အပ္သုံးေခ်င္းညား အေတြးသမား

ကြ်န္ေတာ္သည္ အလြန္ေတြးေသာ အေတြးသမားျဖစ္သည္။ အေတြးေတြနယ္ခ်ဲ႕ၾကစတမ္းဆုိလွ်င္ ကြ်န္ေတာ္သည္သာ ခ်န္ပီယံျဖစ္လိမ့္ မည္။ တကယ့္လက္ေတြ႔မွာေတာ့ ဘာဆုိဘာမွျဖစ္မလာ အခ်ိန္ေတြသာတစ္ေရြ႕ေရြ႕ကုန္ဆုံးၿပီး လူပ်ဳိထီးထီးႀကီးအရြယ္ ေရာက္၍ေရာက္မွန္း
မသိ ေရာက္လာသည္။ ကြ်န္ေတာ္သည္ အိမ္သားမ်ားထဲ၌ အငယ္ဆုံးျဖစ္သည္။

ကြ်န္ေတာ္၏ ရုပ္ရည္မွာလည္း မဆုိးဘူးလုိ႔ ေျပာရမည္။ ေခ်ာသည္ ခန္႔သည္ သန္႔သည္။ ေကာင္မေလးေတြကုိ ရည္းစားစကားလုိက္ေျပာတုိင္း ပါး ခ်ည္းအရုိက္ခံရသည္။ သည္လုိႏွင့္တစ္ေန႔ ကြ်န္ေတာ္ႀကိဳက္မိသည့္ ေကာင္မေလးရဲ့အိမ္ကုိ အလည္သြားသည္။ ေကာင္မေလးကုိ သြားငန္းလုိက္ တာ မနက္ကေန မုိးခ်ဳပ္အထိ။ မုိးခ်ဳပ္မွအိမ္ျပန္သည္။ အိမ္ျပန္တယ္လုိ႔သာေျပာရသည္ စိတ္ကဟုိအိမ္မွာ။ ကြ်န္ေတာ္သည္ အေတြးသမားဆုိ သည့္အတုိင္း ဟုိက ေကာင္မေလးက မဟုတ္ကဟုတ္ကႏွင့္ ေျမွာက္ေပးလုိက္သည့္ စကားလုံးေလးေတြ ရင္မွာပီတိေလးေတြဖုိလုိ႔ေပါ့။ အဲ့ဒီလုိေတြးရင္း အၿပဳံးေလးနဲ႔ျပန္လာသည့္ ကြ်န္ေတာ့္ကုိ ဘယ္ခ်ိန္တုန္းကမ်ားေစာင့္ေနမွန္းမသိ ကြ်န္ေတာ့္အမႀကီးက မ်က္ႏွာပုတ္ႀကီးႏွင့္ ကြ်န္ေတာ့္ကုိ ေစာင့္ႀကိဳေနသည္။ ေအာင္ေမေလး..သူ႔မမ်က္ႏွာႀကီးက ခုႏွစ္ရက္ ဆင္ေသေကာင္ႀကီးအလား ပုတ္သုိးသုိးႀကီးႏွင့္ ႀကိဳဆုိလုိက္သည္မွာ... ေဟ့ ငခဲ.. ဒါ... ဘယ္ကျပန္လာလဲ တဲ့။

မေမွ်ာ္လင့္သည့္ေမးခြန္းမုိ႔ ရုတ္တရက္ ကြ်န္ေတာ္လန္႔သြားသည္။ ေအာင္မေလး.. လန္႔လုိက္တာ အမကလည္း ကြ်န္ေတာ္..ဟုိက အုိက္ပီးတုိ႔ အိမ္ကေလဟု ေျဖမိေျဖရာ ေျဖလုိက္သည္။ အဲ့ဒီလုိေျဖၿပီး ကြ်န္ေတာ့္က ကုိယ့္ကုိမလုံမလဲႏွင့္ အမကုိေက်ာ္ဖ်က္၍ ၿခံ၀င္းထဲေရွာက္လာသည္။ အမႀကီးက ေက်နပ္ဟန္မတူပဲ ကြ်န္ေတာ့္ေနာက္ကုိ ရစ္တစ္တစ္ပါလာသည္၊ ၿပီးေတာ့ ေအာင္မာ..ဟန္ေဆာင္အေတာ္ေကာင္းတဲ့ ကေလးပဲ၊ ငါမသိ ဘူးမ်ား မွတ္ေနလား၊ ဟုိေကာင္အုိက္ပီးက လာေျပာသြားတယ္ နင္က ဟုိအိမ္က မည္းလုံးႀကီးကုိ တစ္ေနကုန္ထုိင္ေငးေနတယ္တဲ့..ဟုေျပာလုိက္သည္။ ေအာင္မေလးဗ် မိတ္ေဆြတုိ႔ရယ္ ကယ္ပါအုန္း ခုဟာက အေပၚယံကုိရွပ္သြားတာမဟုတ္ဘူးဗ်၊ အရွဳိက္တည့္တည့္ကုိထိသြားတာပါခင္ဗ်ား။

အင္း...အုိက္ပီး အုိက္ပီး... ခြင့္ေကာင္းတုန္းယူထားေပါ့ဟူ၍သာ...


မွတ္ခ်က္- ဆက္ရန္ရွိေသးသည္။ သုိ႔ေသာ္ မႀကိဳက္လွ်င္ ဆက္ေရးမည္မဟုတ္ပါ။

*စာေရးသူ၏ ခြင္အားသည္ ဖတ္သူမွာရွိသည္။

စုိင္းလင္းတုိင္း

-