef./ wh: trf,rD:zdif;xkif:wldof.vkyf;uguf:plofuefvAef;/ trf,rD:vgif; wmif;Omif? trf,bgef:teknmwf;uefaO wldof.vkyf;uguf:plofuefeh. ygif,oj;trf,OGmif:udefuef? Vlvhmuefehbof./ vgif;trf,wkrf.wldof.uguf:plofuefeh.auj; vh;oj;yAefzdif;si; tefwh:pof: tofeyf.brfuef yldifekdif;eif,uof,bof./

zl;tefukdif,vDeyf.brfqldof:eef. rldof;uGj,pdrf:cofauj; ulrf;ugrf:aOuGj,? vAyf;uGj,pmrf. uhuh/ rldof;yefclof:cgifauj; tofrkdof:Ogifcgef pgrf:uefaObkef;yef? Qkuf:wlofOkdof;aO yef? tof? Xgrf,cofvmwf;? pAwf:yefykef;zgef:P;bof.wlof;? ulrf;plofawj,cofqldof;eh. vh;oj; yefwmif;eyf.brfbof./ vldofaOeef. Cmof:cofvkdof;wlofvkdof;q[sv; trf,tleftrf, arj:yef:? cmof:cofuefsv; trf,cmuf,cD;wldof,erf.vhm:? trf,ySwf;tefolnf,tefpif.;? yefcofudeftgefwmif:? trf,bl,wD;Okif? ayj:cofrj:ql:pof: vkuf;aOpyf.wgef; awuGj,qldof:eh. vh;oj; yefwmif:eyf.brfzl;b[,bof./

rldof;uGj;ql:wD;zl;b[,eef. trf,uGj,plyf.zl;b[,aO uGj,plyf.xlyf:zl;vAufcofulnf:qldof:eh. vh;oj;trf,eyf.brf qof;ej;wD;cofbof./ yj:tlnf:auj.qgrf:aO trf,uyf:Odkyf,rkdwf;yef qof;ej;wD;auj; vh;oj;trf,eyf.brfeif,uof,/ cof;wofqgrf:pgif;egef: pgif;vkdof;yldef; qldof:eh.auj; vh;oj;trf,eyf.brfeif,uof,/ acj;pkyf;sw. ayj:pAwf: vmwf; bl,Oof: P;pefvDauj; vh;oj;yefwmif: eyf.brfaO? ayj:pAwf: P;yldef;trf,xkuf,q[auj; vh;oj;trf,arjeyf.brfyldef;bof./

vgif;eyf.brfuefeh. zgef:vDref: ykwf.xqof;pof: apj:oh.e[: xrfryweef.oj;- tj,bkbkdef:bmof:? pmif;vD? uwf:bAef? pSif:b[,ehbof./ ayj:awj:Ob[,auj; tj,bkqmif;ygwf:? Eldof.eifqAof:pl,aO awqAof:tguf,pmif;xof;/ ayj:oh.q[rAwf.wj,pSif:auj; tj,bkqmif;bmof: vh;pl.eif,ehbof./

ayj:eyf.brfuefeh bgef.oj;auj.eyf.brfsv; auj.tefvh;cmrf,wmif:eyf.brfeef. yAefq[rAwf.wj, awj,uefsv; tj,bkbmof:tefoj;eef. rD:vgif;xkuf,rSef;bl,/ ySwf;q[avjz awjO rje rAof:tef qmif;tof P;ej;wjcAif;cSifawj,uef bAefphmsv; pmif;vDtefoj;eef.auj; rSef;bl,bof./ zhm,ekdif;sv;zhm,ekdif; trf,pAwf:cAefawj,uefsv; qif,vh;uwf:bAefOldof:Oj,bof./ ayj: wlofq[uwf:bAefOldof:Oj,auj; bl,vDrD:pSif:/ qmwf;ej;ymefvkdef:auj; qmif;rD:zgef:vD ODyldifqldof:eh.eif,uof,ehbof./

rhmwgif:- awOkdyf,xSif;

-

vDeyf.brfzl;tgefplofvD



wSrf;- qof;cl:tjqjI (OSifcrf:qkdef;)? oAif:rl,aq<
JJJJJJJJJJJJJJJJJJ


e[:wlif,oldif:ulef:ekdif;tefeh. zl;tgefploftefoj;eef. wkdef:awvh;rD:? trf,rD:trf,,yAef? trf,vh;/ bj,oj;ulef:pof:vj; awj;eif,wdIqfomef,cof bif:vh;rD:wloftgefplof? ulef:pof:rD: nmef, rD:yhm:olef.sv; cSef:vlof,rD:zl;tgefplofbof./ ugyf;eefsv; pof:pj:xkuf,vDarjeyf. brf? arjoh.uj;cef zl;tgefplofbof./

zl;tgefploftefoj;eef. c[;oj; aw,tof qof;qgrfqkdif;? Qgrfzgif:vlif? rkefqof;ugef:ugBif:? zl;tgefploferf:ej;Oif,cj,? zl;tgefplofej;omef;wjOlef eif,yl,su, yl,umif. awj,xkdifzl; tkyf.yldif, ej;pldef:wjab:? plofrmof,plofOmof? plofej;vkuf;pAef:qef.qgrfcof ul;qldof. ul;bldif;bof./ awj;eif, wdIqfOmef,cof bif:rD:zl;tgefplofaO arjeyf.brfwloftgefplof/ e[:qmwf; atuuedywf wdwfxdIeef.- yguf;ekdif; ykwf.xqof;sv;Ipmef:pj;ymuf,cof vkuf.wD; rldif:IjqupaO Okdyf,cmof:wmif: awj,xkdifrldif:Ojowfxd? rldof;cmof:wmif:e[:su;umifeef. cofcof;vkdof;wD;rldif:aoOjvDurf:ekdif;? rD:Ipmef:OyfoufuD (qkrf:Ipmef:pluf:qof;) q[zSefOkifvlnf; qldof.cldof:cofaO uGj,toftgif;wD; tgefwmif:ySwf;? qldof:qof;xAef (axI)vlifrj:qgrf:vifeef. trf,vh;tgif;wD;/ rldof;zgif:eef. qof;OjIdykwfwI yhwmif: tofumefTwj: trf,uhtrf,qrf ykwf.xqof;oh.bl,/ 'j.ymif,rldif:vSif:rj: ykwf.xqof;rj:pefaO wgif;xmrfref:sv; ref:qof;wgyf,oj;- ]trf,vh;tgif;wD;sv; yhwmif: tofumefTwj:bl,wif: ckdef:atj;}eh/ ykwf.xqof; qif,olef.oj;-

]rdlof;vAofuofTzj:wkduf.rD:Ohmq[bl,? wleftgef,cof Orf.ayj:trf,eyf.brfwlefvlif? zl;vAuf.cof ayj:trf,ulofbrfzl;b[,cof yAefehoh. bl,bof.? ayj:uofTzj:tofyIdedyf.ymef,uGj, bof. cSef:awrldefpkdof? Awvldif:xSif;uj;pkdof}eh vh;xrfr OifaouaObof. Qif,pgif. tofIpmef:cof rj:wkrfuefaO Oif,Ogefeif,ehbof.-

]qof;Ipmef:coftldnf:J rldof;ul;yguf; e[:xldef,pdroefwjeef. rD:eluf.umwf, vdif: sv;qmif.cof tdifykdif;wlef;rh.ngif,vlifwlef;ekdif;aO bl,Oof:qgrf:uefbl,bof./ cofolef.oj; ayj:trf,rD:vgif; eyf.brfuefeh wj,awbl,qgrf:uefuGj,cmof:pkdifeh. trf,yAefehbof./ cofqif,tkyf,ukrfuefaO vlduf;zl;auj.teftj,bkb[, tefxkuf,vDvh;eyf. brfeef.bof./ zgif:eef. qmif.qif,oj;- ]tlnf: auj.coftldnf:J rldof;uofbif:vAuf.bl,eef. wlef;rh.eh. wkduf.b[,yAif:wgif.OhmvDuofulnf:sv; uofbif:tofwgif.uof xknfyhmref: vAef;bl,tldof;/ ohm:eef. vdif:Orf.oj;- ]rldof;uofvAuf.eef. uofbif:eif;eldofvdefaO buf:yhm,r[ekrf,ref:vAef;bl,vlif/ eluf.umwf,Orf.oj;- ]tlnf:auj.cof tdlnf:J rh.ngif, wlef;eh.

uofudefrmuf,rh.ngif,wmif,wD;aO rj:cD;wluf:uj;eh;sv; qif,ckdef:tguf, yAefwlef;rj:tldof;/ zgif:eef. qmif.sv;vdif: qif,bkuf.bgif;eluf.umwf, pAwf:yAefwloftgefplof zl;b[,cofaO eyf.brfawj,qlof;ymefOkwf:OAif;bof./ Ipmef:cofwif:vhmauj; P;arjtofOlduf;ykdef: tefeh. yAefyldifbmif,aO arjeyf.brfuefsv; ayj:eyf.brfuefeh yAefrif,uvj,wmif:ckdef;b[, r[,Okiftefekdif;tldof;}ehbof./

Okdyf,yj;ej;eh. c[;wSrf;se vgif;wlofOwf:cof arjeyf.brfuefqldif.pkdof? vhm:eyf.brfzl;b[, ulef:vlifeef. yAefqldif.pkdofvhmvhm awvh;arjeyf.brfqldif.eif,pkdofeh qldof:eh.uGj,bl,/
tefpof:awvh;eyf.brfulef:vlifzl;tgefplofeef. bgef. ukeokwfxd obokwfxbof./ ukeokwfxd tefoj;eh.- yAeftefrD:yef,nj,wmif:pl.b[,uGmif; uwf.cSef,z[:zhm arjtgefplofpAwf:Omif; arjau;vdwf;vh;yefpj wmif:bmyf,zkdwf,? rD:qef.rD:xmef; aw,uGj,qldof:tefxlduf;cof;yj: e[:ukef:rkef wif:OAif;aO obokwfxtefoj;eef.qrf. yAeftefrD: tjbkb[,vldof? wlofxlyf:erf aw,uGj, qldif.eif,qmif.sv;vdif: eyf.brfeluf.umwf,eef.bof./ eyf.brfuefeh. yAefvgif;ckdef;b[,r[,Okif yldifekdif;bof./

rhmwgif:- awOkdyf,xSif;

-

lengtai
-

]OmhOD,Nof,}


OhmOD,plof, vlof,bkdef:bmof:
cmof:wmif:arK auKNrf;pSif:
vSif:qef.Okif qkifuefrK:
yK:ul;wD; uD;ul;tgif;
Qgif;rkif:Nof ulofzlefbrf:
wrf:q[pwf: Cwf:q[vD
ODq[eluf, wluf,umefpAef:
tAef:tmef:z[ q[ref;uSef,
cSef,cSifwK. avKuxrf
uBrfrKpof: oof:rK:pkdif
xkdifwD;bl, tl,rldif:egef:
wgef:wD;v[ z[auK;olef.
Clef.pefvh; Ch;vmwf;auK;
awK;trf,bof. qof.trf,oK;
vK;trf,rD: yD:sv;bgrf
Mrfpuf.ySif: vSif:rldefuef
pefOAef;wmif: omif:cyf.uGK,
wK,cmof:uh yhOkdyf,yh
Omhwmif:OD,Nof,/

wSrf;- vSif:uSof;wIh:(ugBuf.sr:)

-

Good News

Good News For Our Future Sasana
Labels: News | author: မူိင္:ခူိ၀္:

Dear all,
In this 2010 our new M.A and B.A degree holders are as below;
New M.A degree holders
1. Sao Sra Kavidhaja (Kyout Mae)
2. Sao Khu Mahosadhalankara (Tong Kyi)
3. Sao Sra Acara (Muse)
4. Sao Khu Jatila (Kun Heing)
5. Sao Khu Nandobhasa (Lashio)
6. Sao Khu Rekkhita (Tar Khi Lage)

Diploma for M.A successors
1. Sao Khu Gnanasamilankara (Mong Pon)
2. Ying Founkham (Langkur)

B.A (special) degree holders
1. Sao Sra Ojeya,
2. Sao Khu Devinda,
3. Sao Khu Pandita and
4. Sao Khu Pannabhoga (dukham).

Again, l am so pleased to keep you informed that two of our Dhamma brothers have passed their final exam of B.A (General) from BPU in this year. They are

1. Sao Khu Pannabhoga (Nam Lant) and
2. Sao khu Candobhasa.

Sao Khu Pannabhoga obtained the ordinary passed and Sao Khu Candobhasa achieved as the Second Upper passed.

This is a great news for all of us anyway. Whatever successes they gain, it is deserved for their hard-work. So Let me give a big Congratulation to both of you. I do believe that this achievement will keep you a Big Smile and lead you reach the goal you have dreamed. May this success bring you achieve higher and higher.

With Best Wishes
Sao Dhammasiri NK
On Behalf of Tai Sanghas
Sri Lanka
-

uGmrf:xrf:qof;


vkuf.wkdef,qkdef,wlof
uhm,clofpAwf:pmof:
cmof:bmrf:Okef,yef
P;pefygif,vlif.
wkdef,wlif.cwf:Omif;
ykef;ymif;zgef:vD
wj,vgwf;wkuf.cD/
ul;rldof;bmrf:v[
ODq[ckduf.ckduf.
olef.Ogef,vkduf.vkduf.
rldof;wkduf.rD:bmrf:
ayyefvkwf;pmrf:
uGmrf:xrf:qof;ykwf.x
apj:rj:eif,ehbof./ /


wSrf;- qof;cl:qefawjzjO(OSifcmef,)

-

ပန္းခ်ီကားေလးတစ္ခ်ပ္ ဆြဲခဲ့ေသာ ေကာင္းကင္

မၿပီးဆုံးႏုိင္တဲ့ ဒီအိမ္မက္

အၿပီးသတ္ဖုိ႔ ဆုံးျဖတ္ခဲ့တာ

အႀကိမ္ႀကိမ္အခါခါ။

ဒီဇာတ္လမ္းမွာ ေမာင္ဟာလူဆုိးမုိ႔

အၿငိဳးႀကီးစြာနဲ႔ ျဖတ္ေတာက္ခံရလဲ

ေက်နပ္ေနဆဲ….

ရင္ထဲက အၿငိဳးအေတးမထားရွိခဲ့ပါ။

ရင္နာစရာဆုိတာက

ဒီလူ႔အတြက္ေတာ့ အခုမွမဟုတ္

ငုတ္တုတ္ထုိင္ၿပီး က်န္ခဲ့ရတာ

ေၾကြက်တဲ့ သစ္ရြက္ေလးေတြပမာ

ေျမမွာပ်ံ႕ႀကဲေနေလရဲ့။

အစကေတာ့ တစ္သက္လုံးေပါ့ေနာ္

ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေလးေတြတူညီခဲ့

သို႔ေပမယ့္……….

အခ်ိန္ေတာ္တန္ မုန္းေၾကာင္းဖန္လာခဲ့ေလေတာ့

ေမာင့္ပဒုံမာေရႊၾကာမ်က္၀န္း ညွိဳးႏြမ္းခဲ့ေလၿပီ။

ေလာကအလွ ပန္းခ်ီကားေလးတစ္ခ်ပ္ကုိ

ေရးဆြဲခဲ့တာ မင္းပါ ေကာင္းကင္ရယ္။

ေလအတုိက္မွာ တိမ္ထုေတြေရာက္လာခုိက္

ဒီေလာကရင္ျပင္တစ္ခုလုံး ဆိတ္သုံးေမွာင္မုိက္သြားရေအာင္

ႀကံေဆာင္ရက္ခဲ့ေလေရာ့သလားကြယ္ ။။


**တုိက္ဆုိင္မႈရွိခဲ့လွ်င္ ခြင့္လႊတ္ပါ။။။

စုိင္းလင္းတုိင္း
-

အစမ္းသပ္ခံႏွလုံးသား

ရာသီဥတုသည္ ဒီရက္ပုိင္းမွာ အလြန္ကုိပူျပင္းလွပါသည္။ ညတုန္းက ပူေလာင္အုိက္စပ္လြန္း၍ အိပ္လုိ႔ေကာင္းေကာင္း မေပ်ာ္ခဲ့သည့္က်ေနာ္ ဒီေန႔မနက္ အေစာႀကီးထ ေရခ်ိဳးၿပီး ၾကက္ဥႏွစ္လုံးေက်ာ္လုိက္သည္။ အဲ့… ၾကက္ဥကေတာ့ က်က္သြားၿပီ၊ ထမင္းခ်က္ဖုိ႔ ေမ့ေနခဲ့လုိက္တာ၊ ငါ့ႏွယ္ေနာ္ ေသသာေသလုိက္ခ်င္ရဲ့ အစဥ္အလာကုိ ခ်ိဳးေဖါက္ၿပီး ထမင္းအရင္မခ်က္ဘဲနဲ႔ ဟင္းအရင္ခ်က္လုိက္တာ အိမ္ေထာင္လ်က္နဲ႔သာဆုိရင္ေတာ့ မိန္းမနားရြက္ဆြဲခံရမွာ ကိန္းေသမလြဲပဲ..။ က်ေနာ္သည္ စိတ္ကူးတစ္ခုရလုိက္သည္ ဘယ္လုိလဲဆုိေတာ့ ေၾကာ္ထားသည့္ ၾကက္ဥကုိစားၿပီး ေရမ်ားမ်ားေသာက္ပစ္မည္၊ ပ်င္းသည္ ထမင္းမခ်က္ေတာ့ဘူး၊ ၿပီးမွပဲ ေန႔စာအတြက္ ခ်က္ထားမယ္ေပါ့။ အဲ့ဒါနဲ႔ ၾကက္ဥေၾကာ္ စားၿပီးလည္းၿပီးေရာ အိမ္ခ်င္စိတ္ ျပန္လည္ႏုိးဆြေနသည္၊ တစ္ခ်က္ေလာက္ မွိန္းလုိက္ရလွ်င္ ေကာင္းမလားလုိ႔ စဥ္းစားမိခဲ့သည္။ သုိ႔ေသာ္ အိပ္၍မျဖစ္ပါ၊ အေၾကာင္းက တစ္ရက္္စာေလာက္ ခံႏုိင္မည့္ ဟုိတစ္ေန႔က ၀ယ္ထားခဲ့သည့္ဆန္ မေန႔က သူငယ္ခ်င္းသုံးေယာက္ အလည္လာ၍ ညေနစာခ်က္ေၾကြးလုိက္တာ ကုန္သြားေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ဆန္ေစ်းႀကီးပါတယ္ဆုိမွ သူငယ္ခ်င္းသုံးေယာက္ထဲက ၀ႀကီးဆုိတဲ့ေကာင္ အေတာ္စားႏုိင္သည္၊ သူငယ္ခ်င္းေတြမုိ႔ ဣႆာေမစၥရိယေတာ့ မျဖစ္ခဲ့ပါ၊ ၾကည္ၾကည္ျဖဴျဖဴနဲ႔ပါပဲ။ ေလးလုံးေလာက္ခ်က္ထားတာ က်ေနာ္တုိ႔စားလုိက္ေတာ့ ေျပာင္ထြက္သြားသည္၊ ေျပာင္ေနတာကုိမွ အေတာ့္ကုိေျပာင္သည္ အုိးကုိသိပ္ၿပီး ပြတ္တုိက္ေဆးေနစရာ မလုိေလာက္ေအာင္ကုိ ေျပာင္သြားသည္။
သုိ႔ႏွင့္ က်ေနာ္သည္ ေနေရာင္ထြက္ၿပီး အတန္ၾကာမွ ဆန္၀ယ္ထြက္ခဲ့သည္။ အင္း.. ထြက္လာခဲ့တုန္းကေတာ့ ဒီေန႔ ေနအေတာ္ပူမည့္ေန႔ပဲလုိ႔ ထင္ခဲ့သည္။ ဒါေပမယ့္ အခုခ်က္ခ်င္းဆုိသလုိ မုိးအုပ္လာသည္၊ အစုိးမရသည့္ ေျမၿမိဳ႕ဆုိသည့္အတိုင္းပဲ။ ရြာမည္မထင္၍ ထီးမေျပာႏွင့္ ဦးထုပ္ေတာင္မွ ပါမလာခဲ့ဘူးေလ။ ေစာေစာတုန္းကေတာ့ ေနသည္ အသာႀကီးသာေနၿပီး၊ ေဟာ..အခုၾကည့္ မုိးဖြဲေလးေတြ က်လာေနၿပီ၊ စိတ္ပ်က္လုိက္တာ ဆုိက္ကားငွါးလွ်င္ေတာ့ ရပါသည္။ ဒါေပမယ့္လုိ႔ ပုိက္ဆံကုိ နည္းနည္းႏွေမွ်ာေနတာနဲ႔ မငွါးျဖစ္ဘူး။ ဒီတုိင္းပဲ မုိးအစုိခံၿပီး ေျခက်င္ေလွ်ာက္ျပန္ခဲ့သည္။ အ၀တ္ေလွ်ာ္ပ်င္းသည့္ က်ေနာ္အတြက္ ဒီမုိးကေတာ့ ျပႆနာပဲ။ ကဲေလ.. ပ်င္းလည္းအေၾကာင္းမထူးဘူး ေလွ်ာ္ရမွာ ေလွ်ာ္ရမွာပါပဲ၊ ေလွ်ာ္ေပးမည့္သူကုိမွ မရွာတတ္ပဲ...။ ဒီလုိႏွင့္ က်ေနာ္သည္ မုိးထဲ ေရထဲေလွ်ာက္လာရင္းႏွင့္ ကဗ်ာတစ္ဗုဒ္ ေကာက္ရခဲ့သည္။ ဘယ္ခ်စ္သူ ဘယ္ရည္းစားသမားေလးေတြက က်က်န္ခဲ့ေလေတာ့မသိ။ စာရြက္က ပလတ္စတစ္အိပ္ေအာက္ ေရာက္ေနေတာ့ မုိးေပါက္ေတြေၾကာင့္ စာသားေလးေတြ မပ်က္မစီးႏွင့္ ေအာင္ေမေလး.. ၀မ္းသာလုိက္တာ `မုိးရယ္ မုိး၊ အၿငိဳးနဲ႔ရြာတဲ့မုိး၊ လား လား လား လာ လာ` ဟူ၍ ေအာ္ဆုိမိေနေလခဲ့သည္။
အဲ့ဒီကဗ်ာေလးကေတာ့ ဒီအတုိင္းပါခင္ဗ်ား-----


