ဒီေဆာင္းတစ္ည

ပူအုိက္လြန္းတဲ့ရာသီမွာ ပူတယ္ဆုိၿပီး
ၿငီးျငဴတတ္တာ ၀ါသနာနဲ႔ အက်င့္တစ္ခုပါ။
ခုဆုိေတာ့လည္း ေမွ်ာ္ၾကည့္ေလတုိင္း
အရပ္ရွစ္မ်က္ႏွာမွာ မုိးနတ္ေဒ၀ါက
ႏွင္းပြင့္ေလးေတြကုိ ခါခ်လုိက္တဲ့အတုိင္း
ျမဴႏွင္းေတြအုန္႔ဆုိင္းလုိ႔ ခုိက္ခုိက္တုန္
ေအာင္ခ်မ္းတယ္။
ဒီေဆာင္းတစ္ညေတာ့ မင္းကုိလြမ္းလို႔
မ၀ႏုိင္ေအာင္ စိတ္၏ႀကံေဆာင္မႈက
လႈပ္ႏုိးရင္း မပ်င္းနဲ႔ထလုိ႔ေျပာေနသလုိ
အိပ္ရာထက္မွာ အလြမ္းေတြပုိရင္း
ရင္ထဲကဟာလာဟင္းလင္းနဲ႔
ေဆာင္းတြင္းညဥ့္ငွက္၏ ေတးဆုိသံ
ကုိယ့္ကုိလြမ္းေအာင္ဖန္ေနေရာ့လားကြယ္။
ေအာ္...ေအးရယ္... မုိးမွာပိေတာက္ ႏွင္းခ်ိန္ေရာက္မွ
ခ်ယ္ရီေလးေတြ ပြင့္တတ္ၾကတယ္ကြယ္၊
ခုေတာ့လည္းေလ ျမင္ခြင့္မရွိတဲ့မ်က္ႏွာေလးကုိ
မွန္းဆကာရယ္ ေမာင့္မွာေတာ့ေလ
အလြမ္းေတြသယ္ရင္း ခ်စ္ျခင္းဆုိတဲ့
ေမတၱာေရစမ္း ေမႊးႀကိဳင္လွတဲ့
ေမာင့္ခ်စ္ပန္းသည္းႏွလုံး ခ်ိဳသာတဲ့ေမာင့္အၿပံဳးေလးေတြ
လူႀကံဳႏွင္းပြင့္ေလးကိုအမွာပါးလုိ႔ တုိ႔တစ္ေတြေ၀းေနတုန္းမွာ
ေမာင္ဟာမုိးအသြင္အျဖစ္နဲ႔ မယ့္ပိေတာက္ျဖစ္ခ်ိန္မွာ
မုိးေရေလးျဖန္းေပးလုိက္ခ်င္တယ္။
ေဆာင္းအျဖစ္နဲ႔လည္း မယ့္က ခ်ယ္ရီအသြင္ေျပာင္းတုိင္း
ကုိင္းဖ်ားပြင့္ငုံေျခစုံအထိ ႏွင္းပြင့္ေရေလးေတြနဲ႔
စုိစြတ္ေပးလုိက္ခ်င္တယ္။
ဒီေဆာင္းတစ္ညေတာ့ အိပ္စက္ခြင့္ေလး
ေပးလွည့္ပါကြယ္။

*ေရးသူ၏အင္အားသည္ ဖတ္သူ၌ရွိသည္။
ခင္မင္စြာျဖင့္
စုိင္းလင္းတုိင္း
-