ေတြးမိေတြးရာ ေရးတဲ့ကဗ်ာ

ႀကံမိႀကံရာ အလုပ္မရွိအလုပ္ရွာဆုိတဲ့အတုိင္း ထိန္းေျငာင့္ႀကီးတစ္ေယာက္ ပ်င္းရိၿငီးေငြ႔ဖြယ္ေကာင္းသည့္ ညေနခ်င္းေလးတစ္ခုမွာ မုတ္ဆိတ္ႀကီးကုိပြတ္သပ္ရင္း ကုိခင္ေမာင္တုိး၏ အလြမ္းဆုိသည့္ သီခ်င္းေလးတစ္ပုဒ္ကုိ သြားသတိရလုိက္တာ၊ အဲ့ဒီကေန ထိန္းေျငာင့္ႀကီး တစ္ေယာက္ လြမ္းမိေနသလုိလုိ ရင္ထဲခံစားလာသည္၊ သုိ႔ေပမယ့္ ဘာကုိလြမ္းလုိ႔လြမ္းေနမွန္းမသိ ဘယ္သူ႔ကုိလြမ္းလုိ႔လြမ္းေနမွန္းမသိ ဦးတည္ခ်က္ရယ္ တိတိက်က်မရွိ၊ ေယာင္တိေယာင္ေတာင္ ေဆးလိပ္ေသာက္မည္္ဟု အႀကံရၿပီးမွ ေၾကာင္ၿပီးျခင္ေထာင္ထေထာင္ေနသည့္ သူတစ္ေယာက္ပမာ၊ လမ္းထြက္ေလွ်ာက္မည္ဟု အေစာကတည္းက ေတြးခဲ့သည့္က်ေနာ္ အဲ့ဒီအလြမ္းဆုိသည့္ သီခ်င္းႀကီးကဖမ္းစားလုိက္ေလရာ ေၾကာင္ၿပီး လမ္းေဘးနားက ကုကၠဳိရ္ပင္ေအာက္ ေရာက္သြားၿပီး ထုိင္ေနသည္ လြမ္းျခင္းမ်ားစြာနဲ႔ေပါ့။
ေအာင္မေလးေလ…လြမ္းလုိက္ရတဲ့အလြမ္းရယ္ ညေနစာကုိစားခဲ့တာ ငါးမိနစ္ေလာက္ပဲ ရွိေသးသည္ အခုၾကည့္ ရင္ထဲမကဘူး ၀မ္းပုိက္ထဲကပါ ဟာတာတာႀကီးျဖစ္ေနသည္ ထမင္းမစားရေသးသည့္အတုိင္းပဲ။ အေတြးသမားတစ္၀က္ႏွင့္ ထိန္းေျငာင့္ေခၚ က်ေနာ္သည္ ျမင္ေနက်မုိ႔ ဘာမွကိုအထူးအဆန္းမရွိသည့္ ကုကၠိဳရ္ပင္ႀကီးကုိ ေမာ့ၾကည့္ေနရင္နဲ႔ စကားပုံတစ္ခု ရုတ္တရက္ေခါင္းထဲေရာက္လာသည္။ ကံေကာင္းေနခ်ိန္နတ္မဆုိသည့္အလား ႀကံႀကံဖန္ဖန္ အိမ္ေက်ာခ်င္းကပ္ေနသည့္ ထီေရာင္သမားကုိအဟြာရဲ့ အိမ္ျပန္လာခုိက္ႏွင့္ႀကံဳၿပီး သူသည္ က်ေနာ့္ေရွ႕ကုိ ဆုိက္ဆုိက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္ေရာက္လာသည္။
သူက “ေဟ့..ညီေလး ဘာလုပ္ေနတာလဲ၊ ထီထုိးဖုိ႔ေစာင့္ေနလား၊ ႀကိဳက္တာေရြးေနာ္ အားမနာနဲ႔” ဟုေျပာသည္။ က်ေနာ္က `ထီေတာ့မထုိးခ်င္ေပါင္ဗ်ာ ထုိးတုိင္းလည္းကံမလွ ခုထိထုိးထားခဲ့တဲ့ က်ေနာ့္ပုိက္ဆံတစ္ျပားမွ ျပန္ေရာက္မလာေသးဘူးဗ်ာ သူတုိ႔ကို ေစာင့္လုိက္အုန္းမယ္။ ခုေတာ့ဗ်ာ ေဘာပင္ေလးတစ္ေခ်ာင္းသာ ေရြးခြင့္ျပဳပါခင္ဗ်ား အပုိပါရင္။ သူက ဟ..မင္းဘာလုပ္မလဲ ပုရြတ္ဆိတ္တြင္း တူးမလုိ႔လား ဒီလမ္းေဘးနားကဟု သူေျပာ လုိက္သည္။ ဟာ..ခင္ဗ်ားကလဲ ဘယ္က ပုရြတ္ဆိတ္တြင္းတူးရမွာလဲ ရည္းစားစာေရးမလုိ႔ဗ်ဟု က်ေနာ္ေျပာလုိက္သည္။ ေအးေလ..