အမွာ။ ။
တုိက္ဆုိင္မႈရွိခဲ့လွ်င္ ခြတ္လႊတ္ပါ။

**ေရးသူ၏အားသည္ ဖတ္သူ၌ရွိသည္။ ။
-

လုပ္သမွ် မင္းနဲ႔သာယွက္ႏြယ္

ကုိယ္လုပ္ခဲ့တဲ့ အရာမွန္သမွ်ဟာ
မင္းနဲ႔သာယွက္ႏြယ္ခဲ့ပါတယ္
မိန္းကေလးရယ္ မင္းမရိပ္မိေလဘူးလားကြယ္…။
မေခၚပဲနဲ႔ ရင္ထဲ၀င္ေရာက္လာတဲ့သူ
ျပန္မသြားပါနဲ႔ရယ္လုိ႔
ဒုိ႔ရင္ထဲက အားငယ္စြာနဲ႔
တိတ္တိတ္ေလး ေတာင္းဆုိေနမိတယ္..။
ေကာက္ေကြ႔ကာ ေမာင္မေျပာတတ္ဘူးကြယ္
မင္းကုိခ်စ္ပါတယ္လုိ႔ တစ္ကမၻာလုံးသိေအာင္
ေၾကျငာလုိက္ေတာ့မယ္ ခ်စ္တဲ့ေအးရယ္…။

အမွာ။ ။
တုိက္ဆုိင္မႈ ရွိခဲ့လွ်င္ခြင့္လႊတ္ပါ..။
စုိင္းလင္းတုိင္း
-

မက်က္ရေသးဘူးခင္ဗ်ား

清晨
烟雾茫茫，人海茫茫。
望如身影，此作店里。
人来人往， 心烦意乱。
为何如此，无人问知。
冷风掠过，心如刀割。
此时心扉，路途渺茫。
愿有某日，使人知晓。

掠过
晨雾如空云，露珠撒满地。
温如北极州，雾人穿掠过。
露珠淋满发，归店急做作。
作久责日长，唯望求学日。
此时求心强，信心如沿海。

爱心
问人世间，情为何物。
二月十四，无人不知。
你我相爱，乃是天意。
离别此日，则是命运。
苦泪坠落，情为实爱。
潘人耳目，感慨万分。
ဒီအထက္မွာ တင္ထားသည့္ တရုတ္ပုိ႔စ္ေလးကေတာ့ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္လုိ႔ က်ေနာ္ထင္သည္..:P ။ အဲ့ဒီအေၾကာင္းကုိ နည္းနည္းေလာက္ ရွာရွည္လုိက္ပါအုန္းမည္။ အလွ်င္ဆုံး က်ေနာ့္အေၾကာင္း၊ အဟမ္း.အဟမ္း... က်ေနာ္က ရုပ္ရွင္မင္းသား ေျပၿငိမ္းနဲ႔ သိပ္ဆင္တယ္လုိ႔ ေကာင္မေလးေတြက တီးတုိးေျပာေနတာကုိမၾကာခဏ ၾကားရသည္။ အဟုတ္တကယ္ပဲလား ေကာင္မေလးတုိ႔ရယ္ မဟုတ္လွ်င္ ေျပာပါနဲ႔ ဒီက ထုိင္ရမလား ထရမလား ကျပရမလားမသိ ျဖစ္ေနတယ္။ ေျပၿငိမ္းကုိ မျမင္ဖူးေပမယ့္ ရုပ္ရွင္မင္းသားဆုိေတာ့ အထင္ႀကီးစရာ..။
မေန႔ညက သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က email တစ္ခုပုိ႔လာသည္။ အမွာစာေလးနဲ႔ ေဒါင္းလုဒ္ဘုိ႔ fileေလးတစ္ခုေပါ့။ သူ႔၏နာမည္ကုိ ေဖၚမျပဖုိ႔ကုိလည္း တစ္ခါတည္းမွာထားခဲ့ပါတယ္။ အဲ့ဒါကေတာ့ သူ႔ရဲ့ ရင္တြင္းခံစားခြက္ပါပဲ။ ဟုတ္မဟုတ္ေတာ့ က်ေနာ္မသိပါဘူး သူက အဲ့ဒီလိုေျပာေတာ့ က်ေနာ္က ျပန္ေျပာျပလုိက္ပါတယ္။ တရုပ္စကားလည္း တတ္တယ္ဆုိၿပီး အထင္ႀကီးမေနပါနဲ႔၊ တရုတ္စကားဆုိ `ရွိရွိေ၀ါင္းပုနီ`လုိ႔ တစ္လုံးပဲေျပာတတ္တယ္၊ ဒါေတာင္မွ ဘာဆုိလုိမွန္း တိတိက်က်မသိဘူး၊ ေအးေလ.. အေသအခ်ာ နားလည္မိတာကေတာ့ `ရွိရွိ မရွိရွိ စားပစ္မယ္`ဆုိတာပါပဲ..။ က်ေနာ္က တရုပ္စာ တတ္ဘူး။ အဲ့.. ျဖစ္သလုိ ေရျခစ္ပါဆုိရင္ေတာ့ တတ္ပါလိမ့္မယ္ :P ။ ဘာခက္တာမွတ္လုိ႔လဲ တုိက္ပုံနဲ႔ ခပ္ဆင္ဆင္ျခစ္ပစ္လုိက္မွာေပါ့။ ဒါမွမဟုတ္ မႏၱေလးၿမိဳ႔က တရုပ္ေစ်းတန္းပုံစံနဲ႔ ခပ္ဆင္ဆင္ အေပၚ ေအာက္ ေဘးနံေလးဘက္လုံးကုိ မ်က္စိရွဳပ္ခတ္ေနေအာင္ ၾကက္စာရွာတဲ့အတုိင္း လုပ္လုိက္ရင္ၿပီးတာပဲ အဟီးးးး ထင္တာ..။
က်ေနာ္သူငယ္ခ်င္းက တရုပ္စာနဲ႔ အိဂၤလိပ္စာ ၂ ဘာသာပဲတတ္တယ္။ က်ေနာ့္လုိ မဟုတ္ဘူး၊ က်ေနာ္ကေတာ့ ပေလာင္စာပါတတ္သည္ ၃လုံး..။ သူက ထဲခ်င္သပ ဆုိလုိ႔ ထည့္ေပးလုိက္တာ..။ မိတ္ေဆြတုိ႔ သိတဲ့အတုိင္း က်ေနာ္တုိ႔ဆုိက္က ႏုိင္ငံေရးကလြဲလုိ႔ ဘာသာမေရြး လူမေရြးပါဘူး...။ တရုပ္စာကုိ တတ္သိနားလည္ေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကေတာ့ ဒီစာရဲ့ဆုိလုိခ်က္ကုိ သိပါလိမ့္မယ္။ က်ေနာ္ကေတာ့ သိဘူးခင္ဗ်ား ဘာသာမျပန္ခုိင္းလုိက္ပါနဲ႔ေနာ္.။ က်ေနာ္ခ်စ္တာက ရွမ္းစာနဲ႔ ျမန္မာစာ ၂မ်ိဳးပဲခ်စ္တယ္။ ေအးေလ.. including အဂၤလိပ္စာေပါ့ေနာ္။
ခင္ဗ်ားတုိ႔ အမွတ္ရႏုိင္ပါလိမ့္မယ္ ဟုိေလဗ်ာ... တုိ႔ျမန္မာျပည္မွာလည္း အိဂၤလိပ္စကားက သိပ္ၿပီးရည္းပန္းစားတာ။ က်ေနာ္တုိ႔ ခုေခတ္လူေတြဆုိ စကားေျပာလုိက္လွ်င္ အိဂၤလိပ္စကားကို တစ္လုံးႏွစ္လုံးညွပ္ၿပီး ေျပာလုိက္ရမွ ျမန္မာစကား အႏွစ္သာရျပည့္စုံတယ္လုိ႔ ထင္ၾကပါတယ္..။ ေကာင္မေလးေတြရဲ့ ေရွ႔မွာဆုိ ဟီးးးး ပုိလုိ႔ေတာင္ အႏွစ္သာရ ျပည့္စုံတယ္လုိ႔ထင္တာပဲ..။ ဘယ္စကားမဆုိ ဘာဘာသာမဆုိ ဘယ္သီခ်င္းမဆုိ တစ္၀က္တစ္ပ်က္ တစ္လုံးႏွစ္လုံး ေျပာတတ္ ဆုိတတ္ခါစဆုိလွ်င္ သိပ္ေျပာလုိ႔ေကာင္း ဆုိလုိ႔ေကာင္းပဲ.။
က်ေနာ္ ဗမာျပည္ကုိ ေရာက္ခါစတုန္းက သီခ်င္းနဲ႔ ပတ္သက္လွ်င္ စုိင္းထီးဆုိင္ေပါ့ေနာ္။ အဲ့ဒီသီခ်င္းကေတာ့ ေဗဒင္ၾကည့္တဲ့သီခ်င္း။ ဟုိဗ်ာ... "လကၡဏာဆရာက ေဟာတယ္အေမရယ္ သားႏွလုံးလမ္းေၾကာင္းမွ ကြ်န္းခံေနတယ္" ဆုိတာေလ..။ အဲ့ဒီစာသားကုိ အလြတ္က်က္ထားလုိက္တာ ခုထိရွာကုိ မြတ္ေနေအာင္ ဆုိႏုိင္တုန္းပါပဲ။ အဲ့.. တစ္ပုဒ္လုံးရလားလုိ႔ေမးလွ်င္ အဟီးးးး မက်က္ရေသးဘူး လုိ႔ေျဖရပါလိမ့္မည္..။။။။။။

**ေရးသူ၏အားသည္ ဖတ္သူ၌ရွိသည္။
စုိင္းလင္းတုိင္း

-

wkdef:pmif;vD



Okef,vh;tefoj;eef.OifrD:
rldif:ulef:eh. ref:wkdef:pmif;vD.../
vgif;wkuf.cDrh; OAifph;auj;awohm:
awj;eif,olof:uGhm: bif:Oldof:rlef;
bj,ayoj;wlef;rh.wlef;rguf,vj;
awj,vguf,auj; bif:wlnf:pmif;vDbof. .../

wSrf;- Ohmcldof:

-

လꨯꨤးꨅ္ꨮꨵ Gtalk ꨽ꨲ ꨾ꨲ ꨿ ꨡꨓ္ မူိဝ္ꨳလꨱဝ္ꨀꨓ္

ပꨓ္ꨲꨉꨣꨲတင္းꨟူꨵ ꨡꨓ္ဝꨣꨳꨓꨓ္ꨵ ပူိꨓ္ꨳꨡမ္ꨲသူꨳꨬꨓꨀꨓ္ ꨀူꨓ္းꨟူꨵꨀူꨓ္းေမꨣမꨤင္ေꨀꨣꨵ ယင္းꨀမ္ꨀꨣꨳ ꨀမ္ꨁꨓ္မꨓ္းေသ ထꨤမ္ေꨀꨣꨳ ꨡမ္ꨲꨁ္ꨮꨳမြꨀ္ꨲ ꨡမ္ꨲꨁ္ꨮꨳလꨤတ္ꨳ။ ꨀြပ္ꨳꨓꨯꨬလꨳ မူိဝ္ꨳꨀုိင္ꨵꨀꨤင္ꨵ လꨯꨳꨟꨓ္ မူိဝ္ꨳမီးꨕူꨳပꨓ္ꨓꨓ္ꨵ တင္းꨟူꨵလꨱꨀ္ꨵလꨱꨀ္ꨵ ꨓြꨯꨵꨓြꨯꨵေꨀꨣꨳယꨣꨲ ထုꨀ္ꨲလီꨀꨱပ္းꨟြမ္ တြမ္ꨅူꨵဝꨯꨵေသ ꨁုိꨓ္းသုိပ္ꨲ ပုိꨓ္ꨬꨕꨳ ယုိꨓ္ꨳꨟꨮ္ꨳ ꨅူိဝ္းပꨯꨲေမꨣ ပꨯꨲꨟူꨵပꨯꨟꨓ္ꨁဝ္ ꨓꨓ္ꨵယူꨲယဝ္ꨵ။
လꨯꨤးꨅ္ꨮꨵ Gtalk ꨡꨓ္ꨁ္ꨮꨳ ယုိꨓ္ꨳမꨰင္ꨳပꨓ္ ပီꨳꨓြင္ꨵတꨯးꨟဝ္းꨁဝ္ ꨅူိဝ္းပꨯꨲꨟူꨵꨓꨓ္ꨵꨬတꨵ မီးꨓင္ꨲꨓꨯꨁꨣꨳ။ ꨡြꨓ္တꨤင္းသုတ္း ꨀꨮꨣꨲတီꨳ Start> ယဝ္ꨵေꨀꨣꨳ သုိပ္ꨲꨀꨮꨣꨲတီꨳ All Programs > ꨀꨮꨣꨲလူိꨀ္ꨳꨟꨣꨟꨮ္ꨳꨟꨓ္ Google Talk > တꨱꨀ္း click ꨁꨮꨣ > ꨀꨮꨣꨲတီꨳ Properties ေသတꨱꨀ္းပꨓ္ꨓုိင္ꨳꨀမ္း > မꨓ္းေတꨡြꨀ္ꨲမꨣး ꨓꨣꨳလိꨀ္ꨳꨡြꨓ္ꨡꨓ္ꨓုိင္ꨳ ꨀꨮꨣꨲတီꨳ Target တီꨳꨓ္ꨮးလြꨀ္းꨕꨯꨤꨲꨓꨣꨳ Targetꨓꨓ္ꨵ ေတမီးဝꨯꨵဝꨣꨳ ( "C:\Program Files\Google\Google Talk\ googletalk.exe" /start menu ) ꨓꨯယဝ္ꨵ။
ꨀမ္းလုိꨓ္းသုတ္း တီꨳꨡꨓ္ဝꨣꨳ start menu ꨓꨓ္ꨵ ꨀꨮꨣꨲမြတ္ꨲပꨰတ္ꨳေသ ꨁုိꨓ္းတꨰမ္ꨳသ္ꨮꨲဝꨣꨳ nomutex ꨓꨯေသ သုိပ္ꨲတꨱꨀ္းပꨓ္ OK ေꨀꨣꨳ ꨅ္ꨮꨵတုိဝ္းꨀꨮꨣꨲလꨯꨳယဝ္ꨵ။

ꨡမ္ꨲꨓꨓ္ တူꨉ္းꨁꨰပ္းꨟꨤင္ꨳꨡꨓ္ꨬꨓဝꨯꨵတီꨳတ္ꨮꨳꨓꨯꨵေသ ꨟꨱတ္းꨀꨮꨣꨲေꨀꨣꨳလꨯꨳ။













ꨟꨮ္ꨳမီးတꨤင္းသူိဝ္းꨅ္ꨮ ꨀူꨳꨕ္ꨮမꨓ္းေသꨀမ္း
သꨰင္ꨁꨤꨓ္ꨲ

(1)Create a new successful ending

No one can go back and change a bad begining;
but anyone can start now and create a new successful ending.

(2)What you should leave!

If you want education, you should leave your place.
If you want profession, you should leave your life.
If you want love, you should leave your shyness.
ပညာလုိခ်င္လွ်င္ အရပ္ကုိစြန္႔ရမည္။
ဥစၥာလုိခ်င္လွ်င္ အသက္ကုိစြန္႔ရမည္။
အခ်စ္လုိခ်င္လွ်င္ အရွက္ကုိစြန္႔ရမည္။

posted - mkn
Author - Turnhak
-

ေတြးမိေတြးရာ ေရးတဲ့ကဗ်ာ

ႀကံမိႀကံရာ အလုပ္မရွိအလုပ္ရွာဆုိတဲ့အတုိင္း ထိန္းေျငာင့္ႀကီးတစ္ေယာက္ ပ်င္းရိၿငီးေငြ႔ဖြယ္ေကာင္းသည့္ ညေနခ်င္းေလးတစ္ခုမွာ မုတ္ဆိတ္ႀကီးကုိပြတ္သပ္ရင္း ကုိခင္ေမာင္တုိး၏ အလြမ္းဆုိသည့္ သီခ်င္းေလးတစ္ပုဒ္ကုိ သြားသတိရလုိက္တာ၊ အဲ့ဒီကေန ထိန္းေျငာင့္ႀကီး တစ္ေယာက္ လြမ္းမိေနသလုိလုိ ရင္ထဲခံစားလာသည္၊ သုိ႔ေပမယ့္ ဘာကုိလြမ္းလုိ႔လြမ္းေနမွန္းမသိ ဘယ္သူ႔ကုိလြမ္းလုိ႔လြမ္းေနမွန္းမသိ ဦးတည္ခ်က္ရယ္ တိတိက်က်မရွိ၊ ေယာင္တိေယာင္ေတာင္ ေဆးလိပ္ေသာက္မည္္ဟု အႀကံရၿပီးမွ ေၾကာင္ၿပီးျခင္ေထာင္ထေထာင္ေနသည့္ သူတစ္ေယာက္ပမာ၊ လမ္းထြက္ေလွ်ာက္မည္ဟု အေစာကတည္းက ေတြးခဲ့သည့္က်ေနာ္ အဲ့ဒီအလြမ္းဆုိသည့္ သီခ်င္းႀကီးကဖမ္းစားလုိက္ေလရာ ေၾကာင္ၿပီး လမ္းေဘးနားက ကုကၠဳိရ္ပင္ေအာက္ ေရာက္သြားၿပီး ထုိင္ေနသည္ လြမ္းျခင္းမ်ားစြာနဲ႔ေပါ့။
ေအာင္မေလးေလ…လြမ္းလုိက္ရတဲ့အလြမ္းရယ္ ညေနစာကုိစားခဲ့တာ ငါးမိနစ္ေလာက္ပဲ ရွိေသးသည္ အခုၾကည့္ ရင္ထဲမကဘူး ၀မ္းပုိက္ထဲကပါ ဟာတာတာႀကီးျဖစ္ေနသည္ ထမင္းမစားရေသးသည့္အတုိင္းပဲ။ အေတြးသမားတစ္၀က္ႏွင့္ ထိန္းေျငာင့္ေခၚ က်ေနာ္သည္ ျမင္ေနက်မုိ႔ ဘာမွကိုအထူးအဆန္းမရွိသည့္ ကုကၠိဳရ္ပင္ႀကီးကုိ ေမာ့ၾကည့္ေနရင္နဲ႔ စကားပုံတစ္ခု ရုတ္တရက္ေခါင္းထဲေရာက္လာသည္။ ကံေကာင္းေနခ်ိန္နတ္မဆုိသည့္အလား ႀကံႀကံဖန္ဖန္ အိမ္ေက်ာခ်င္းကပ္ေနသည့္ ထီေရာင္သမားကုိအဟြာရဲ့ အိမ္ျပန္လာခုိက္ႏွင့္ႀကံဳၿပီး သူသည္ က်ေနာ့္ေရွ႕ကုိ ဆုိက္ဆုိက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္ေရာက္လာသည္။
သူက “ေဟ့..ညီေလး ဘာလုပ္ေနတာလဲ၊ ထီထုိးဖုိ႔ေစာင့္ေနလား၊ ႀကိဳက္တာေရြးေနာ္ အားမနာနဲ႔” ဟုေျပာသည္။ က်ေနာ္က `ထီေတာ့မထုိးခ်င္ေပါင္ဗ်ာ ထုိးတုိင္းလည္းကံမလွ ခုထိထုိးထားခဲ့တဲ့ က်ေနာ့္ပုိက္ဆံတစ္ျပားမွ ျပန္ေရာက္မလာေသးဘူးဗ်ာ သူတုိ႔ကို ေစာင့္လုိက္အုန္းမယ္။ ခုေတာ့ဗ်ာ ေဘာပင္ေလးတစ္ေခ်ာင္းသာ ေရြးခြင့္ျပဳပါခင္ဗ်ား အပုိပါရင္။ သူက ဟ..မင္းဘာလုပ္မလဲ ပုရြတ္ဆိတ္တြင္း တူးမလုိ႔လား ဒီလမ္းေဘးနားကဟု သူေျပာ လုိက္သည္။ ဟာ..ခင္ဗ်ားကလဲ ဘယ္က ပုရြတ္ဆိတ္တြင္းတူးရမွာလဲ ရည္းစားစာေရးမလုိ႔ဗ်ဟု က်ေနာ္ေျပာလုိက္သည္။ ေအးေလ..အဲလုိဆုိ ေရာ့ဟု လမ္းေပးရင္း ေဟ့ေကာင္ေလး ျပန္ေပးဖုိ႔မေမ့နဲ႔ေနာ္ ေဘာပင္တစ္ေခ်ာင္း ထီတစ္ေစာင္စာေလာက္ရွိတယ္ေနာ္..တဲ့၊ သူက စိတ္မခ်စြာနဲ႔ ေနာက္ကုိလွည့္ကာလွည့္ကာ တစ္သြက္သြက္မွာၾကားေနေတာ္မူသည္။ က်ေနာ္က ဟုတ္ဟုတ္ သြားမွာသာသြားပါဗ်ာ၊ ေရွ႔ကုိလည္းၾကည့္အုန္း ခလုပ္တုိက္…. က်ေနာ့္စကားမဆုံးေသး ကုိအဟြာ စက္ဘီးနဲ႔အတူ ဘုိင္းခနဲလဲက်သြားသည္။ က်ေနာ္ သြားၿပီးဆြဲကူလုိက္သည္။ သူခမ်ားေျခေခါက္သြား၍ လမ္းေကာင္းေကာင္းမေလွ်ာက္ႏုိင္၊ ထုိ႔ေၾကာင့္သူ႔ကုိ သူ႔အိမ္ထိလုိက္ပုိ႔ခဲ့ရသည္။ ေစာေစာက ငွါးထားသည့္ ေဘာပင္ကုိလည္း သူ႔ကုိျပန္၍လွမ္းေပးရင္းနဲ႔ `ေရာ့ ကုိႀကီး ခင္ဗ်ားရဲ့ေဘာပင္၊ က်ေနာ္အိမ္ျပန္ေတာ့မယ္`ဟု က်ေနာ္ေျပာသည္။ သူက `ဟင္.. မင္း ရည္းစားစာေရးမယ္ဆုိ၊ ေရးေတာ့ဘူးလားဟ`။ မေရးေတာ့ဘူးဗ်ာ ေဘာပင္ေၾကာင့္ ခေလးျဖစ္သြားတဲ့ခင္ဗ်ားကုိ သနားလုိ႔ဟုက်ေနာ္က ေနာက္လုိက္သည္။ ေအာင္မွာ ေဟ့ေကာင္ မင္းက ငါ့ကုိမ်ား ခေလးေလး ဘာေလးနဲ႔ ေျပာေနတာ မင္းက ဘာေကာင္မုိ႔လုိ႔တုန္းဟု သူကခပ္ေငါက္ေငါက္ျဖင့္ျပန္ေျပာသည္။
ေအးေလ..လူႀကီးဆုိရင္ လမ္းေလွ်ာက္ႏုိင္ရမွာေပါ့ဗ်ဟု က်ေနာ္ေျပာလုိက္ေတာ့ သူခမ်ား လက္သီးလက္ေမာင္းႏွင့္ ေဟ့ေကာင္ အဲ့ဒါမင္းေၾကာင့္ကြ ျပန္မွာသာျမန္ျမန္ျပန္ကြာ ေတာ္ၾကာ ငါထရုိက္ရ..။ က်ေနာ္က ဒိန္ဒိန္းေဒါင္ ဘိန္ပိန္းေပါင္ မာရသြန္ေျခႀကိဳးကုိႀကီးေကာင္…။ ကုိအဟြာသည္ ခၽြတ္မထားရေသးသည့္ ဖိနပ္ႀကီးကုိ ဆြဲခၽြတ္ကာ ပစ္လုိက္၍ နားရြက္ကုိရွပ္သြားတာ ပူခနဲျဖစ္သြားသည္။
က်ေနာ္သည္ ေျခေခါက္၍ လမ္းမေလွ်ာက္ႏုိင္တဲ့သူ အနာတရနဲ႔ နာက်င္ေနသည့္သူ ကုိအဟြာကုိ အားရပါးရ စ လုိက္ၿပီးမွ အိမ္ျပန္ခဲ့သည္။ မေကာင္းတတ္မွန္းသိသည္ သုိ႔ေသာ္ အ စ သန္သည့္ ထိန္းေျငာင့္ဆုိသည့္က်ေနာ္ ခင္သည့္သူမွန္သမွ်ကုိ နည္းနည္းေလာက္ ကလိရမွ ေက်နပ္ေနတတ္သည္။ အင္း..ဟုိ ကုိအဟြာ၏ ၀တ္အလုိက္မခံပါရေအာင္ ေနာက္ေန႔က်လွ်င္ သူ႔ကုိသြားၿပီး ေတာင္းပန္စကား ေျပာရအုန္းမည္။ သုိ႔ႏွင့္ အိမ္ျပန္ေရာက္ေရာက္ခ်င္း အေစာႀကီးကတည္းက ေတြးထားသည့္ စကားပုံတစ္ခုႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ အေတြးေလးကုိ အစျပန္ေဖၚရင္း ေရးခ်လုိက္တာ ေအာက္ကအတုိင္းပါခင္ဗ်ား…။

ႀကီးမားလွတဲ့ကုကၠဳိရ္ပင္ႀကီးရယ္
မင္းရဲ့အရိပ္ကေအးမွ်လွပါတယ္၊
ဆြဲေဆာင္မႈအျပည့္နဲ႔မုိ႔ေလ
ျမင္ေတြ႔သူတုိင္းေငးေမာရပါတယ္၊
ျဖာက်ေနတဲ့ကုိင္းဖ်ားေအာက္၌၀ယ္
ေရာက္လာသူတုိင္းခုိလႈံခ်င္ၾကတယ္၊
ေရာက္လာသမွ်လူတိုင္းရဲ့ရင္ထဲမယ္
နတ္ႀကီးမွာကုိေတာ့စုိးရိမ္မိၾကတယ္၊
ဒီလူ႔သမုိင္းစကား၀ုိင္းေလးတစ္ခုမွာေလ
အပင္ႀကီးတုိင္း၌အေစာင့္နတ္ရွိတယ္
လွပတဲ့ပန္းေလးေတြတုိင္းပုိင္ရွင္ရွိၾကပါသတဲ့ေလ။

အမွာ။ ။
စကားပုံဟာ စကားပုံပဲျဖစ္တာမုိ႔ ျဖစ္ႏုိင္လိမ့္မယ္လုိ႔ေတာ့ မထင္ပါ..။ : P

ဒုကၡခပ္သိမ္း ကင္းၿငိမ္းၾကကုန္၍ ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္အေပါင္းျဖင့္ ရွိၾကပါေစ..။

စုိင္းလင္းတုိင္း

-

ရွင္သန္ေနသ၍

အျဖဴစင္ဆုံးႏွလုံးသား
တံခါးေပါက္၀မွာ
စာတမ္းဆုိင္းဘုတ္ေလးတစ္ခု
ေရးထုိးျပဳလုပ္ထားခဲ့သည္
“ႀကိဳဆုိပါတယ္ ေအးရယ္” တဲ့။
ေနပူပူ
မုိးရြာရြာ
ေလတုိက္တိုက္
စုိက္ေထာင္ထားသည့္ ဆုိင္းဘုတ္ေလး
ေအးအတြက္ဆုိ မေျပာင္းမေရႊ႕
ရွင္သန္သ၍ ရွိေနမည္။။

စုိင္းလင္းတုိင္း
-

စိတ္စင္ၾကည္ေအာင္ထားျခင္း

အကြ်ႏု္ပ္တုိ႔၏ ဘ၀မွာ အေရးအႀကီးဆုံး အခ်က္တစ္ခ်က္ရွိသည္။ အဲ့သည္အေရးအႀကီးဆုံး အခ်က္တစ္ခ်က္ဟူသည္ စိတ္ကုိစင္ၾကည္ေအာင္ ထားျခင္းျဖစ္သည္။
ေလ့လာခဲ့ၿပီး မွတ္မိသေလာက္ကုိ ေရးရမည္ဆုိလွ်င္- စိတ္ကုိစင္ၾကည္ေအာင္ ထားႏုိင္ေစရန္ အလွ်င္ဆုံး မိမိ၏အတၱစိတ္ထား (self-centered) ကုိ တစ္ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ယုတ္ေလွ်ာ့သြားေအာင္ ျပဳလုပ္ႀကံစည္ေတြးဆ ေဆာင္ရြတ္ရမည္ျဖစ္သည္။ သုိ႔ေပမယ့္ သည္အတၱစိတ္ကုိ ယုတ္ေလွ်ာ့သြားေအာင္ လုပ္ရမည္ဆုိတာေတြသည္ အေျပာလြယ္သေလာက္္ အလုပ္ရခက္ဆုံးအရာျဖစ္သည္။ သည္လုိဆုိလွ်င္ မိမိတုိ႔၏ အတၱစိတ္ေတြကုိ ေလွ်ာ့ပါးသြားေအာင္ ဘယ္လုိလုပ္ရမည္နည္း? နည္းလမ္းတစ္ခုတည္းသာရွိသည္၊ အဲ့ဒါ… ေနရာတုိင္း အခ်ိန္တုိင္း၌ ဘယ္လုိအေျခအေနမ်ဳိးမဆုိ မိမိတုိ႔သည္ ေမတၱာစိတ္ထား၍ ျဗဟၼာစုိရ္တရားမ်ားကုိ ပြါးမ်ားအားထုတ္ကာ ႀကံေဆာင္ျပဳလုပ္ ေနျခင္းျဖစ္သည္။ ျဗဟၼစုိရ္တရားဟူသည္ ေမတၱာ၊ ကရုနာ၊ မုဒိတာႏွင့္ ဥေပကၡာ ဤေလးပါးတုိ႔ျဖစ္ၾကသည္။
ေမတၱာစိတ္ထားျခင္းဆုိတာကုိ မသိေသာသူ သိပ္မ်ားလိမ့္မည္မထင္ပါ။ ေမတၱာစိတ္ထားျခင္းဟူသည္ အေျခအေနတုိင္းကုိ အျပစ္ဟူ၍ မရွဳျမင္ဘဲ အေကာင္းဖက္၌သာ ရွဳျမင္သုံးသတ္ ဆင္ျခင္ပြါးမ်ားတတ္ျခင္းကုိ ေမတၱာစိတ္ထားဟုေခၚသည္။
ကရုနာဟူသည္လည္း မသိေသာသူမရွိသေလာက္ ရင္းႏွီးေနၿပီးသားျဖစ္သည္။ ကရုနာစိတ္ထားရွိသူတုိင္းသည္ ၾကင္နာတတ္သည္၊ သနားတတ္ၾကသည္။ ၾကင္နာသနားတတ္ျခင္းဟူသည္ မိမိတုိ႔ထက္ နိမ့္က်ေသာ ဆင္းရဲေသာ အသိပညာ နိမ့္ပါးေသာ သူမ်ာေတြကုိ ၾကင္နာသနားျခင္းျဖစ္သည္။
မုဒိတာဆုိတာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တုိင္း နားလည္သေဘာေပါက္ၾကသည္၊ မိမိတုိ႔ထက္ သာလြန္ေသာသူေတြကုိ မနာလုိ၀န္သုိမႈမရွိဘဲ ကုိယ့္ထက္သာသည့္သူေတြကုိ ၾကည့္ရင္းစိတ္ထဲ၌ ပီတိေလးေတြ ျဖစ္ပြါးေနျခင္းမ်ဳိးကုိ မုဒိတာဟုေခၚသည္။
ဥေပကၡာဆုိတာပုိ၍ ထင္ထင္ရွားရွား သေဘာေပါက္ၾကမည္ဟု ယုံၾကည္သည္။ အေကာင္းေျပာေျပာ အဆုိးဆုိဆုိ၊ အေကာင္းေတြ႔ေတြ႔ အဆုိးႀကံဳႀကံဳ မတုန္မလႈပ္ မတုန္႔မျပန္ ေအးေဆးၿငိမ္သက္စြာျဖင့္ အရာအားလုံးကုိ ဥေပကၡာျပဳထားျခင္းျဖစ္သည္။
သည္ျဗဟၼစုိရ္ တရားေလးပါးတုိ႔ကုိ တစ္ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ပြါးမ်ားအားထုတ္လွ်င္ အထက္၌ဆုိခဲ့သည့္အတုိင္း မိမိတုိ႔၏ အတၱစိတ္ သုိ႔မဟုတ္ တစ္ကုိယ္ေကာင္းဆန္သည့္စိတ္သည္ အလုိအလုိေနရင္ ေလွ်ာ့ပါးလာမွာျဖစ္ၿပီး၊ မိမိတုိ႔၏ စိတ္သည္လည္း အေႏွာင္အဖြဲ႔ကင္းကာ စင္ၾကည္လာပါလိမ့္မည္။ မိမိတုိ႔၏စိတ္ စင္ၾကည္လာေလေလ ေပ်ာ္ရႊင္ႏုိင္ေလေလျဖစ္သည္။ ထုိေၾကာင့္ မိမိတုိ႔သည္ မိမိတုိ႔၏စိတ္ကုိ စင္ၾကည္ေအာင္ထားၿပီး ေနခ်င္ပါဘိဆုိလွ်င္ ျဗဟၼစုိရ္တရားမ်ားကုိ တတ္ႏုိင္သေရြ႔ ပြါးမ်ားအားထုတ္ ေနရမည္ျဖစ္ၿပီး၊ အခ်ိန္ရွိလွ်င္ ညအိပ္ရာ၀င္ခါနီး၌ တရားထုိင္သည့္ အက်င့္ေလးတစ္ခုကုိ ေမြးျမဴထားသင့္သည္၊ ဒါမွသာလွ်င္လည္း မိမိ၏စိတ္ပုိၿပီး ၾကည္လင္လာပါလိမ့္မည္။ ၾကည္လင္ေနမွ ျဖဴစင္ႏုိင္မည္။ စိတ္ျဖဴစင္ေနမွ တစ္ေယာက္ေယာက္ကုိ ခြင့္လႊတ္ႏုိင္မည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ အမ်ားေျပာေနၾကသည့္ အျဖဴေရာင္ ႏွလုံးသားဆုိတာ စိတ္၏ၾကည္လင္ ျဖဴစင္ေနျခင္းျဖစ္သည္ဟု အကြ်ႏု္ပ္ယူဆမိပါသည္။။

။အမွာ။ ေရးသားခဲ့ၿပီး အထက္ပါ အခ်က္အလက္တုိ႔သည္ အျပည့္အစုံမဟုတ္၊ အက်ဥ္းမွ်သာ ျဖစ္သည့္အတြက္ လုိအပ္ခ်က္မ်ား ရွိေနပါလိမ့္မည္။ အျပည့္အစုံကုိ ေရးႏုိင္စြမ္းအား ကြ်ႏု္ပ္၌မရွိေသးပါ။ ပညာဗဟုသုတ ဆုိတာလည္း ရွာေဖြသုိမွီး ေနရဆဲမုိ႔ ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္မ်ားကုိ နားလည္ခြင့္လႊတ္ေပး ေစခ်င္ပါသည္။။

ေလးစားစြာျဖင့္
စုိင္းလင္းတုိင္း
-

ႏွဳတ္ဆက္ခဲ့ပါတယ္

ေခ်ာကလက္ေလးေတြနဲ႔ ခင္းထားတဲ့
ခ်စ္သူမ်ားေန႔ဆုိတဲ့ စားပြဲ၀ုိင္းေလးကုိဖ်က္ေက်ာ္
အေရွ႔ရပ္ဆီသုိ႔ ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းအျပည့္ႏွင့္
ပင့္သက္တစ္ခ်က္ရွဴထုတ္ၿပီး
တိတ္ဆိတ္စြာနဲ႔ တစ္ေယာက္တည္းထြက္ခြါခဲ့
မၿပီးဆုံးေသးတဲ့ ငါ့ရဲ့ခရီးတစ္ခုအတြက္
ေရွ႔ဆက္ႏွင္ရအုန္းမယ္
Valentine Dayရယ္
ႏွဳတ္ဆက္ခဲ့ပါတယ္။

စုိင္းလင္းတုိင္း
-

လုပ္သား၏ ေတာင္းဆု

က်န္ရစ္ခဲ့ေလသည့္
ငါ့ရဲ႔ေျခရာေလးေတြ
ရႊံ႔ေျမထဲကုိႏွစ္ျမွဳပ္
ေျခကုပ္စခန္းေမြးရပ္ေျမ
ေတာင္တန္းရွည္ႀကီးမ်ားႏွင့္
ခ်စ္ေသာမိႏွင့္ဘ
ငါ့ႏွမငါ့အစ္ကုိ
ဘယ္လုိအေျခေနရွိပ
ျမင္ခ်င္စမ္းလွပါဘိတယ္...။
ဘ၀အာမခံခ်က္ရယ္မရွိသည့္
ဒီေျမ႕ဒီေလာကကမၻာမွာ
ေရာက္ေလရာရာတုိင္းတစ္ပါး
ကြဲျပားျခားနားမႈေတြနဲ႔
အႏွိမ္ခံျခင္းဆုိတဲ့ဒဏ္ေအာက္မွာ
ဘ၀၀မ္းစာရွာေဖြသုိမွီးရင္း
အနာဂါတ္အလင္းသန္းတစ္ခုကုိ
သုိသိပ္စြာရင္မွာေမွ်ာ္လင့္လ်က္
ပင့္သက္ရွည္စြာနဲ႔မရဲတရဲ
ျဖစ္ေတာင့္ျဖစ္ခဲမဟုတ္ရပါေစနဲ႔ရယ္လုိ႔သာ
ဆုေတာင္းရင္း...။

အမွာ။။
အလုပ္သမားမ်ား၏ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ၀မ္းစာအတြက္မပူမပင္ သူေဌးသူၾကြယ္ရွင္ႀကီးဆုိသည့္ ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းမ်ားကုိ ရည္သန္လ်က္...။