အဲလုိဆုိ ေရာ့ဟု လမ္းေပးရင္း ေဟ့ေကာင္ေလး ျပန္ေပးဖုိ႔မေမ့နဲ႔ေနာ္ ေဘာပင္တစ္ေခ်ာင္း ထီတစ္ေစာင္စာေလာက္ရွိတယ္ေနာ္..တဲ့၊ သူက စိတ္မခ်စြာနဲ႔ ေနာက္ကုိလွည့္ကာလွည့္ကာ တစ္သြက္သြက္မွာၾကားေနေတာ္မူသည္။ က်ေနာ္က ဟုတ္ဟုတ္ သြားမွာသာသြားပါဗ်ာ၊ ေရွ႔ကုိလည္းၾကည့္အုန္း ခလုပ္တုိက္…. က်ေနာ့္စကားမဆုံးေသး ကုိအဟြာ စက္ဘီးနဲ႔အတူ ဘုိင္းခနဲလဲက်သြားသည္။ က်ေနာ္ သြားၿပီးဆြဲကူလုိက္သည္။ သူခမ်ားေျခေခါက္သြား၍ လမ္းေကာင္းေကာင္းမေလွ်ာက္ႏုိင္၊ ထုိ႔ေၾကာင့္သူ႔ကုိ သူ႔အိမ္ထိလုိက္ပုိ႔ခဲ့ရသည္။ ေစာေစာက ငွါးထားသည့္ ေဘာပင္ကုိလည္း သူ႔ကုိျပန္၍လွမ္းေပးရင္းနဲ႔ `ေရာ့ ကုိႀကီး ခင္ဗ်ားရဲ့ေဘာပင္၊ က်ေနာ္အိမ္ျပန္ေတာ့မယ္`ဟု က်ေနာ္ေျပာသည္။ သူက `ဟင္.. မင္း ရည္းစားစာေရးမယ္ဆုိ၊ ေရးေတာ့ဘူးလားဟ`။ မေရးေတာ့ဘူးဗ်ာ ေဘာပင္ေၾကာင့္ ခေလးျဖစ္သြားတဲ့ခင္ဗ်ားကုိ သနားလုိ႔ဟုက်ေနာ္က ေနာက္လုိက္သည္။ ေအာင္မွာ ေဟ့ေကာင္ မင္းက ငါ့ကုိမ်ား ခေလးေလး ဘာေလးနဲ႔ ေျပာေနတာ မင္းက ဘာေကာင္မုိ႔လုိ႔တုန္းဟု သူကခပ္ေငါက္ေငါက္ျဖင့္ျပန္ေျပာသည္။
ေအးေလ..လူႀကီးဆုိရင္ လမ္းေလွ်ာက္ႏုိင္ရမွာေပါ့ဗ်ဟု က်ေနာ္ေျပာလုိက္ေတာ့ သူခမ်ား လက္သီးလက္ေမာင္းႏွင့္ ေဟ့ေကာင္ အဲ့ဒါမင္းေၾကာင့္ကြ ျပန္မွာသာျမန္ျမန္ျပန္ကြာ ေတာ္ၾကာ ငါထရုိက္ရ..။ က်ေနာ္က ဒိန္ဒိန္းေဒါင္ ဘိန္ပိန္းေပါင္ မာရသြန္ေျခႀကိဳးကုိႀကီးေကာင္…။ ကုိအဟြာသည္ ခၽြတ္မထားရေသးသည့္ ဖိနပ္ႀကီးကုိ ဆြဲခၽြတ္ကာ ပစ္လုိက္၍ နားရြက္ကုိရွပ္သြားတာ ပူခနဲျဖစ္သြားသည္။
က်ေနာ္သည္ ေျခေခါက္၍ လမ္းမေလွ်ာက္ႏုိင္တဲ့သူ အနာတရနဲ႔ နာက်င္ေနသည့္သူ ကုိအဟြာကုိ အားရပါးရ စ လုိက္ၿပီးမွ အိမ္ျပန္ခဲ့သည္။ မေကာင္းတတ္မွန္းသိသည္ သုိ႔ေသာ္ အ စ သန္သည့္ ထိန္းေျငာင့္ဆုိသည့္က်ေနာ္ ခင္သည့္သူမွန္သမွ်ကုိ နည္းနည္းေလာက္ ကလိရမွ ေက်နပ္ေနတတ္သည္။ အင္း..ဟုိ ကုိအဟြာ၏ ၀တ္အလုိက္မခံပါရေအာင္ ေနာက္ေန႔က်လွ်င္ သူ႔ကုိသြားၿပီး ေတာင္းပန္စကား ေျပာရအုန္းမည္။ သုိ႔ႏွင့္ အိမ္ျပန္ေရာက္ေရာက္ခ်င္း အေစာႀကီးကတည္းက ေတြးထားသည့္ စကားပုံတစ္ခုႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ အေတြးေလးကုိ အစျပန္ေဖၚရင္း ေရးခ်လုိက္တာ ေအာက္ကအတုိင္းပါခင္ဗ်ား…။