စုိင္းလင္းတုိင္း
-

ႏွလုံးသားရြတ္ေလွငယ္

ခင္တာက အစ
ခ်စ္တာက middle
အဆုံး၌၀ယ္ အမုန္းရယ္
ျပန္လည္အဆုံးသတ္
ငတ္ျပတ္ဆာေလာင္မႈအျပည့္နဲ႔လူ႔ႏွလုံးသား
အဆုံးစြန္ဖ်ားမေရာက္တစ္ေရာက္
ေနာက္တစ္ေခါက္ေနာက္တစ္ခါ
ျပန္လည္ကာဆုံေတြ႔ရအုန္းမယ့္
ဒီအခ်စ္ရဲ့ပင္လယ္ေရငန္
လႈိင္းထန္လာတဲ့အခုိက္
ဟုိတစ္ဖက္ကမ္းဆုိက္ကပ္ႏုိင္ရန္
ရုန္းကန္ကူးခတ္ေနတဲ့
ဒီလူ႔ရဲ့ႏွလုံးသားရြတ္ေလွငယ္
လႈိင္းဒဏ္ခံႏုိင္စြမ္းရည္ေတြကုန္ခမ္း
ဟုိတစ္ဖက္ကမ္းသုိ႔လည္းမေပါက္
လႈိင္းလုံးရဲ့ေနာက္
တစ္ေကာက္ေကာက္ပါသြားရင္း
ဒီခ်စ္ျခင္းဆုိတဲ့ပင္လယ္ျပင္ရဲ့
ဒီ့တစ္ဖက္ကမ္း၌သာ
ျပန္လည္ေရာက္ခဲ့တယ္..။

စုိင္းလင္းတုိင္း
-

မေခၚ မေျပာရဲ

မ်က္စိလည္ကာ ေရာက္လာခဲ့ေလလား..
တမင္သက္သက္နဲ႔ ၀င္ေရာက္ခဲ့ေလသလားကြယ္..၊
ၾကည့္လုိက္တုိင္းမွာ မင္းမ်က္ႏွာ
အိမ္မက္တုိင္းမွာ မင္းေရာက္လာ
ေတြးလုိက္တုိင္းမွာ မင္းအေၾကာင္းသာ
ေမာင့္ႏွလုံးသားမွာ မယ့္က..
ေနရာအျပည့္ ၀င္ယူလုိက္ခဲ့ေလၿပီ။

သုိ႔ေပမယ့္ေလ...
၀င္ခဲ့ပါလုိ႔ မယ့္ကုိ ဒို႔
ဆြဲမေခၚရဲ..၊
ႏုံခ်ာလွတဲ့ ေမာင့္ရဲ့ဘ၀ထဲ
ဆင္းရဲပင္ပန္းေနမွာစုိးမိတယ္..။

ျပန္ပါလုိ႔လည္း
ဒုိ႔မွာ ေျပာႏိုင္စြမ္းအားမရွိခဲ့
ေမာင့္ရဲ့ရင္ထဲမွာ
မယ့္တစ္ေယာက္တည္းကုိသာ
ၾကင္နာခ်စ္မိေနသည္မုိ႔
ဒို႔ဘ၀မွာ မယ့္သာမရွိရင္
ရွင္သန္ႏုိင္စြမ္းရွိလိမ့္မယ္မထင္
ၾကင္နာသူမယ္ရယ္...
ဒီလုိနဲ႔ပဲဒုိ႔ တိတ္ဆိတ္စြာ ေနလာခဲ့ရတယ္ကြယ္..။

တုိက္ဆုိင္မႈရွိခဲ့လွ်င္ ခြင့္လႊတ္ပါ။
စုိင္းလင္းတုိင္း
-

ျပန္လည္ရွင္သန္ျခင္း

ေျပာင္းလဲမႈေတြနဲ႔ ဒီေလာကႀကီးထဲမွာ
ငါ့ႏွလုံးသားဟာလည္း
ေသတစ္လွည့္ရွင္တစ္ခါ
ေခ်ာင္းရည္ျမစ္ေလးပမာ
ခမ္းတစ္ခါစီးတစ္လွည့္
ငါ့ရဲ့လက္ရွိအေျခေန
ၾကင္သူရယ္ရွာေဖြရင္း
ရင္ခုန္ျခင္းအသစ္နဲ႔
ေသရြာျပန္တဲ့ ႏွလုံးသားငယ္
ျပန္လည္ဆန္းသစ္ ရွင္သန္ခဲ့ေလၿပီ။


*ဘာရယ္မွေတာ့ မဟုတ္ရပါ၊ ပုိ႔စ္သစ္ေလးေတြ မတင္ရင္ ခ်စ္တဲ့သူငယ္ခ်င္းမ်ားနဲ႔ အဆက္ျဖတ္ထားသလုိ ျဖစ္ေနလုိ႔ လြန္ခဲ့တဲ့ ၄ႏွစ္ေလာက္က ေရးထားခဲ့တဲ့ ခံစားခ်က္ေလးကုိ ျပန္လည္ေ၀မွ် ေပးလုိက္ရပါတယ္။

ေရးသူ၏အားသည္ ဖတ္သူ၌ရွိသည္။
စုိင္းလင္းတုိင္း
-

There Will Be My Track Till The Age

When I started coming to this world,
First, I came and lived in my mum’s worm,
When I was in my mum’s worm,
And I had had walking time just for ten months.
So, there are my tracks in her worm.

When I came out of my mum’s worm,
The wind gives me a present to breath,
My mum fed me a very soft food
And milk that come from her heart,
Then she gives me the light, shows me the sun,
The moon and the world,
And she brought some toys for me to play.
So, there are my tracks on her palms.

She is a Buddhist, and for me too,
It will never change.
She gave me everything that she could,
And she played with me at all times.
She accompanied me to school,
Sometimes to the park and monastery.
So, there are my tracks in my birth place small village.

I now keep my home and village left behind,
Then cross over the ocean through the
World wide, day by day, night by night
Fighting for life to the aim,
Clamp the highest mountain called the goal.
So, there will be my tracks remaining till the age.

written by lengtai

အသည္းတစ္လုံး ကြဲေသာေမာင္ကဗ်ာ

သိပ္မၾကာေသာ ေန႔ရက္မ်ားက လကၻက္ဆုိင္ထိုင္ရင္း သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ေကာက္ရခဲ့သည္။ ဒီလုိပါ... တစ္မနက္ခင္းမွာ ကြ်ႏု္ပ္သည္ ၀င္ကမၻာ ကေဖးဆုိင္မွာ လက္ဘက္ရည္ေလးေသာက္လုိက္ eleven ဂ်ာနယ္ဖတ္လုိက္ တစ္ေယာက္တည္းအလုပ္ရႈပ္ေနသည္။ ေျပာရအုန္းမည္ ကြ်ႏု္ပ္တို႔လက္ ဘက္ရည္ခ်ိဳ ႀကိဳက္သူတုိင္းသည္ လက္ဘက္ခ်ိဳတစ္ခြက္ဆုိတာ သိပ္ၿပီးတန္ဖုိးရွိသည္။ လက္ဘက္ရည္တစ္ခြက္ကုိ အနည္းဆုံးနာရီ၀က္ေလာက္ေသာက္သည္။ ကြ်ႏု္ပ္တုိ႔ေသာက္ပုံမွာ ေမာ့သည္ဆုိရုံေလာက္ပဲခင္ဗ်ား။
ဒီလုိပါ.. လက္ဘက္ရည္ ျမန္ျမန္ကုန္သြားေနမွာစုိး၍ ေမာ့ေသာက္လုိက္တုိင္း လက္ဘက္ရည္က ရွာကုိထိရုံေလာက္သာ သုိ႔မဟုတ္တစ္စက္ေလာက္ သာပါးစပ္ထဲအေရာက္ခံပါသည္။ ဒီလုိႏွင့္ တစ္စက္ခ်င္းေသာက္ေနမွသာ စာေစာင္တစ္ခု ဒါမွမဟုတ္ သီတင္းစာတစ္ေစာင္ ဖတ္ၿပီးခ်ိန္အထိခံလိမ့္ မည္။ ကြ်ႏု္ပ္သည္လည္း အဲ့ဒီအတုိင္း ေသာက္ေနရင္း မိနစ္သုံးဆယ္ေလာက္ၾကာသြားသည္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ လူတစ္ေယာက္၀င္လာသည္၊ အသက္ႏွစ္ဆယ့္ ငါးႏွစ္အရြယ္ လူတစ္ေယာက္။ ဆုိင္မွာလူျပည့္ေနေတာ့ စားပြဲ၀ုိင္းအလြတ္မရွိ။
ဒါေၾကာင့္ အဲ့ဒီလူက ကြ်ႏု္ပ္တစ္ေယာက္တည္း ထုိင္ေနသည့္၀ုိင္းကုိေလွ်ာက္လာသည္။ ေရာက္လွ်င္ေရာက္ခ်င္းပဲ သူသည္ယဥ္ေက်းသိမ့္ေမြ႔စြာျဖင့္ ကြ်ႏု္ပ္ကုိ `ကြ်န္ေတာ္ဒီမွာထုိင္လုိ႔ ရမွာလားဗ်ာ၊ မိတ္ေဆြျဖစ္ခြင့္ေပးပါ၊ ကြ်န္ေတာ့္နာမည္က ေမာင္ကဗ်ာ´ဟု ႏုတ္ဆက္လုိက္သည္။ တယ္လာ တဲ့စာပါလား၊ ဘယ္စာအုပ္ထဲကမ်ား အလြတ္က်က္ထား သလဲေတာ့မသိဘူး လာလာကတည္းကုိက ကာရံေလးႏွင့္။ ကြ်ႏု္ပ္က ေအးေအး..ရပါ့ ရပါ့ ထုိင္ပါခင္ဗ်ား ထုိင္ပါခင္ဗ်ား၊ ေတြ႔ရတာ၀မ္းသာပါတယ္ဗ်ာ မိတ္ေဆြအသစ္ရတာေပါ့ဟု ျပန္ေျဖသည္။ သူက ဟုတ္ကဲ့ ေက်းဇူးေနာ္ အစ္ကုိ ဆုိၿပီး ထုိင္ခုံပုေလးတစ္လုံးကုိဆြဲကာ ကြ်ႏု္ပ္ႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္ ၀င္ထုိင္လုိက္ေလေတာ့သည္။ ၿပီးေတာ့ ဒါနဲ႔ ညီေလးဘယ္မွာေနလဲဟု ကြ်ႏု္ပ္ေမးသည္။
သူက ညာဘက္လွည့္ လက္ညိဳးထုိးရင္း ဆက္၍ေျပာသည္ က်ေနာ့္ေနရာ လမ္ဆုံရဲ့ဘယ္ဘက္အေကြ႔မွာ ၀ါးလုံးငါးလုံးေလာက္အကြာေလွ်ာက္လုိက္ ရင္ ငုတ္္ပင္တုိတုိ အပင္အုိႀကီး တည့္တည့္မ်က္ႏွာဆုိင္ အဲ့ဒါ က်ေနာ့္ကုိယ္ပုိင္အိမ္ေလးေပါ့ဗ်ာ..တဲ့ေလ၊ ကြ်ႏု္ပ္ျဖင့္ စကားတစ္ခြန္းမွ မေျပာႏုိင္ ေသးဘဲ ပါးစပ္အေဟာင္းသားႏွင့္ နားေထာင္ေနခဲ့ရသည္။ ေအာင္မေလးေနာ္ ၀ါးလုံးငါးလုံးေလာက္တဲ့ ဘယ္လုိတုိင္းရမွန္းမသိဘူး၊ ေတာ္ေတာ့္ကုိ ရွာရွည္သည့္လူပဲ။ မဟုတ္မွလႊဲေရာ ဧကႏၱ ဒီလူကဗ်ာရူး ရူးေနတယ္နဲ႔တူတယ္၊ အင္းေလ.. အရူးရူးခ်င္း စာလုိက္လွ်င္ ကဗ်ာရူးတာကေတာ့ အရူးေကာင္းေပါ့ဟု ကြ်ႏု္ပ္စိတ္ထဲေရရြတ္ေနမိသည္။ က်ေနာ္နဲ႔ လုိက္ခဲ့ဆုိလွ်င္လည္းၿပီးတဲ့ဟာကုိ ကဗ်ာေတြစပ္ၿပီး ညြန္းေနလုိက္တာ။ ကြ်ႏု္ပ္သည္ စိတ္မရွည္ႏုိင္ေတာ့ဘဲ ေအးဗ်ာ..ခင္ဗ်ားနဲ႔တစ္ခါတည္း လုိက္ခဲ့မယ္ဟု စကားဖ်က္ရပါေတာ့သည္။ ဟ..အစ္ကုိတစ္ကယ္ေျပာတာ လား၊ လုိက္ခဲ့ေလ က်ေနာ္ေမာင္ကဗ်ာက ႀကိဳဆုိပါတယ္။ မိတ္ေဆြလဲရ လကၻက္ရည္လဲေသာက္ရ မဂၤလာရွိပါ့ဒီေန႔ေလး..တဲ့။ အင္း..ဒီအတုိင္း ဆုိလွ်င္ ဒီလကၻက္ရည္ ႏွစ္ခြက္ကေတာ့ ငါပဲရွင္းရမွာေသခ်ာသြားၿပီဟု အလုိ လုိကြ်ႏု္ပ္စိတ္ထဲ၌ သိေနသည္။ ဒါေၾကာင့္ ကြ်ႏု္ပ္လည္း ကဲ့ကဲ့.. ကုိကဗ်ာ ဟုိေဒါင့္မွာရပ္ေနတဲ့ ငနဲ႔စားပြဲထုိးကုိေခၚလုိက္ဗ်ာ ပုိက္ဆံရွင္းလုိက္မယ္ဟု ေျပာသည္။ ကုိကဗ်ာ သည္ ဟုိးဟုိး စားပြဲထုိးတဲ့ညီေလး ေရွာက္ေငးမေနနဲ႔ ဒီလာခဲ့..တဲ့ဗ်ာ သူ႔ပါးစပ္ႀကီးထဲ၌ ကဗ်ာစာအုပ္ကုိငုံ ထားလားထင္ရသည္။ပုိက္ဆံရွင္းၿပီး ကြ်ႏု္ပ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္ ၿပိဳင္တူထလုိက္သည္။ ကြ်ႏု္ပ္သည္ အိမ္ဘက္ကုိမလွည့္ေတာ့ဘဲ ေမာင္ကဗ်ာေနာက္ကုိ လုိက္သြားပါေလေတာ့သည္။ အခုနားက သူေျပာလုိက္သည့္ အိမ္ညြန္းလိပ္စာႏွင့္ ခုလမ္းေလွ်ာက္လာေနရသည္ကုိကတစ္ျခားစီျဖစ္ေနသည္။ ဟုိအေကြ႔ေရာက္သည္ႏွင့္ ေခြးႏွစ္ေကာင္က ဆီး၍ႀကိဳေနသည္။ ေခြးကုိသာေက်ာ္သြားသည္ ေနာက္ကမလုံ ေနာက္ကေန၀င္ဆြဲမွာေက်ာက္၍ ျပန္ျပန္လွည့္ၾကည့္ေနရသည္ တစ္ေယာက္တည္းသာဆုိလွ်င္ မိတ္ေဆြပ်က္ခ်င္ေန မပ်က္ခ်င္ေန ကြ်ႏု္ပ္ျပန္လစ္မွာေသခ်ာသည္။
ကြ်ႏု္ပ္ကုိ ေခ်ာင္ဂ်ဳိေျခာင္ၾကားထဲ ေခၚသြားေနတာ ဧကႏၱ အရက္ဆုိင္ကုိေတာ့ မဟုတ္ေလာက္ဘူးထင္ပါရဲ့။ ဟုိလမ္း၀င္ ဒီလမ္းထြက္ႏွင့္ သူ႔အိမ္ေလး ရွိရာသုိ႔ ဆုိက္ဆုိက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္ေရာက္သြားသည္။ ဒီလုိႏွင့္ သူ႔အိမ္ေရာက္ေရာက္ခ်င္း သူ႔အေမႏွင့္ မိတ္ဆက္ေပးလုိက္ပုံမွာ အေမရယ္ ဒီေန႔ေလ မဂၤလာရွိပါ့ သူငယ္ခ်င္းအသစ္ခၽြတ္ခၽြတ္ေလး လကၻက္ရည္ဆုိင္ ေဘးနားမွာ ေကာက္ရခဲ့တယ္ဟု မိတ္ဆက္လုိက္သည္။ ေအာင္မေလး ကြ်ႏု္ပ္ကုိမ်ား က်က်န္ခဲ့ သည့္ပစၥည္းတစ္ခုခုမ်ား ေအာင့္ေမ့ေနေရာ့လား ငကဗ်ာရယ္။ အေဒၚႀကီးက ဘာေျပာတယ္ မွတ္လုိ႔လဲ၊ ေအးေအး.. ထြန္းထြန္းရယ္ ေကာက္ရေလ ရျငား ေကာင္းေကာင္းထားျပဳစုေနာ္သား..တဲ့ဗ်ာ။ သူတုိ႔တစ္အိမ္လုံး စကားေျပာလုိက္လွ်င္ ဒီအတိုင္းပဲ၊ မေတြ႔စဖူးအေတြ႔ကိုထူးေနသည္မုိ႔ အ့ံပါရဲ့ အံ့ပါရဲ့ဟု ကြ်ႏု္ပ္သည္ ေရရြတ္ေနပါေတာ့သည္။ သူငယ္ခ်င္း လာထုိင္ေလ ေရေႏြးၾကမ္းေလးေသာက္ရေအာင္ ဆုိၿပီးတစ္ခြက္ငွဲ႔ကာ ကြ်ႏု္ပ္ကုိ လွမ္းေပးလုိက္သည္။ ကြ်ႏု္ပ္သည္ ေမာေမာႏွင့္ေရေႏြၾကမ္းကုိ တစ္ေမာ့ေလာက္ေမာ့က်ိတ္လုိက္ၿပီး၊ ဒါနဲ႔ ခင္ဗ်ားနာမည္အရင္းက ဘယ္လုိ ထြန္းထြန္းလား ေထြးေထြးလား ခုနားၾကားရတာ နားသိပ္မရွင္းဘူးဟု ေမးသည္။ ထြန္းထြန္းပါခင္ဗ်ားဟု သူေျဖသည္။ အဲ့ဒီထြန္းထြန္းဆုိတဲ့ နာမည္ႀကီးကုိမႀကိဳက္ဘူးဗ်၊ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဟု ကြ်ႏု္ပ္ေမးသည္။ ဒီလုိပါဗ်ာ.. က်ေနာ္တုိ႔ရဲ႕ ရပ္ကြက္ထဲမွာ အရက္သမား ထြန္ထြန္းဆုိတဲ့ မုဆုိး ဖုိႀကီးတစ္ေယာက္ရွိတယ္၊ ေန႔မွန္းမသိ ညမွန္းမသိ ၂၄နာရီလုံးမူးေနတာပဲ၊ လမ္ႀကိဳလမ္းၾကားက သူ႔ရဲ႕အိမ္ပဲဗ်၊ ဟုိတစ္ညကက်ေနာ္ ေဘာလုံးပြဲၾကည့္ အျပန္ လမ္းခလယ္ေကာင္မွာ အ၀တ္မပါ ပါမပါ ကုိယ္တုံးလုံးနဲ႔ဗ်၊ ေအာင္ေမေလး... က်ေနာ့္၀ိညာဥ္ ဘယ္ရွာရမွန္းမသိဘူး အေသေကာင္ႀကီးထင္ၿပီး လန္႔လုိက္တာဗ်ာ ေနာက္ေန႔ေရာက္ေတာ့ က်ေနာ္ဖ်ားပါေလေရာ၊ ေတာ္ေသးရဲ႕ ၀ိညာဥ္ေခၚဆရာ လာကယ္လုိ႔ေပါ့။
ဒါေၾကာင့္ အဲ့ဒီနာမည္ႀကီးကုိ ႀကိဳက္ဘူးဗ်ဟု ေျပာသည္။ ၿပီး သူက ဒါနဲ႔ ေနအုန္းဗ်..ေမ့ေနလုိက္တာ အစ္ကုိယ့္နာမည္ကုိကေရာ ဘယ္လုိေခၚလဲဟု ေမးသည္။ အဲ့ေလ.. က်ဳပ္ကပဲေမ့သလား၊ မင္းကပဲေမးဖုိ႔ ေမ့ေနသလားေတာ့မသိဘူး၊ ငါ့နာမည္က ထိန္းေျငာင့္လုိ႔ေခၚတယ္။ သူက ဟင္..ဆုိၿပီး အ့ံၾသသြားသည္။ ကြ်ႏု္ပ္ကလည္း ခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္ ခပ္ေပါေပါ နာမည္အတုကုိ ေမာင္ကဗ်ာတုိ႔အိမ္မွာ တပ္လုိက္ရပါေတာ့သည္။ သူက အစ္ကုိယ့္ နာမည္ကဘယ္လုိ ထိန္းေျငာင့္တဲ့လား၊ ဟားဟား ခင္ဗ်ားနာမည္က တစ္မ်ိဳးႀကီးပဲဗ်၊ အင္းေလ ထိန္းေျငာင့္ဆုိ ထိန္းေျငာင့္ေပါ့၊ ဟီးဟီးဟီး... ခင္ ဗ်ားနာမည္ေခၚရတာ ခုန္ေပါက္ကၿပီး ေခၚရမလုိပဲ။ ဒါနဲ႔ ဘယ္လုိကေန ဘယ္လုိလုပ္ၿပီး ကုိထိန္းေျငာင့္ႀကီးျဖစ္လာလဲ။ အာ...ခင္ဗ်ားကလဲ ထိန္းေျငာင့္ဆုိ ထိန္းေျငာင့္လုိ႔မွတ္ထားေပါ့ဗ်၊ ေမးမေနနဲ႔။ေအာ္ေဟ့...ေနပါအုန္းဗ် ေစာေစာက ခင္ဗ်ားေျပာတာ နာမည္က ကဗ်ာဆုိဟု ကြ်ႏု္ပ္ ေမးသည္။ ဟုတ္တယ္ အဲ့ဒါ ကုိယ့္ဟာကုိ မွည့္ထားတာဗ်၊ က်ေနာ္က ကဗ်ာ၀ါသနာပါလုိ႔၊ ဘယ္လုိလဲ ေကာင္းတယ္မို႔လားဟုေမးသည္။ ကြ်ႏု္ပ္က ေကာင္းပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္... ကဗ်ာ ဆုိတဲ့နာမည္က မိန္ကေလးနာမည္ဗ်၊ ေယာက်ားနဲ႔ေတာ့ သိပ္မလုိက္ဘူး။ က်ေနာ္သာ ခင္ဗ်ားကုိ ကုိယ္ေတြ႔ မ်က္ျမင္ မဟုတ္ခဲ့ရင္ ခင္ဗ်ားကုိ မိန္းမႀကီး ပဲလုိ႔ ထင္ေနမွာဗ်။ အဲ့... အေျခာက္ေတြလည္း အဲ့ဒီနာမည္ကုိ သုံးတတ္တယ္ဗ်ဟု ေျပာသည္။ ဟုိးဟုိး... ရပ္...ရပ္... ရပ္ထား ေတာ္ပါေတာ့ ကုိထိန္းေျငာင့္ရယ္၊ ခင္ဗ်ားစကားထဲ အေျခာက္ပါလာၿပီ၊ ဖြေဟ့ ဖြေဟ့ ဆုိၿပီး ကြ်ႏု္ပ္ကုိ တားေနပါေတာ့သည္။ အဲ့ေလ..ကဗ်ာဆုိလည္း ကဗ်ာလုိ႔မွတ္ထားပါ့မယ္ဗ်ာ၊ ခင္ဗ်ားရဲ့ အုိင္ဒီနာမည္ေပါ့ေနာ္။ ေဟးေဟး..ဟုတ္ပါ့ဟုတ္ပါ့ဆုိၿပီး ေခါင္းႀကီးတစ္ညိတ္ညိတ္ႏွင့္ ေထာက္ခံလုိက္သည္။
ကြ်ႏု္ပ္ကေမးသည္ ေမာင္ကဗ်ာက ကဗ်ာေရးတာ အေတာ္ေကာင္းေလာက္တယ္ ျပစမ္းပါအုန္း ေရးထားတာေလးေတြ။ သူက ဟီးဟီး... ကဗ်ာက ခုမွတစ္ဗုဒ္ပဲ့ ရွိေသးတယ္ဟုေျပာသည္။ ဟင္..ခင္ဗ်ားက ကဗ်ာ၀ါသနာပါတယ္ဆုိ ဘယ့္ႏွယ္ တစ္ဗုဒ္ထဲေရးရတာလားဗ်ဟု ကြ်ႏု္ပ္က ခပ္ေငါက္ေငါက္ႏွင့္ ေျပာလုိက္သည္။ အာ... ကုိထိန္းေျငာင့္ကလဲ မသိလုိ႔ပါ က်ေနာ္အျဖစ္က..ဗ်ာ အသည္းကြဲတာ မၾကာေသးဘူး ဟူး.. ေျပာကုိမေျပာခ်င္ဘူး သူ႔နဲ႔ကြဲၿပီးမွ ကဗ်ာ့တစ္ဗုဒ္ေရးႏုိင္တာ အဲ့ဒီကဗ်ာဆုိတဲ့နာမည္ကလည္း မွည့္ထားတာ မၾကာေသးဘူးဗ်ဟု မုိင္တုိင္တုိင္ ေဆြးေဆြးႀကီးႏွင့္ေျပာျပရွာသည္။ ကဲ့ပါဗ်ာ..ကုိထိန္းေျငာင့္ရယ္ က်ဳပ္ေရးထားတဲ့ ဒီကဗ်ာေလးကုိ ဖတ္စမ္းပါအုန္းဗ်ဆုိၿပီး ကြ်ႏု္ပ္ကုိလွမ္း ေပးလုိက္သည္။ ကြ်ႏု္ပ္သည္ သူ႔၏ကဗ်ာကုိ စ၍ဖတ္ပါေတာ့သည္။
ကဗ်ာစာသားမ်ားမွာ ဤသုိ႔ျဖစ္သည္- ခ်စ္ရယ္... ကုိမွတ္မိပါတယ္ မင္းေကာမမွတ္မိဘူးလား ဟုိတစ္ေန႔ကတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ မင္းတို႔ရဲ႕ ၀က္ၿခံနဲ႔ၾကက္ၿခံ ၾကားထဲမွာ ခုိးခ်ိန္းေတြ႔ခဲ့တဲ့ လကြယ္ညက မင္းေျပာလုိက္တဲ့ စကားေလးတစ္ခြန္းေလ မယ့္ကုိခြဲမသြားပါနဲ႔ ေမာင့္ကုိသိပ္ခ်စ္တယ္ ခြဲႏုိင္ဘူးလုိ႔ အခ်စ္ကကုိယ့္ရဲ႕ ရင္ခြင္ထဲမွာေနၿပီး ေမာ့ၾကည့္ရင္းနဲ႔ ေျပာလုိက္တာေလ မွတ္မိဖူးလား ဒါမွမဟုတ္ ေမ့သြားၿပီလား... အဲ့ဒီ မွာတင္ပဲ ကြ်ႏု္ပ္ရပ္လုိက္ၿပီး၊ ဟာ... ခင္ဗ်ားဟာႀကီးက ကဗ်ာနဲ႔ကုိမတူဘူး စကားေျပာေနရတဲ့အတုိင္းပါလားဗ်၊ ဖတ္ရတာဖိလင္ကုိမလာ ဘူးဟု ကြ်ႏု္ပ္ျငီးလုိက္သည္။ သူက အာ...ခင္ဗ်ားႏွယ္ကဗ်ာကုိဆုံးေအာင္ေတာ့မဖတ္ဘူး အျပစ္တင္ေနေတာ့တာပဲ၊ ဆက္ဖတ္ေလဗ်ာ။ အင္းအင္း...ဖတ္ပါ့မယ္ ဖတ္ပါ့မယ္ ကုိကဗ်ာရယ္၊ အဲ့... မဆက္ခင္ ေရေႏြးၾကမ္းေလး ငွဲ႔ေပးစမ္းပါအုန္းဟု ကြ်ႏု္ပ္ေျပာသည္။ ၿပီးမွ ကြ်ႏု္ပ္ဆက္ဖတ္သည္။ ေမ့သြားၿပီလား၊ ငါကေတာ့ေလ မင္းကုိတမ္းတ လြမ္းရလြန္းလုိ႔ထမင္းေတာင္ မစားႏုိင္ခဲ့ဘူး။ အင္းပါေလ ျဖစ္တတ္ ပါတယ္ ခြင့္လႊတ္ပါတယ္ သြားပါမယ့္လုိရာ ေမာင္မတားပါဘူး၊ ဒီကေျဖႏုိင္သမွ် ႀကိဳးစားေျဖပါ့မယ္၊ အခ်စ္ရယ္ မင္းတစ္ေယာက္ေတာ့ အရက္ပု လင္းတစ္လုံးလုိပါပဲ လက္ထဲေရာက္လာဖုိ႔ ဖမ္းဆုပ္ကုိင္ခဲ့တယ္ လက္ထဲေရာက္ေတာ့ လိမ့္က်သြားခဲ့တယ္ ကြဲပါၿပီေမာင့္အသည္းတစ္လုံး...တဲ့။
ဖတ္အၿပီး ကြ်ႏု္ပ္က ဟ..ကုိကဗ်ာ က်ဳပ္ၾကားဖူးတာက အသည္းႏွစ္လုံးပါဗ် ခင္ဗ်ားေရးထားတာက တစ္လုံးတည္းရယ္၊ ဧကႏၱခင္ဗ်ား စာလုံး ေပါင္းမွားေနတယ္နဲ႔ တူတယ္ဗ်ာဟု ေထာက္ျပသည္။ အာ.. ဘယ့္ႏွယ္မွားရမတုန္း၊ ေကာင္မေလးဆီကတစ္လုံး က်ေနာ့္ဆီကတစ္လုံး၊ ေပါင္း လုိက္မွႏွစ္လုံးပဲရွိတာေလ၊ အဲ့ဒီေတာ့ ေကာင္မေလးဆီက အသည္းတစ္လုံးက လက္ထဲကေန လိမ့္က်သြားလုိ႔ က်ဳပ္မွာတစ္လုံးပဲက်န္တာေပါ့၊ အဲ့ဒါေၾကာင့္ အသည္းတစ္လုံးကြဲတယ္လုိ႔ ေရးထားတာေလ ကုိထိန္းေျငာင့္ရယ္၊ အင္း... က်ေနာ့္အထင္ မဟုတ္လြဲေရာ ကုိထိန္းေျငာင့္ၾကီး အေတြးေခ်ာ္ေနၿပီနဲ႔တူတယ္... ဟူ၍။

အမွာ။
တုိက္ဆုိင္မႈမ်ားရွိခဲ့လွ်င္ ခြင့္လႊတ္ေတာ္မူၾကပါရန္ ေတာင္းပန္အပ္ပါသည္။
ခင္မင္စြာျဖင့္
ေရးသူ၏အားသည္ ဖတ္သူ၌ရွိသည္။

စုိင္းလင္းတုိင္
-

ဒီေဆာင္းတစ္ည

ပူအုိက္လြန္းတဲ့ရာသီမွာ ပူတယ္ဆုိၿပီး
ၿငီးျငဴတတ္တာ ၀ါသနာနဲ႔ အက်င့္တစ္ခုပါ။
ခုဆုိေတာ့လည္း ေမွ်ာ္ၾကည့္ေလတုိင္း
အရပ္ရွစ္မ်က္ႏွာမွာ မုိးနတ္ေဒ၀ါက
ႏွင္းပြင့္ေလးေတြကုိ ခါခ်လုိက္တဲ့အတုိင္း
ျမဴႏွင္းေတြအုန္႔ဆုိင္းလုိ႔ ခုိက္ခုိက္တုန္
ေအာင္ခ်မ္းတယ္။
ဒီေဆာင္းတစ္ညေတာ့ မင္းကုိလြမ္းလို႔
မ၀ႏုိင္ေအာင္ စိတ္၏ႀကံေဆာင္မႈက
လႈပ္ႏုိးရင္း မပ်င္းနဲ႔ထလုိ႔ေျပာေနသလုိ
အိပ္ရာထက္မွာ အလြမ္းေတြပုိရင္း
ရင္ထဲကဟာလာဟင္းလင္းနဲ႔
ေဆာင္းတြင္းညဥ့္ငွက္၏ ေတးဆုိသံ
ကုိယ့္ကုိလြမ္းေအာင္ဖန္ေနေရာ့လားကြယ္။
ေအာ္...ေအးရယ္... မုိးမွာပိေတာက္ ႏွင္းခ်ိန္ေရာက္မွ
ခ်ယ္ရီေလးေတြ ပြင့္တတ္ၾကတယ္ကြယ္၊
ခုေတာ့လည္းေလ ျမင္ခြင့္မရွိတဲ့မ်က္ႏွာေလးကုိ
မွန္းဆကာရယ္ ေမာင့္မွာေတာ့ေလ
အလြမ္းေတြသယ္ရင္း ခ်စ္ျခင္းဆုိတဲ့
ေမတၱာေရစမ္း ေမႊးႀကိဳင္လွတဲ့
ေမာင့္ခ်စ္ပန္းသည္းႏွလုံး ခ်ိဳသာတဲ့ေမာင့္အၿပံဳးေလးေတြ
လူႀကံဳႏွင္းပြင့္ေလးကိုအမွာပါးလုိ႔ တုိ႔တစ္ေတြေ၀းေနတုန္းမွာ
ေမာင္ဟာမုိးအသြင္အျဖစ္နဲ႔ မယ့္ပိေတာက္ျဖစ္ခ်ိန္မွာ
မုိးေရေလးျဖန္းေပးလုိက္ခ်င္တယ္။
ေဆာင္းအျဖစ္နဲ႔လည္း မယ့္က ခ်ယ္ရီအသြင္ေျပာင္းတုိင္း
ကုိင္းဖ်ားပြင့္ငုံေျခစုံအထိ ႏွင္းပြင့္ေရေလးေတြနဲ႔
စုိစြတ္ေပးလုိက္ခ်င္တယ္။
ဒီေဆာင္းတစ္ညေတာ့ အိပ္စက္ခြင့္ေလး
ေပးလွည့္ပါကြယ္။

*ေရးသူ၏အင္အားသည္ ဖတ္သူ၌ရွိသည္။
ခင္မင္စြာျဖင့္
စုိင္းလင္းတုိင္း
-

ေတာ္ပါေသးရဲ့

ခ်စ္တာခ်စ္တယ္ ႏြံႏွစ္ေနတဲ့ခ်စ္သူကုိ
ဘယ္လုိကူရမွန္းမသိ၊ ဆင္းကူလုိက္ရင္
ႏွစ္ေယာက္လုံးပင္ ၾကြမွာေသခ်ာတယ္၊
အခ်စ္အတြက္ အသက္ေပးတယ္ဆုိတာ
ဒီေနရာမ်ဳိးကုိေခၚတယ္ထင္၊ လူေတြကုိ
၀ုိင္းကူဖုိ႔ ငါေအာ္ေျပာတယ္ သူတုိ႔ေတြ
တုတ္တုတ္မွ်မလႈပ္ အေ၀းမွသာ
ေအာ္ေျပာတယ္ ႀကိဳးနဲ႔လွမ္းေပးလုိက္ပါလားတဲ့၊
တုတ္ရွည္ကုိလွမ္းေပးလုိ႔လဲ ေအာ္သူကေအာ္
ကြ်န္ေတာ့္နားမွာ ႀကိဳး/တုတ္မေျပာနဲ႔ ရွည္တဲ့
မ်က္ပင္ေတာင္မွ ရွာမရ ရွားမွရွား
ဟုိတစ္ေန႔က ကားႀကီးတစ္စီး
တေျဖးေျဖးခ်င္း ေရထဲျမွဳပ္သြားသည့္ပမာ
ခ်စ္သူေလးမွာ ႏြံေအာက္ ေျဖးေျဖး
ေရာက္သြားတာ ဦးေခါင္းေလးပဲက်န္ေတာ့တယ္၊
ကုိ႔ယုိ႔ကားယားနဲ႔ငါ့အျဖစ္ မုိးနတ္မင္းရယ္
မ်က္လုံးတစ္ဖက္က်န္ေနေသးရင္
ငုံ႔ၾကည့္လုိက္အုန္း ငါ့မွာခ်စ္သူဆုံးရႈံးရေတာ့မယ္။
လုပ္မိလုပ္ရာ ေဘာင္းဘီရွည္ကုိခၽြတ္လွမ္းအေပး
အားေတာင့္ပါတယ္ဆုိတဲ့ၾကားထဲ
ငါ့ေျခႏွစ္စုံလုံးေခ်ာ္ၿပီး ႏြံထဲက်သြားတယ္
အေမ့ရယ္ေရလုိ႔သာ ေအာ္ႏုိင္ခဲ့ၿပီး
သြားပါၿပီ နင့္အခ်စ္ငါ့အခ်စ္ ႏွစ္ခ်စ္စလုံးႏြံနစ္ရပါၿပီ
အခ်စ္ရယ္၊ တင္းထားတဲ့အင္အားမ်ားက
ကုန္ခန္းလုိ႔သြား အသက္ပင္ရႈမရေတာ့ၿပီ၊
ရွိရွိသမွ်ခြန္အားေတြ အကုန္ထုတ္လႊတ္ရင္း
ပိတ္ေနတဲ့ရႊံ႕ႏြံေတြကုိ ဖယ္ကာရုန္းအထ
သတိရၿပိး လန္႔အႏိုးမွာ
ေအာ္... ငါ့ကအိပ္လ်က္ရင္းနဲ႔ လက္သလုံးက
ႏွာေခါင္းကုိလာပိတ္လုိ႔ေနပါလား၊
ဟူး...ေတာ္ပါေသးရဲ႕။

မွတ္ခ်က္၊
အိပ္မက္ဆုိးႀကီးေၾကာင့္ လန္႔ႏုိးၿပီး ဒီလုိထ ေရးခ်လုိက္ပါသည္။ ကဗ်ာေတာ့ ဟုတ္မယ္မထင္ပါ :D ။ မွန္းမရ၍ ကဗ်ာလုိ႔ နာမည္တပ္လုိက္ပါတယ္ :D ။ ဘေလာ့မွာထည့္စရာ ေရးစာမရွိ၍ ထည့္လုိက္သည္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ က်န္သကာလုိ အၿပံဳေလးမ်ိဳးနဲ႔ အားေပးသြားပါခင္ဗ်ား။
ခင္မင္လွ်က္..
စုိင္းလင္းတုိင္း
-

qgrfqkdif; rpdefwIjuByuf.O ckdef:vh;cmrf,vlduf;wif;yAef qgrfqkdifrldif: OD,Idvif:uj/


qgrfqkdif; rpdefwIjuByuf.O ckdef:vh;cmrf,vlduf;wif;yAef qgrfqkdifrldif:OD,Idvif:uj/ ref:qof; vh;cSyf:umifq[ulef:rldif: 57.9yOSef.aO? auj.ckdef;sc.cAif, tefyAefqgrf Okduf:uof,su, tefvh;qkdof;oj; OIwf.'gef:aOuqrf. ref:qof;ulnf:vh;cSyf: umifq[ulef: rldif: 40.1yOSef.ulnf:aO Okrf:umef.uGj,/
qgrfqkdif; rpdefwIjuByuf.O vmwf;oj; vgif;tefvh;sy.uGj,eef. yAefbgef. vlnf;ulef: rldif:puf.ref:? yAefbgef.vlnf; erf.q[ulef:rldif:vif:ujcof uBKduf;vgif; vgwf;vSof:? Okef,vh;zAif,yAif:uefaw,uGj,qldof:eef.bof. ehbof./

/acj;'mif./
Oifoj;c[;vltmef,wD;uGmif;ref:qkdif wAuf:wD;eh.-

Link- au.news.yahoo.com
-

အပ္သုံးေခ်ာင္းျငား အေတြးလြန္သမား (ဇာတ္သိမ္းပုိင္း)

ဒီလုိႏွင့္တစ္ေန႔ ရြာက ကြန္ေတာ္၏ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ဟုိ..နားေကာင္းဆုိသည့္ရြာက ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ႏွင့္ လက္ထပ္မဂၤလာပြဲေလး က်င္းပမည္ဟု ဖိတ္စာမေရာက္ခင္ကတည္းက သိသည္။ ရြာဆုိသည့္အတုိင္းပါပဲခင္ဗ်ား ဟုိ ဂ်ာနဲ႔လလစ္တုိ႔ တီတင္းဆာတုိ႔ ဆုိလား ဘာဆုိလား အဲ့ဒါေတြမလုိဘူးခင္ဗ်ား၊ ကုိယ္ကနည္းနည္းေလာက္ ထူးထူးဆန္းဆန္းေလးတစ္ခုလုပ္လုိက္ရင္ တစ္ရြာလုံးကုိ ဟုိင္းၿပီးေအာ္ေျပာလုိက္ဘိသကဲ့သုိ႔ ေခ်ာင္သူေခ်ာင္ၾကားပါမက်န္ အကုန္သိသည္ ၾကားသည္။ ဟို တစ္ညက အုိက္ပီးတုိ႔ႏြားထီးေလးတစ္ေကာင္ အိမ္ျပန္ေရာက္တာ ညဥ့္နည္းနည္း နက္သြားလုိ႔ သူရဲထင္ၿပီး ရြာထဲက ေခြးသုံးေကာင္ အူသံရွည္ႏွင့္အတူ ၀ုိင္းေဟာင္ပစ္လုိက္တာ လူေတြတစ္ေယာက္မွထေတာင္ အေပါ့မသြားရဲဘူး ဆုိပဲ။