ႀကီးမားလွတဲ့ကုကၠဳိရ္ပင္ႀကီးရယ္
မင္းရဲ့အရိပ္ကေအးမွ်လွပါတယ္၊
ဆြဲေဆာင္မႈအျပည့္နဲ႔မုိ႔ေလ
ျမင္ေတြ႔သူတုိင္းေငးေမာရပါတယ္၊
ျဖာက်ေနတဲ့ကုိင္းဖ်ားေအာက္၌၀ယ္
ေရာက္လာသူတုိင္းခုိလႈံခ်င္ၾကတယ္၊
ေရာက္လာသမွ်လူတိုင္းရဲ့ရင္ထဲမယ္
နတ္ႀကီးမွာကုိေတာ့စုိးရိမ္မိၾကတယ္၊
ဒီလူ႔သမုိင္းစကား၀ုိင္းေလးတစ္ခုမွာေလ
အပင္ႀကီးတုိင္း၌အေစာင့္နတ္ရွိတယ္
လွပတဲ့ပန္းေလးေတြတုိင္းပုိင္ရွင္ရွိၾကပါသတဲ့ေလ။

အမွာ။ ။
စကားပုံဟာ စကားပုံပဲျဖစ္တာမုိ႔ ျဖစ္ႏုိင္လိမ့္မယ္လုိ႔ေတာ့ မထင္ပါ..။ : P

ဒုကၡခပ္သိမ္း ကင္းၿငိမ္းၾကကုန္၍ ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္အေပါင္းျဖင့္ ရွိၾကပါေစ..။

စုိင္းလင္းတုိင္း

-