ကြ်န္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္း၏ မဂၤလာေန႔အေရာက္မွာ ညတုန္းကမည္းလုံးႀကီးကုိသြားငမ္းတာ ညဥ့္နက္သြားသည္ဟုထင္သည္။ အိမ္ထဲကုိ ဟုိ ပတ္ဒါပ်က္ ေနသည့္ျပတင္းေပါက္ကေန ၀င္ရသည္။ မနက္ခင္းေရာက္ေတာ့ ေဖေဖကလာႏုိးသည္။ ကြ်န္ေတာ့္အေဖသည္ အေျပာဆုိးသည္ ေျပာလုိက္လွ်င္ တည့္တည့္ႀကီး၊ ကြ်န္ေတာ့္ကုိ သူမဂၤလာမနက္ခင္း လာႏုတ္ဆက္လုိက္ပုံကုိက “ေဟ့ ၀က္ႀကီးထ”တဲ့ဗ်ာ။ ေအာင္မေလး အေဖ့အျမင္ကမ်ား အိမ္ထဲ၌ ၀က္ထီးတစ္ေကာင္ နားရြက္ႀကီးကားကားႏွင့္ ၀င္ေခြအိပ္ေနသည့္အလား၊ ၾကားလုိက္ရတာ နားရြက္ေတာင္၀ပ္သြားဟုထင္ရသည္။ ေမေမကေတာ့ တက္မလာ၊ အိမ္ေအာက္ကေန ေဖေဖ့ကုိ “ရွင္ကလဲေနာ္ ကုိယ့္သားကုိ ၀က္လုိ႔ေခၚရလား၊ ကဲ့ကဲ့ သြားမယ္ ဟုိကမိတ္ေဆြေတြ ေမွ်ာ္ေန ေရာ့မယ္”ဟု လွမ္းေျပာလုိက္သည္။ ေဖေဖသည္ အင္း..အင္း..ဆုိၿပီးဆင္းသြားသည္။

ဆင္းတာဆင္းသြားသာ သူ႔ပါးစပ္ကမျငိမ္ေသး “အိမ္အျပန္မွာ အိပ္ေနတာကုိ ငါမျမင္ခ်င္ဘူးေနာ္၊..လုိ႔ကေတာ့ ေဆးလိပ္မီးနဲ႔ ႏွာေခါင္းႀကီးကုိတုိ ႔ပစ္မယ္” ဟုက်ိန္းသြားေသးသည္။ ေမေမက “ေဟ့ သား ၾကက္ေတြ ၀က္ေတြကုိ အစာေၾကြးအုန္းေနာ္ သား၊ ၿပီးမွ မဂၤလာေဆာင္ကုိ လာခ်င္ရင္လဲ လာခဲ့”။ ဟုတ္ ဟုတ္၊ ေၾကြးပါ့မယ္ အိပ္လဲအိပ္ရဲေတာ့ပါဘူး ႏွာေခါင္းမီးတုိ႔ခံရမွာေၾကာက္လုိ႔” ဟုေဖေဖ့ကုိဆြလုိက္ေသးသည္။ ေဖေဖႀကီးေဒါ သူပုန္ထသြားသည္ဟုထင္သည္၊ ေအာင္မေလးေလး.. ေနာက္ျပန္လွည့္ရန္ဟန္ျပင္ေနသည့္ အေဖႀကီးကုိ ေမေမကလွမ္းလုိက္လုိ႔ ေတာ္ေသးရဲ။ ႏုိ႔မို႔ဆုိ ေခြးေျပး၀က္ေျပးႏွင့္ ေျပးရမည္မွာ အေသအခ်ာ။ ကြ်န္ေတာ္သည္ အတူတြဲ၍သြားေနသည့္ မိဘႏွစ္ပါးကုိ ျပတင္းေပါက္မွတစ္ဆင့္ လွမ္းၾကည့္ရင္း တစ္ေယာက္တည္းၿပံဳေနသည္။ ကြ်န္ေတာ္ကုိကြ်န္ေတာ္ ၿပံဳးေနသည္ဟုခံစားမိသည္။ အမႀကီးသည္လည္း မဂၤလာေဆာင္သြားဖုိ႔ သနပ္ခါး လိမ္းေနရင္းက “ေဟ့ ငခဲ နင္ဘာရယ္ေနတာလဲ”ဟု လွမ္းေမးသည္။ “ရယ္ပါဘူး ငါၿပံဳးရုံပဲၿပံဳးေနတာ”ဟုျပန္လုိက္သည္။ အဲ့ဒီေတာ့ အမက “ဟင္း.. နင့္အၿပံဳးႀကီးက တဟားဟားႀကီးနဲ႔ပါလားဟ”ဟု ေျပာလုိက္သည္။

ကြ်န္ေတာ္အျဖစ္က ဘယ္လုိေျပာရမွန္းေတာင္မသိဘူး၊ ရယ္ေနတာေတာင္ ကုိယ့္ကုိကုိယ္မသိတဲ့အျဖစ္၊ ရူးတာေတာ့ မဟုတ္ေလာက္ဘူးထင္ရဲ့။ ရယ္မည္ဆုိလည္းရယ္ေလာက္ပါေပသည္၊ တြဲၿပီးေလွ်ာက္သြားေနသည့္ ကုိယ့္မိဘႏွစ္ပါးမွာ အရပ္ခ်င္းေတာ့သိပ္မကြာ လုိက္ဖက္သည္ဟုေျပာရမည္၊ သုိ႔ေပမယ့္လုိ႔ ေမေမက အ၀တ္အစား သန္႔သန္႔လွလွေလးႏွင့္ဆင္ထားၿပီး၊ ေဖေဖက ေခါင္းေပါင္းကလႊဲ၍ အ၀တ္အစားသစ္ဆုိ၍တစ္ခုမွ ဆင္မထား၊ ၾကည့္အုန္းဗ်ာ မေန႔က ႀကိဳးပ်က္သြားသည့္ ဖိနပ္အပ်က္ႀကီးကုိ ႀကိဳးျပန္တြဲထားတာမေသမသပ္ ႀကိဳးကတြဲေလာင္းတြဲေလာင္းႀကီးႏွင့္ ပါ၍သြား သည္မွာ ရယ္ခ်င္စရာႀကီးျဖစ္ေနသည္။

မ်ားမၾကာမီ အမႀကီးလည္းထြက္သြားသည္။ အိမ္မွာ ကြ်န္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္းက်န္ေနခဲ့သည္။ စိတ္ထဲကလည္း နည္းနည္းလြတ္လပ္သြား သည္ဟု ခံစားမိသည္။ တစ္ေယာက္တည္းမုိ႔ ေတြးခ်င္တုိင္းေတြး ရယ္ခ်င္တုိင္းရယ္ ကခ်င္တုိင္းကလုိက္စမ္းေဟ့ ဆုိၿပီးေပ်ာ္ေနသည္။ ကြ်န္ေတာ္သည္ ၿခံထဲသုိ႔ဆင္းသြားၿပီး ၀က္ေလးေတြကုိ အစားေၾကြးသည္၊ ၿပီးမွ အိမ္ထဲျပန္၀င္လာၿပီး ေရေႏြးၾကမ္းေလးတစ္ေမာ့ ေမာ့လုိက္ၿပီး `အင္း..ၾကက္ေတြကုိေတာ့ ေနာက္က်မွပဲ ေၾကြးမယ္ကြာ´ဟု စဥ္းစားထားသည္။ နည္းနည္းပ်င္းရိစရာႀကီးျဖစ္ေနေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ႀကိဳက္သည့္ စုိင္းဆုိင္ေမာ၊၀္ လက္ေရြးစဥ္ေခြကုိ ဖြင့္နားေထာင္ရင္း ရုတ္တရက္အေတြးတစ္ခု၀င္လာသည္။ အေတြးသမားဆုိသည့္အတုိင္း တစ္ခုမဟုတ္လွ်င္ တစ္ခုခုေတာ့ ေတြးေနတတ္သည္။ စီးပြါးေရးတဲ့၊ အဲ့ဒီစီးပြါးေရးအေၾကာင္း ရုတ္တရက္၀င္လာသည္။ ကြ်န္ေတာ္စိတ္မ၀င္စားသည့္အရာမ်ားသည္ မရွိဘူးလုိ႔္ ေျပာရပါေတာ့မည္။

ေျပာရအုန္းမည္ သူမ်ားက ေကာင္းသည္ဟုေျပာတာကုိ ၾကားတုိင္းစိတ္၀င္စားသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဟုိတစ္ေန႔က အုိက္ခမ္းက “ေဟ့ေကာင္ ငခဲပုိက္ဆံဆုိတာ ဘယ္ကျဖစ္လာလဲ သိလား”တဲ့။ ကြ်န္ေတာ္က “အာ...မင္းဆုိတဲ့ေကာင္ ေတာ္ေတာ္ အ တာပဲ၊ ပုိက္ဆံဆုိတာ စကၠဴကျဖစ္လာတာေပါ့ကြ”ဟု ခပ္ တည္တည္ႏွင့္ ေျပာခ်လုိက္သည္။ သူက `မဟုတ္ဘူးကြ၊ ဒီမွာ ဟေကာင္ မွတ္ထား ပုိက္ဆံဆုိတာ စီပြါးေရးကျဖစ္လာတာဟ၊ အဲ...စီးပြါးေရး အေၾကာင္းမသိရင္ေတာ့ ငါ့ေကာင္ရယ္ ႀကီးပြါးဖုိ႔ ေမွ်ာ္လင့္မေနနဲ႔ေတာ့၊ ဒါေၾကာင့္မုိ႔ ငါၿမိဳ႕ေရာက္တုန္းက စီးပြါးေရးစာအုပ္တစ္အုပ္ ၀ယ္လာတာ ဒီမွာေလ´ဟု ကြ်န္ေတာ့္ကုိျပသည္။ အဲ့ဒီစာအုပ္က `ခ်က္နည္း ျပဳတ္နည္း´ဟု ျမန္မာစာျဖင့္ေရးထားသည္။ `ဟင္ ဒီစာအုပ္က စီးပြါးေရးနဲ႔ ဘာဆုိင္လဲဟ`ဟု ကြ်န္ေတာ္ေမးသည္။ `ဟာ မင္းကလဲ ခ်က္နည္းျပဳတ္နည္းလဲ စီးပြါးေရးနဲ႔ဆုိင္တယ္ေလ ငအ ႀကီးရဲ့၊ ေနာက္တစ္ခါ ငါၿမိဳ႕ကုိ ေရာက္ရင္ စီးပြါးေရးလုိ႔ေရးထားတဲ့ စာအုပ္၀ယ္လာျပမယ္ဟု ေျပာသည္။ ကြ်န္ေတာ္စိတ္၀င္စားသြားသည္။ အင္း... စီးပြါးေရး စီးပြါးေရး။ သူေျပာသလုိ စီးပြါးေရးအေၾကာင္းေကာင္းေကာင္းသိဖုိ႔ အဲ့ဒီခ်က္နည္း ျပဳတ္နည္းဆုိသည့္စာအုပ္ကုိ မရမကေတာင္းယူလုိက္ပါေတာ့သည္။

ကြ်န္ေတာ္သည္ စီးပြါးေရးအေၾကာင္းေတြးေနရင္း အိပ္ခ်င္လာသည္။ `ဟ.. ေမ့ေနလုိက္တာ၊ အုိက္ခမ္းဆီက မရမကေတာင္းလာတဲ့စာအုပ္၊ တစ္ခါမွ မဖတ္ရေသးဘူး´ဟု ဒိန္းခနဲ သြားသတိရလုိက္သည္။ စီးပါြးေရးအေၾကာင္းသိရင္ ႀကီးပြါးမယ္တဲ့လား `ဟင္း..စီးပြါးေရးရယ္ ေတြ႔ၾကေသးတာေပါ့၊ မ်က္ပင္ေတြကုိ ၀ါးလုံးနဲ႔သိမ္းက်ဳံးလုိက္သကဲ့သုိ႔ မင္းအေၾကာင္းေတြကုိ အကုန္လွန္ဖတ္ပစ္လုိက္ၿပီး ႀကီးပြါးပစ္မယ္္´ဟု က်ိန္း၀ါးလုိက္သည္။ ဒီေတာ့ သီခ်င္းေလး တစ္ၿငီးၿငီးႏွင့္ ဖ်ာေလးခင္း လဲရင္းႏွင့္ဖတ္မည္ဟု စိတ္ကူးသည္။ စာကမဖတ္ရေသး လဲလုိက္သည္ႏွင့္ အေတြးကပုိေနသည္။ ဒီလုိႏွင့္လက္က စာအုပ္ေလးကုိ ရင္မွာပုိက္ၿပီး စီးပါြးေရးအေၾကာင္းေတြေတြးရင္းႏွင့္ ဆတ္ခနဲသတိလစ္သြားၿပီး ဖ်က္ခနဲ ျပန္သတိရလာသည့္အခ်ိန္မွာ ကြ်န္ေတာ္သည္ ကားအသစ္လွလွေလးေပၚမွာ ေလာပန္းေလးေပါ့ဗ်ာ။ ဆန္ပြဲစားေလးပါခင္ဗ်ား။ ရြာမွာ ဆန္ေတြစု၀ယ္ၿပီး ၿမိဳ႕ကုိတင္ပုိ႔ေနသည္။ အိပ္ကပ္ကုိစမ္းၾကည့္သည္ အိပ္ကပ္ကေဖါင္းေနသည္၊ ပုိက္ဆံေတြ ပိုက္ဆံေတြ၊ ငါႀကီးပြါးၿပီ၊ ေအာင္မေလး ေပ်ာ္လုိက္တာ၊ ေပ်ာ္ခ်က္ကေတာ့ ေျပာကုိမေျပာခ်င္ဘူး အိမ္၏၀ရံတာကေန ခုန္ဆင္းလုိက္လုိ႔ ေျခမတစ္ဖက္ႀကိဳးသြားသည္။ တစ္ေန႔ ကြ်န္ေတာ့္ဆီမွတစ္ဆင့္ ဆန္၀ယ္ယူေနၾကသည့္ ၿမိဳ႕ကဆန္ကုန္သည္ႀကီး ဦးကလူးသည္ ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္ေတြ႔လုိေၾကာင္း၊ ၿမိဳ႕သို႔တက္လာပါရန္ ကားဆရာကုိ အမွာလႊတ္ေတာ္မူလုိက္သည္။

ထုိ႔ေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္သည္ ကြ်န္ေတာ့္မိသားစုႏွင့္ အိမ္ႏီွးနားခ်င္းေတြကုိ ကြ်န္ေတာ္က ခပ္ၾကြားၾကြားျဖင့္ ရွယ္ယာစုတစ္ခုအတြက္ စာခ်ဳပ္ ခ်ဳပ္ရန္ ၿမိဳ႕တက္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ မွာစရာရွိလွ်င္ မွာႏိုင္ပါေၾကာင္း အသိေပးထားသည္။ သုိ႔ႏွင့္မ်ားမၾကာမီ အဲ့ဒီေန႔မွာပဲ ကေလးသုံးေယာက္ အိမ္ကုိေရာက္လာသည္ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ႏွင့္ ေယာက်ားေလးႏွစ္ေယာက္။ ေရာက္လွ်င္ေရာက္ခ်င္း ကြ်န္ေတာ့ကုိ ကေလးမေလးလာေျပာသည့္ ပုံက- ဦးဦးက ၿမိဳ႕မွာစာသြားခ်ဳပ္မယ္ဆုိ ဟုေမးသည္။ ဟုတ္တယ္ ဟုကြ်န္ေတာ္ေျဖသည္။ ကေလးမက ဦးဦးျပန္လာရင္ သမီးတုိ႔အတြက္ မုန္႔၀ယ္ မလာမွာစုိးလုိ႔ သမီးတုိ႔ကလက္ေဆာင္အရင္လာေပးတာ တဲ့၊ ဘာမ်ားလဲ သမီးတုိ႔ရဲ့ ဟုကြ်န္ေတာ္ေမးလုိက္သည္။ အဲ့ဒီအခါ သူတုိ႔၏ အိပ္ကပ္ေလးထဲ ႏွိပ္ယူလာတာ ေသးေသးေလးရယ္၊ အပ္သုံးကေလးသုံးေခ်ာင္း။ ဟင္.. ဆုိၿပီး ကြ်န္အံ့ၾသသြားသည္။ အဲ့ဒါ ဘာလုပ္မွာလဲဟ ဟုကြ်န္ေတာ္သည္ နားမလည္ႏုိင္စြာျဖင့္ ျပန္ေမးသည္။ သူတုိ႔ေလးေတြက ၿပိဳင္တူေျဖလုိက္သည္မွာ- ဦးက စာသြားခ်ဳပ္မွာဆုိ အပ္လုိေနမွာစုိးလုိ႔ အိမ္က ခုိးလာေပးတာတဲ့။ ေအာင္မေလးဟ နင္တုိ႔ကေတာ့ေနာ္ စာအုပ္သြားခ်ဳပ္တာကုိ ေျပာတာမဟုတ္ဘူးဟ ကေလးတုိ႔ရဲ့ ဟုေျပာလုိက္ၿပီး သူတုိ႔မ်က္ႏွာေလးေတြကုိၾကည့္ၿပီး ရယ္ခ်င္လာသည္။ ကြ်န္ေတာ္သည္ မေအာင့္ႏုိင္ေတာ့ပဲ ရယ္ခ်လုိက္ပါေတာ့သည္။
ရုတ္တရက္ ဒိုင္းခနဲ က်ယ္ေလာင္သည့္ အသံႀကီးတစ္ခု နားကြဲလုမတတ္ ၾကားလုိက္ရသည္။ `ဟုိက္´ဆုိၿပီး ကြ်န္ေတာ္မတ္သပ္ရပ္ထလုိက္သည္။ ေဟ့ေဟ့ ေဟ့ေကာင္ ငခဲ ဆုိသည့္ အုိက္ခမ္းအသံကုိလည္း ဆက္တုိက္ၾကားရသည္။ ကြ်န္ေတာ္သတိေကာင္းေကာင္း ရလုိက္သည့္အခ်ိန္မွာ အုိက္ပီး အုိက္ေပါက္ မည္းလုံးတုိ႔ သုံးေယာက္ ကြ်န္ေတာ့္ေျခရင္းႏွင့္ မလွမ္းမကမ္းမွာထုိင္ေနတာကုိ ေတြ႔လုိက္ရသည္။ ဘယ္ခ်ိန္တုန္းက အိပ္ေပ်ာ္၍ ေပ်ာ္သြားမွန္းမသိ၊ အုိက္ခမ္းက ထမင္းထည့္ စတီးပုဂံတစ္လုံးကုိ တျခမ္းျခမ္း တျခင္ျခင္တီးေနသည္။ အုိက္ခမ္းကေျပာသည္ `ေဟ့ေကာင္ႀကီး မင္းဘာေတြ အိမ္မက္မက္ေနတာလဲ၊ ငါတုိ႔ မင္းကုိထုိင္ၾကည့္ေနၾကာလွၿပီ၊ မင္းကေတာ့ သြားက်ဲႀကီးနဲ႔ ပါးစပ္ႀကီးၿဖဲၿပီး တဟားဟားနဲ႔ရယ္ေနတာ ဟုိမေန႔က လွည္းက်ိတ္လုိ႔ အသက္ငင္ေနတဲ့ေခြးအတုိင္းပဲ၊ ထလာပုံကလည္း မ်က္စိမဖြင့္ပဲ သုိင္းကကြက္ေလးနဲ႔ထလာတယ္၊ မင္းကုိမင္း မ်က္ကန္းတေစၧ သုိင္းသမားမ်ား မွတ္ေနလား´တဲ့။ ေအာင္မေလးဗ်ာ ႏႈိင္းမယ့္ႏႈိင္းျငား အသက္ငင္ေနတဲ့ ေခြးႏွင့္မွႏႈိင္းရတယ္လုိ႔၊ ဟင္း.. အုိက္ခမ္းေနာ္ မည္းလုံးရွိေန ၍သာ၊ ...လုိ႔ကေတာ့ ဆံပင္ကုိ တစ္ေခ်ာင္းခ်င္းႏႈတ္ပစ္မည္။

မည္းလုံးကေျပာသည္ ေဟ့ငခဲ မဂၤလာေဆာင္ပြဲသြားရေအာင္ နင့္ကုိလာေခၚတာ၊ လုပ္ျမန္ျမန္အ၀တ္အစားလွဲေတာ့ဟုေျပာသည္။ ေအးေအးဆုိၿပီးအ ၀တ္အစားလွဲရန္ဟန္ျပင္ `ဟုိက္ ေမ့ေနလုိက္တာ ခုထိၾကက္စာမေၾကြးရေသးဘူး၊ ခဏေလးေနာ္ ဆုိၿပီး ဆန္ကုိယူရန္အသြား မည္းလုံးကစိတ္မရွည္ဟန္ႏွင့္ `ျမန္ျမန္သြားပါေဟ့၊ အေရးထဲ ၾကက္ကပါလာေသး။ ေအာင္ေမေလးေနာ္ ေႏွးလုိက္တဲ့ေျခလွမ္း၊ တီေကာင္ လမ္းေလွ်ာက္ေနတဲ့အတုိင္းပဲ´ဟု ေျပာလုိက္သည္။ မည္းလုံးေလးရဲ့ အသံဆုိေတာ့ အေကာင္းေျပာေျပာ အဆုိးေျပာေျပာ ၾကားရသည့္နားက သၾကားသီးစားရသည့္အလား ခ်ိဳဆိမ့္လုိ႔။ အုိက္ေပါက္ကလည္း အသာမေန မၾကားတၾကားႏွင့္ လွမ္းေျပာလုိက္သည္မွာ- ေဟ့ေကာင္ႀကီး ျမန္ျမန္ၾကြ ျမန္ျမန္ေၾကြးၿပီး ျမန္ျမန္ ျပန္လာေနာ္၊ ၾကက္ၿခံထဲ သြားအိပ္မေနနဲ႔အုန္း၊ ေတာ္ၾကာ နင္နဲ႔ၾကက္နဲ႔ျဖစ္...ဟူ၍။

(ၿပီး)

*မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းခင္ဗ်ား ကြ်ႏု္ပ္ကဲ့သုိ႔ အေတြးလြန္လွ်င္ အပ္သုံးေခ်ာင္းႏွင့္ျငားႏိုင္ၿပီး၊ တကယ့္အေရးႀကီးသည့္အခ်ိန္မွာ အထေႏွးေနတတ္သည္။

အမွာ။
ကြ်ႏု္ပ္၏ စာအေရးအသားကား အလြန္ညံ့ဖ်င္းသည္။ ေရးပုံေရးနည္းကုိနားမလည္ပါ။ ေရးတတ္ေအာင္ သင္တန္းလည္းမတက္ဖူးပါ။ စာဖတ္ျခင္း စာေရးျခင္း ၀ါသနာက သိပ္မပါပါခင္ဗ်ား။ အကြ်ႏု္ပ္၏ ၀ါသနာသည္ကား ၾကက္တုိက္ပြဲၾကည့္ျခင္းသာျဖစ္သည္။ ၾကက္တုိက္ပြဲဆုိလွ်င္ ျမန္လွပါတယ္ ဆုိသည့္ သိတင္းေထာက္ေတြထက္ ကြ်ႏု္ပ္ကဦးေအာင္ သီတင္းေပးႏုိင္သည္။ ဤစာကုိေရးရျခင္းသည္ အကြ်ႏု္ပ္၏မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းမ်ားကုိ ေလးစားေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ေလးစားသည့္အတြက္ေၾကာင့္ သည္လုိႀကိဳးးစားေရးေနရျခင္းပဲျဖစ္သည္။ ေရးတတ္၍ေရးေနသည္မဟုတ္ပါ။ ဤကဲ့သုိ႔ ၀တၳဳမဟုတ္ ပံုျပင္မဟုတ္ အမွတ္တမဲ့ အျဖစ္ပ်က္ဇာတ္ေလးကုိ မွ်ေ၀ခံစား တင္ေပးရျခင္း၏ အေၾကာင္းရင္းမွာ တစ္ခုတည္းသာျဖစ္သည္။

အေၾကာင္းရင္းတစ္ခုဟူသည္ကား- လုပ္ငန္းကုိင္ငန္းမွ ကုိယ္ပန္းစိတ္ပန္း ေမာေမာႀကီးႏွင့္ အိမ္ျပန္ေရာက္လာေသာ မိတ္ေဆြမ်ားအတြက္ အေမာေျပေဆး ေလးတစ္ခြက္ ျဖစ္ရေကာင္းပါရဲ့ ဟူေသာရည္ရြယ္ခ်က္ျဖစ္သည္။ ဤအျဖစ္အပ်က္ေလးသည္ ဟာသဆန္သည္ဟု စာေရးသူကုိယ္၌ခံစားမိပါသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ကြ်ႏု္ပ္၏ျဖစ္သလုိ ေရးသားထားေသာ ဤဇာတ္လမ္းေလးကုိ ဖတ္မိေသာ စာေရးဆရာႀကီးေတြ၊ အႏုပညာရွင္ႀကီးေတြစသည့္ သည္လုိ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ မိတ္ေဆြမ်ားမွာ ႀကံသကာၿပဳံး ၿပံဳးေသာအၿပံဳး၊ ငရုပ္သီးၿပံဳး ၿပံဳးေသာအၿပဳံး၊ မရမ္းသီးၿပံဳး ၿပံဳးေသာအၿပံဳး၊ ငပိပဲပုတ္ၿပံဳး ၿပံဳးေသာအၿပံဳး၊ ေျခာက္ျဖာမဲ့ၿပံဳး ၿပံဳးေသာအၿပံဳး။ အဲ့ဒီလုိအၿပံဳးေတြထဲမွာ တစ္ခုခုေသာအၿပံဳး၌ မိတ္ေဆြတုိ႔ ၿပံဳးေနေတာ္မူလိမ့္မည္။ ဘယ္လုိအၿပံဳးမ်ဳိးမဆုိ ကြ်ႏု္ပ္လက္ခံ သည္။
ဤေနရာ၌ အထူးသျဖင့္ မရမ္းသီးၿပံဳး၊ငပိပဲပုတ္ၿပံဳး၊ေျခာက္ျဖာမဲ့ၿပံဳး ၿပံဳးသည့္မိတ္ေဆြမ်ားအတြက္ အကယ္၍ရင္မွာ သေဘာမေတြ႔ မေနာမွာမေခြ႔သည္ ျဖစ္ေစ၊ တုိက္ဆုိင္၍ျဖစ္ေစ permission card ေလးေပးေတာ္မူၾက၍ ခြင့္လႊတ္ေတာ္မူပါရန္ ဤေနရာမွ ကြ်ႏု္ပ္ေတာင္းပန္အပ္ပါသည္။

*စာေရးသူ၏ အားသည္ ဖတ္သူမွာ ရွိတယ္။
စုိင္းလင္းတုိင္း
-

ဟုိ/ဒီဘက္ျခမ္းသုိ႔ ငါ့၏အၿပံဳးပန္း

ေဖာင့္ေတြစာေတြ မ်ားလုိက္ပါဘိအေထြေထြ
ဗမာစာမဖတ္တတ္ေသာမိတ္ေဆြမ်ား
ရွမ္းစာမဖတတ္ေသာမိတ္ေဆြမ်ား
တစ္ျခားစာမဖတ္တတ္သူမ်ား
စေသာစေသာ စာေတြမဖတ္တတ္သူမ်ားကုိ
အျပစ္မယူလုိ၊ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိ ကြ်ႏု္ပ္ကုိယ္တုိင္က
ဘာဆုိဘာမွ တိတိက်က်မတတ္သည့္သူ၊
၀ါသနာဟူသည့္ တစ္ခုေသာဆႏၵႏွင့္ရယ္
ေျခလက္ကားယားႀကီးႏွင့္ တူးေျမာင္းတစ္ခုကုိခြၿပီး
ရပ္ေနရသည့္အလား ဟုိတစ္ဖက္ကုိၿပံဳးျပလွ်င္
ဒီတစ္ဖက္မွာလည္းရွိေနေသး၍
မၾကည့္မျဖစ္ ေမာေမာျဖင့္ၿပံဳးျပေနရ၊
ဖမ္းဆုပ္ကုိင္ရန္မွီစရာ ႀကိဳးတန္းေဆာက္၍ကူမည့္သူက
အေရးထဲမွ ႀကိဳးက်စ္ေနရင္း တန္းလန္းႏွင့္ အိပ္ငုိက္ေန၊
ပ၀ါမကူ ေလမရႈတမ္း ႀကိဳးပန္းရပ္ေနသူမုိ႔
ကုိယ့္ေျခကုိယ့္ဒူး လူးလြန္႔၍တုန္ခါေန
ေရေအးတစ္ခြက္ကုိ ရက္ေပါင္းတန္ၾကာပါမွ
ႀကံဳႀကိဳက္လုိ႔လမ္းေလွ်ာက္လာၾကသူ
ေရေအးတစ္ခြက္တုိက္ကူေန၍ ခုထိရွင္သန္ေနရ၊
၀ါသနာႏွင့္အာသာဆႏၵကုိက ဒီေျမာင္းကုိခြကာေနမွ
ေပ်ာ္ေနတတ္ရသူမို႔ အျပစ္ပုိ႔လွ်င္ပို႔ခ်င္း
မိမိစိတ္ရင္းကုိပဲျဖစ္၊ ေတြ႔သည့္နဖူး မထူးေတာ့ၿပီဟု
မာန္ေတြတင္းကာ ဟုိဖက္ျခမ္းမွာ ငါ့အၿပံဳးေတြပုိ႔ရရွာ
ဒီဘက္မွာလည္း ေရာ့ေဟ့ဆုိၿပီး မၿငီးျငဴရေလေအာင္
ရွင္သန္ေနေသးသ၍ ဟန္ေဆာင္မပါ မာယာကင္းကင္း
စာေရးျခင္းဆုိသည့္ ငါ၏၀ါသနာ အႏုပညာမပီျပင္၀ုိးတ၀ါးဘ၀ႏွင့္
ေဆာင္ကာခ်င့္မည္ အင္အားကုန္ခမ္း ေမာပန္ႏြမ္းလ် လဲက်တဲ့အထိ။

စုိင္းလင္းတုိင္း
-

puf.tefoj;eef.


puf.tefoj;eef. uofcj;trf,pl.ygif,oj;Oif
ugrf.eif,umifq[ tdwf:tgef,tgwf:
Oh;tgef,ygwf:ygwf:aO ymof,pgif.vmwf;seoj;
uofcj;puf. ...bl,/
bkrf,sv;ehuofcj;trf,wgef.vmwf;
ymwf;vmwf;vlrf. wluf:q[aO
pgif.ymof,vmwf;se avj:OAifph;
rh;q[qgrf:sv;ehuoftrf,wgef.rguf,
ugrf.uj;eguf:Oguf,tgef,vguf;ulnf:sw.
uofwkdef:sy.q[puf.ref:vh;bl,
whmsv;vdyf:/

umifq[ Ohmcldof:

-

q[puf.tefoj;eef.


q[puf.tefoj;eef. wD;pof:auj;rD:tldof;
ulef:vof:qldif.Oleh. ihm:rldefrh.rDumyf,
tofuhm:wmyf,yefpof: rof:rdif:bgif,ildof;ij.
wj.aOoj;OlvSwf: uSwf:tofplofq[yD;
uGj,oh.wD;ujvldif,/
rAof:ujeluf.Owf:bguf: arjcguf:qkyf,udefvldwf;
r[:emif:rkdwf;OlifeSef, xSyf:wSef,cjqhm:ykwf:
yhmckwf:cl:oh.xj; r[:oj;eef.wj,uof
trf,wmyf;vh;zofaO awtofvdefxlrfvdyf:
r[:clofbl,cduf:cduf: wD;w[;tluf:yldef;
r[:vkdrf:ildef;cldof:Ohm xkdifurf:qrfwhmwkuf.
ayOif,bkuf.wlofemif: tldrf;cmif:ckrfyj,pAof;qhm:cofvj;/

wmif:crfq[ Ohmcldof:

-

အပ္သုံးေခ်င္းညား အေတြးသမား အပုိင္း၂

ဒီေန႔ကြ်န္ေတာ္ အိပ္ရာမွ အေစာႀကီးထသည္။ ေစာေစာစီးစီး မထစဖူး အထထူးမုိ႔ ေမေမက အံ့ၾသေနသည္။ ေမေမကေျပာသည္ `ငါ့သားေလး လိမ္မာလာၿပီတဲ့၊ ၾကည့္ၾကည့္အုန္း ခုမွ ၉နာရီပဲရွိေသးတယ္ တဲ့။ ဟုိတစ္ေန႔ကလက္ေဆာ့လြန္သြား၍ `အပ္သုံးေခ်ာင္းျငား အေတြးလြန္သမား` ဆုိသည့္ ဇာတ္းလမ္းေလးကုိ ခပ္တည္တည္နဲ႔ ဘေလာ့ထဲထည့္လုိက္တာ ခုမွေျခမကုိင္မိ လက္မကုိင္မိ အခက္ေတြ႔ေနသည္။

အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ ဇာတ္လမ္းကမၿပီးေသး ဆက္ေရးဖုိ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြကုိ ကတိေပးထားသည္။ သုိ႔ေပမယ့္ ဒီေန႔က်မွ ေခါင္းကအလြန္ကုိကုိက္ခဲေန သည္။ ေရးစရာအေၾကာင္း အရာေတြလည္း ဘယ္ဆီဘယ္၀ယ္ေရာက္၍ေရာက္သြားမွန္းမသိေတာ့ပါ။ ဒီေန႔တစ္ေနကုန္ ဖီလင္က လုံး၀ကုိမႏုိက္စ္ဘူး ျဖစ္ေနသည္။ ကတိေပးထားၿပီးမုိ႔ ျပန္၍ျပင္ဖုိ႔က မျဖစ္ႏိုင္။

သုိ႔ႏွင့္ ကြ်န္ေတာ္သည္ အိမ္ေအာက္ဆင္းသြားၿပီး အိမ္ကုိဆယ္ပတ္ေလာက္ ပတ္ေျပးပစ္လုိက္သည္။ အဲ့ဒီအခါက်မွပဲ ဟုိအေၾကာင္းဒီအေၾကာင္းေတြ နည္းနည္းေေတြးႏုိင္လာသည္။ ဒီလုိႏွင့္ က်ေနာ္သည္ ကြန္ဗ်ဴတာေရွ႕ ဒုတိယအႀကိမ္ ၀င္ထုိင္၍ ေရးခ်လုိက္သည္ကား ဤသုိ႔ျဖစ္သည္-

ေနာက္ေန႔ေတြမွာ အုိက္ပီးက ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္ လုံး၀အေတြ႔မခံ သူ႔ခမ်ားၾကက္ေၾကာက္ ေၾကာက္သည့္အတုိင္း ဟုိပုန္းဒီ၀ပ္နဲ႔ ပုန္းေရွာင္ေနရတာ ေနာက္မွာမ်ား က်ေနာ္စိတ္အသိက သူ႔ကုိသနားလာမိသလုိျဖစ္သြားသည္။ အမွန္ဆုိလွ်င္ လူသတ္သည္ကုိမေျပာႏွင့္ ရန္ျဖစ္ရမည္ကုိ ေၾကာက္ခ်ီးတုန္ေန သည့္လူ၊ ဟုိဖက္အိမ္က ေယာက်ားလုိလုိ မိမၼလုိလုိ နပုံးလိင္ကုိေတာင္ ႏိုင္တဲ့လူမဟုတ္ပါ။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ရဲ့ အိမ္ကေလးသည္ ရြထဲ၌အလွဆုံး အတင့္တယ္ဆုံးဟု လူေတြခ်ီးမြမ္းလုိ႔မဆုံးပါ။

ဘယ္ေလာက္ေတာင္မ်ား လွၿပီးသာယာသည့္အိမ္လဲလုိ႔ အကယ္၍တစ္စုံတစ္ေယာက္ကေမးလွ်င္ အေျဖမွာရွင္းရွင္းေလးပါ။ ေခြးလုိက္ကုိက္လုိ႔ ဟုိေတာႀကီးမ်က္ရွည္ေတာထဲ အားကုန္အသက္လု ေျပးသြားသည့္အတုိင္းပဲ သြားရာလမ္းေၾကာင္းကုိရွင္းလုိ႔…။

က်ေနာ္တုိ႔အိမ္ဆုိ အလင္းေရာင္အၿမဲတမ္းရသည္ မီးထြန္းရန္သိပ္မလုိ လမုိက္ညကလြဲလုိ႔။ အိမ္၏ညာဖက္ျခမ္းမွာ ၾကက္ၿခံေလးတစ္ၿခံႏွင့္ ၀က္ေလး သုံးေကာင္ေမႊးထားသည္။ ေဘဖက္ျခမ္းမွာ ႏြားမတစ္ေကာင္ႏွင့္ က်ေနာ့္အခ်စ္ေတာ္ ကြ်ဲထီးေလးတစ္ေကာင္တုိ႔ကုိ သူ႔ၿခံႏွင့္သူခြဲ၍ထားသည္။ အိမ္၏ေနာက္ဖက္က ၾကက္သြန္၊အာလူးစသည့္ ဟင္းသီးဟင္းရြက္ေလးေတြ ကုိစုိက္ပ်ဳိးထားသည္။ က်ေနာ္လက္ရာေတာ့မဟုတ္ ေမေမႏွင့္ အမႀကီးတုိ႔စုိက္ထားျခင္းျဖစ္သည္။

အဲ့ဒီစုိက္ပ်ဳိးခင္းေတြ ပ်ဳိးေနခ်ိန္ဆုိ က်ေနာ္က ေညာင္းတယ္ကုိက္တယ္ဆုိသည့္ အေၾကာင္းျပခ်က္မ်ဳိးမ်ဳိးႏွင့္ လွည့္ပတ္ကာအိပ္ရာထဲ လဲေနခဲ့သည္။ တစ္ေန႔ ဟုိဖက္အိမ္က က်ေနာ့္၏ အေဒၚေတာ္စပ္သူ ေဒၚလက္သန္ အိမ္ေရာက္လာသည္။ ေျပာလွ်င္ယုံမည္မဟုတ္ပါ။ လက္သန္ခ်က္ကေတာ့ ေျပာင္သည္။ ဟုိတစ္ေန႔က ဟုိဖက္ရြာက မအူမလည္ႏွင့္ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ရြာကုိ ေရာက္လာသည္။ ကြ်န္ေတာ့္အမႀကီးက အပ်ဳိႀကီးခင္ဗ်ား။ ေခ်ာသည္ လွခ်က္ကေတာ့ ကမ္းကုန္သည္။ ဘယ္လူဘယ္သူ ဘယ္ေယာက်ားမွ စိတ္မ၀င္စားပါ။ အဲ့ဒီမအူမလည္ႏွင့္ လမ္းတလားၿပီးေရာက္လာသည့္
ဟုိ အေကာင္သုံးေယာက္က အမႀကီးကုိ `အပ်ဳိႀကီး အပ်ဳိးႀကီး ေနာက္မွီးကင္းကာရယ္ လာေတာင္းဖုိ႔ ေမေမတုိ႔ကလႊတ္လုိက္တယ္၊ ေတြ႔လည္ေတြ႔ျငား အနားကုိေတာင္ျဖတ္မသြားခ်င္တယ္ နမ္လုိ႔` တဲ့။ အမႀကီးနဲ႔အတူတူ လမ္းေရွာက္သြားတဲ့ အေဒၚႀကီးလက္သန္က ရုတ္တရက္ ဟုိ လမ္းေဘးအိမ္က ျခံစည္းရုိးမၿပီးမျပတ္ႏွင့္ စုိက္ထားသည့္ ၀ါးလုံးအသစ္ခြ်တ္ခြ်တ္ႀကီးကုိ လမ္းဆြဲႏုတ္ကာ နရင္းတည့္တည့္ကုိရုိက္ပစ္လုိ႔ ဟုိက အေကာင္သုံးေကာင္ ေျပးလုိက္ရတာ ေခြးထက္ျမန္တယ္ဟု ထင္သည္။ ကြ်န္ေတာ့္အေဒၚက အဲ့ဒီေလာက္လက္သန္တာခင္ဗ်ား။ ကြ်န္ေတာ္က အေမကုိ ခပ္သြက္သြက္ျဖင့္ `ေမေမ အေဒၚသန္ေရာက္ေနတယ္ဟု လွမ္းအေၾကာင္းၾကားလုိက္သည္။ အေဒၚက ဟင္..နင္ကေတာ့ေနာ္ ငါလုပ္လုိက္ရ.. လက္ကဘယ္ေရာက္သြားတာလဲ၊ လက္သန္ဆုိ လက္သန္လုိ႔ေျပာေပါ့တဲ့။ အဲ့ေလ..အေဒၚလက္သန္ေရာက္ေနတယ္ဟု ကြ်န္ေတာ္ျပန္ေျပာလုိက္သည္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္က အမႀကီးက သူ႔သူငယ္ခ်င္းအိမ္မွာ၊ အေမက မီးဖုိေခ်ာင္ထဲမွာ ေန႔စာအတြက္ခ်က္ျပဳတ္ေနသည္မုိ႔ မအားေသး၍ က်ေနာ္ႏွင့္ စကားေျပာၿပီး ခဏေစာင့္ေနရန္လွမ္းေျပာသည္။

ဒီလုိႏွင့္ အေဒၚႀကီးလက္သန္က က်ေနာ့္တုိ႔ရဲ့ပတ္၀န္းက်င္ကုိ လွည့္ပတ္ၾကည့္ရင္း အညြန္႔အတက္အရြက္ေလး ထုိးထုိးေထာင္ေထာင္ေလး ျဖစ္ေနသည့္ စုိက္ပ်ဳိးခင္းေလးကုိ အေတာ္ၾကာေငးၾကည့္ရင္း က်ေနာ့္ကုိ လွမ္းေမးသည္။ ေဟ့...ေမာင္ခဲ ဒါ..ဘယ္သူစုိက္ထားလဲလုိ႔ေမးသည္။ က်ေနာ္သည္ အမႀကီးကုိလည္းေၾကာက္ရတာမို႔ ဘယ္ညွာျပန္လွည့္ေနရသည္ အေဒၚ့ကုိအေျဖမေပးႏုိင္ေသး။ ေဟ့...နင္ဘာျဖစ္ေနတာလဲ ေမးတာကုိမေျဖ ဘူး၊ဟုိလွည့္ဒီလွည့္နဲ႔ ေခြးတေစၧေၾကာက္ေနသလုိပဲဟု အေဒၚ၏ေငါက္ငန္းမႈခံခဲ့ရသည္။

က်ေနာ္ကဟိုဒီၾကည့္ၿပီး စိတ္ခ်ရၿပီဆုိကာမွ အေဒၚကုိ `ဘာမွမဟုတ္ပါဘူခင္ဗ်ား ဟုိ...ကြ်န္ေတာ့္ကြ်ဲေလး ျပန္လာၿပီလားလုိ႔ ၾကည့္ေနတာ။ အေဒၚခမ်ားမသိရွာပါ။ `ဟုတ္ကဲ့. ဒီၾကက္သြန္ေတြ၊ အာလူးေတြကုိစုိက္တာ က်ေနာ္ႏွင့္ေမေမပါဟ ုေျဖလုိက္သည္။ မထင္ေပါင္ဗ်ာ. က်ေနာ့္ အမႀကီးက ဒီေလာက္ျမန္မယ္မွန္း တကယ္ကုိမထင္မိခဲ့ပါ။ က်ေနာ္ေနာက္မွာ မတ္သပ္ရပ္ႀကီးႏွင့္။ ေအာင္မေလးဗ် သရဲဟု မေအာ္မိရုံတစ္မယ္ပါ။

အမွာ။ ။
မၿပီးေသးပါ။ ၾကိဳက္ေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ား ေမွ်ာ္။ မၾကိဳက္သည့္သူမ်ား ေက်ာ္။
*စာေရးသူ၏ ခြင္အားသည္ ဖတ္သူမွာရွိသည္။

စုိင္းလင္းတုိင္း
-

အပ္သုံးေခ်င္းညား အေတြးသမား

ကြ်န္ေတာ္သည္ အလြန္ေတြးေသာ အေတြးသမားျဖစ္သည္။ အေတြးေတြနယ္ခ်ဲ႕ၾကစတမ္းဆုိလွ်င္ ကြ်န္ေတာ္သည္သာ ခ်န္ပီယံျဖစ္လိမ့္ မည္။ တကယ့္လက္ေတြ႔မွာေတာ့ ဘာဆုိဘာမွျဖစ္မလာ အခ်ိန္ေတြသာတစ္ေရြ႕ေရြ႕ကုန္ဆုံးၿပီး လူပ်ဳိထီးထီးႀကီးအရြယ္ ေရာက္၍ေရာက္မွန္း
မသိ ေရာက္လာသည္။ ကြ်န္ေတာ္သည္ အိမ္သားမ်ားထဲ၌ အငယ္ဆုံးျဖစ္သည္။

ကြ်န္ေတာ္၏ ရုပ္ရည္မွာလည္း မဆုိးဘူးလုိ႔ ေျပာရမည္။ ေခ်ာသည္ ခန္႔သည္ သန္႔သည္။ ေကာင္မေလးေတြကုိ ရည္းစားစကားလုိက္ေျပာတုိင္း ပါး ခ်ည္းအရုိက္ခံရသည္။ သည္လုိႏွင့္တစ္ေန႔ ကြ်န္ေတာ္ႀကိဳက္မိသည့္ ေကာင္မေလးရဲ့အိမ္ကုိ အလည္သြားသည္။ ေကာင္မေလးကုိ သြားငန္းလုိက္ တာ မနက္ကေန မုိးခ်ဳပ္အထိ။ မုိးခ်ဳပ္မွအိမ္ျပန္သည္။ အိမ္ျပန္တယ္လုိ႔သာေျပာရသည္ စိတ္ကဟုိအိမ္မွာ။ ကြ်န္ေတာ္သည္ အေတြးသမားဆုိ သည့္အတုိင္း ဟုိက ေကာင္မေလးက မဟုတ္ကဟုတ္ကႏွင့္ ေျမွာက္ေပးလုိက္သည့္ စကားလုံးေလးေတြ ရင္မွာပီတိေလးေတြဖုိလုိ႔ေပါ့။ အဲ့ဒီလုိေတြးရင္း အၿပဳံးေလးနဲ႔ျပန္လာသည့္ ကြ်န္ေတာ့္ကုိ ဘယ္ခ်ိန္တုန္းကမ်ားေစာင့္ေနမွန္းမသိ ကြ်န္ေတာ့္အမႀကီးက မ်က္ႏွာပုတ္ႀကီးႏွင့္ ကြ်န္ေတာ့္ကုိ ေစာင့္ႀကိဳေနသည္။ ေအာင္ေမေလး..သူ႔မမ်က္ႏွာႀကီးက ခုႏွစ္ရက္ ဆင္ေသေကာင္ႀကီးအလား ပုတ္သုိးသုိးႀကီးႏွင့္ ႀကိဳဆုိလုိက္သည္မွာ... ေဟ့ ငခဲ.. ဒါ... ဘယ္ကျပန္လာလဲ တဲ့။

မေမွ်ာ္လင့္သည့္ေမးခြန္းမုိ႔ ရုတ္တရက္ ကြ်န္ေတာ္လန္႔သြားသည္။ ေအာင္မေလး.. လန္႔လုိက္တာ အမကလည္း ကြ်န္ေတာ္..ဟုိက အုိက္ပီးတုိ႔ အိမ္ကေလဟု ေျဖမိေျဖရာ ေျဖလုိက္သည္။ အဲ့ဒီလုိေျဖၿပီး ကြ်န္ေတာ့္က ကုိယ့္ကုိမလုံမလဲႏွင့္ အမကုိေက်ာ္ဖ်က္၍ ၿခံ၀င္းထဲေရွာက္လာသည္။ အမႀကီးက ေက်နပ္ဟန္မတူပဲ ကြ်န္ေတာ့္ေနာက္ကုိ ရစ္တစ္တစ္ပါလာသည္၊ ၿပီးေတာ့ ေအာင္မာ..ဟန္ေဆာင္အေတာ္ေကာင္းတဲ့ ကေလးပဲ၊ ငါမသိ ဘူးမ်ား မွတ္ေနလား၊ ဟုိေကာင္အုိက္ပီးက လာေျပာသြားတယ္ နင္က ဟုိအိမ္က မည္းလုံးႀကီးကုိ တစ္ေနကုန္ထုိင္ေငးေနတယ္တဲ့..ဟုေျပာလုိက္သည္။ ေအာင္မေလးဗ် မိတ္ေဆြတုိ႔ရယ္ ကယ္ပါအုန္း ခုဟာက အေပၚယံကုိရွပ္သြားတာမဟုတ္ဘူးဗ်၊ အရွဳိက္တည့္တည့္ကုိထိသြားတာပါခင္ဗ်ား။

အင္း...အုိက္ပီး အုိက္ပီး... ခြင့္ေကာင္းတုန္းယူထားေပါ့ဟူ၍သာ...


မွတ္ခ်က္- ဆက္ရန္ရွိေသးသည္။ သုိ႔ေသာ္ မႀကိဳက္လွ်င္ ဆက္ေရးမည္မဟုတ္ပါ။

*စာေရးသူ၏ ခြင္အားသည္ ဖတ္သူမွာရွိသည္။

စုိင္းလင္းတုိင္း

-

ေနခ်င္ပါသည္ အေမ့ရင္ခြင္

ၾကားဖူးပါသည္ အေမ..
ဒီေလာကမွာ အေႏြးေထြးဆုံးရင္ခြင္ဆုိတာ
ႏွစ္ခုပဲရွိပါသတဲ့ အေမ။
အေမ..
ခ်စ္သူ႔ရင္ခြင္ဟာ
သိပ္ၿပီးေႏြးေထြးပါသတဲ့ အေမ။
အဲ့ဒီထက္ပုိ အေႏြးေထြးဆုံးရင္ခြင္ဆုိတာ
အေမ့ရင္ခြင္ပါသတဲ့ အေမ။
သားဘ၀မွာ အေမ့ရင္ခြင္ဆုိတာလည္းေလ
မသိတတ္စ အရြယ္ကခြဲလာရတာမုိ႔
ေအးလားပူလားမွန္းမသိ ဒီအရြယ္ဒီခ်ိန္ထိ
တိတိက်က်သားမသိေသးပါ အေမ။
အေမ..
အခြင့္ႀကံဳလုိ႔ အေႏြးေထြးဆုံးဆုိတဲ့
ေေမေမ့ရဲ့ရင္ခြင္မွာ ခဏသာျဖစ္ျဖစ္
ေမွးစက္ခြင့္ရခ်င္ပါသည္ အေမ။
အေမ..
သားဘ၀မွာ ဂုဏ္ပကာသနကင္းမဲ့လုိ႔
ခ်စ္သူ႔ရင္ခြင္ဆုိတာ ေမ်ွာ္မွန္းမရဲပါ အေမ။
အေမ..
ဒီဘ၀မွာ ေမေမ့ရင္ခြင္သည္သာ
အတမ္းတဆုံးရယ္မုိ႔
ေလမုိးေနဒဏ္ ႀက့ံႀက့ံခံရင္း
ေမေမ့ရွိရာသုိ႔ သားေရာက္လာမည္
ေနခ်င္ပါသည္ ေမေမ့ရင္ခြင္ထဲ။

စုိင္းလင္းတုိင္း
-

ဂ်ပန္ေတြ ကြ်ဲထက္ႀကီးလိမ့္မည္

ကြ်ႏု္ပ္တုိ႔ရြာမွာ ဂ်ပန္ေတြပစ္ခ်ခဲ့သည့္ ဗုံးအၾကြင္းအက်န္ႀကီးတစ္လုံးရွိသည္။ အဲ့ဒီဗုံးႀကီးကုိသံ ေခ်ာင္းေခါက္အခ်က္ေပးသံအျဖစ္ ရြာ၏ အေျချပဳမူလတန္းေက်ာင္း၀င္ထဲမွာထားသည္။ ဒီသံေခ်င္းႀကီးရဲ့အသံဟာ အေတာ့္ကုိက်ယ္ေလာင္သည္။ ေခါက္လုိက္လၽွင္ တစ္ရြာလုံးၾကား ရသည္။ ဒီဟာႀကီးကုိ မနက္ ၈နာရီမွာတစ္ခါ၊ မြန္းလြဲ ၁၂နာရီမွာတစ္ခ်က္၊ ညေန ၄နာရီမွာတစ္ႀကိမ္ဆုိၿပီး တစ္ေန႔လၽွင္သုံးႀကိမ္ေခါက္သည္။
အကြ်ႏု္ပ္တုိ႔ရြမွာဆုိလၽွင္ ပဌမသံေခ်ာင္းေခါက္သံၾကားလၽွင္ မနက္ ၈နာရီထုိးၿပီေပါ့၊ ဒုတိယေခါက္သံၾကားလၽွင္ ၁၂နာရီ၊ ေနာက္ဆုံးေခါက္သံကုိ ညေန ၄နာရီရွိၿပီး မုိးခ်ဳပ္ၿပီဟု သိေနၾကသည္။

ထုိ႔ေၾကာင့္လည္းပဲ ရြာသူရြာသားမ်ားသည္ နာရီမရွိၾက၊ ၀ယ္လည္းမ၀ယ္ၾက၊ ၀ယ္ဘုိ႔လည္းမလုိပါ။ ကြ်ႏု္ပ္တုိ႔ဆီမွာ နာရီေစ်းကျမွင့္သည္။ ေစ်းႀကီးသည္။ နာရီ၀ယ္တပ္မည့္အစား ၀က္သားဟင္း၀ယ္စားတာက ပုိ၍ေကာင္းမည္ဟု ယူဆၾကသည္။ ဒီလုိႏွင့္တစ္ေန႔ ရြာမွာအေျပး ပိဳင္ပြဲေလးတစ္ခု က်င္းပသည္။ ဒီလုိပြဲမ်ိဳးသည္ တစ္ႏွစ္မွာတစ္ခါသာက်င္းပတာမုိ႔ ေတာ္ေတာ္ေလးစည္ကားသည္ဟု ေျပာရမည္။

ကြ်ႏု္ပ္ကား အေျပးၿပိဳင္ျခင္းကုိ စိတ္မ၀င္စားပါ။ ကြ်ႏု္ပ္စိတ္၀င္စားမိေနတာက အဲ့ဒီအသံက်ယ္ေလာင္လွသည့္ သံေခ်ာင္းႀကီးျဖစ္သည္။ ကြ်ႏု္ပ္သည္ ပြဲထဲကုိ ေရာက္လၽွင္ေရာက္ခ်င္း သံေခ်ာင္းႀကီးရွိရာသုိ႔ တန္းလစ္သြားသည္။ အဲ့ဒီဟာႀကီးရဲ့ေရွ႕မွာ ထုိင္တစ္ခါ ထတစ္လွည့္ႏွင့္ ေတြးခ်င္တုိင္းေတြး၍ ကုိယ္ပုိင္သုေတသန ျပဳလုပ္ေနသည္။

မၾကာပါ ရြာသားသုံးေယာက္ ကြ်ႏ္ုပ္၏ေနာက္မွာလာရပ္ၿပီး သံေခ်ာင္းႀကီးကုိၾကည့္ေနသည္။ သူတုိ႔လည္း ကြ်ႏု္ပ္ကဲ့သုိ႔ စိတ္၀င္ေနပုံရသည္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ သူတုိ႔သုံးေယာက္ထဲကတစ္ေယာက္ “ဒီဟာႀကီးက အသံသိပ္က်ယ္တာဗ်၊ သိလား.. ဘယ္ကယူလာတယ္လုိ႔ထင္လဲ”ဟု စကားစ`ၿပီး ေျပာလုိက္သည္။ ဒုတိယလူကေျပာသည္ “က်ေနာ္သိတယ္ ဒီဟာႀကီးကုိ ဂ်ပန္ေတြက သယ္လာတာဗ်၊ ၿမိဳ႕အထိသယ္သြားမလုိ႔ပဲ ဒါေပမယ့္ ဒီဟာႀကီးက သိပ္ေလးေနေတာ့ ၿမိဳ႕အထိမေရာက္ပဲ ဒီရြာမွာတင္ ပစ္ခ်လုိက္တာေလ၊ ေတြ႔ဘူးလား တုိ႔ရြာရဲ့ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေနာက္မွာ ဗုံးၾကြင္းႀကီးတစ္ခုရွိ တယ္ဗ်”။ ‘ဟုတ္ပါ့ ကုိယ့္လူရယ္’ဟု တတိယတစ္ေယာက္က ေထာက္ခံခ်က္ေပးလုိက္သည္။ ၿပီးေတာ့ သူကဆက္ေျပာ လုိက္ရာမွာ “ ဒီဟာႀကီးကုိသယ္လာတဲ့ ဂ်ပန္ေတြဟာ အိမ္ကက်ဳပ္ရဲ့ ကြ်ဲႀကီးထက္ႀကီးလိမ့္မယ္ဗ်” ဟူ၍ျဖစ္သည္။

ရြာမွ ေက်ာက္ခဲေလးတစ္လုံး
-

ꨁꨤဝ္ꨲလီထုိင္ပီꨳꨓြင္ꨵတꨯး

yD;egif.wh:pof:cof qldof:tefq[.wkdof:(tdef,xldof,eSwf. tSuf.qyIlof,Ij,) uh.av,
rD:yefpjwlofvduf; rldof;wlnf:cmof,wlnf:imof:eheef.bmrf;pefxlyf:wlofwif:erfcj;
bof./ yefpjwlofvduf;tefoj;eef. yAefvldif;wlofvduf;vAuf.pSif;zSof vltmefOrf.
ayj:trf,vh;eef.cj;bof./ urf.yj;erfawrD:yefpj wD;yD;egif.pof:cof qldof:tef
Okdof.bdyf: cgrf:(vyf.xgyf.)qvAuf.eef.cj;bof./ tefeef. bgef.yldof; qof;uof,(tlnf:auj.aOauj.auj.)uGj,wAuf:rSef; trf,eef bgef.yldof;uGj,vlduf;tof zgef.
qvAuf.oh. eheef. vh;Oguf;pjpefeif,ehcj;bof./
bj,ayrh;q[Oifcj;? vhm:su;vAwf;rD:bl,? ihm;aOuguf:udefulnf;ugef,cj;bof./ ykdwf, ej;oSyf.tguf,rj:wlnf:cj;sv; trf,eef rldefeif, wD;ej;oSyf. auj;plrf;Omif; ulef:rldif:cldof: tefyldwf,oh.bl,bmrf:vAofeh. wlnf:ckdef;uGj, wD;ej;oSyf. zhm,eldof eh.cj;sv; awvh;pefwlofvduf;tgef,cyf.bhuefoh.oj;


File Edit View History Bookmarks Tools Help


uGj,wAuf:yefwD;wlofvduf;tefoj; odof: eef.cj;sv; awrD:xSofvduf;tgef,cyf.bhuefvlif:rj:? e[:uj;xSofqldof:eef. qkdif awrD:xSofvduf;wSrf;oh.oj; xSuf.Ohm.(q)? Okdyf,tofyhmrmof.(q) qdO[,eldofxSofvduf;eef.w/ awvh;Okdyf,pefxSif; wlofvduf;pj;wlofbhtguf,rj:wmif:cmif;/ wD;eef.cj;bof. wj,vhm;yefzgef.wlofvduf; vAuf. b[, yefumif? vlduf;tofeif,q[cj;w/
eif,pkdofawygif,q[ihm;eef. wD;w[;eh.auj;seoh. wlofbmif,ref:bl,/


P;vh;Oldof:rlef;bAefq[z[ref:ul;qof;aOurf:...
Ohmcldof: (auj;plrf;Omif;ulef:rldif:cldof:)

-